13
رجب سال روز تولد پرافتخار علی (ع) است . انسان شایسته ای که تمامی اندیشمندان و متفکرانی که درد انسان داشته و او را شناخته اند از وی به نیکی و فرهیختگی یاد نموده و او را کمال تمامی فضائل و ارزش های انسانی یافته و به آن اذعان نموده اند. علی در تئوری و عمل ،درسخن و رفتار الگو و نمونه ی شفاف و کاملی است که با پیروی از وی می توان قلل رفیع ارزش ها را فتح نمود و به سعادت واقعی دست یافت.
در نوشته ی پیش رو بسیارموجز به بعد دموکراتیک و مردم سلاری ایشان می پردازم. ایشان نه از روی تعارف و ظاهرسازی بلکه براساس باور قلبی و از ژرفنا و عمق فکر به نقش و جایگاه مردم در ایجاد نظام سیاسی و به کارگماردن تصمیم سازان درساز و کاری کاملا دموکراتیک از جانب مردم اذعان و اعتقاد داشته و می فرمایند: ای مردم کسی درامر حکومت حقی ندارد مگرآن کس که شما مامور به حکومت کنید.
وی در سخن و عمل و رویکرد مردم و جامعه ای را تربیت و بنیان می نهد که حق طلب ،عدالت خواه ،منتقد،پرسش گر و در صحنه بوده و سوال و استیضاح صاحبان قدرت را بدون ترس و لکنت زبان ازحقوق و وظایف خود می دانند آنجا که می فرمایند: از گفتن حق یا رای زدن درعدالت باز نایستید که من نه برتر از آنم که خطا کنم و نه در کار خویش ازخطا ایمنم. با بیاناتی از این گونه مردم را حق گو و شجاع تربیت می کنند که از میان مردم کسی باجرات خطاب به او می گوید اگر به انحراف روی با این شمشیر راستت می کنم .
در نظام سیاسی علوی اقناع مردم اصل و زیربنای تمامی کنش ها و واکنش ها ،تصمیم سازی و سیاست ورزی است ،درمعرکه ی و جنگ با خوارج قبل ازدرگیری فیزیکی به مباحثه و گفت و گو با ایشان اصرار می ورزد و تا آنان سبک سری نکرده و دست به سلاح نبرده به آنان تعرضی نمی نماید.در نظام سیاسی علوی اخلاق مداری،آزادی بیان، آزادی بعد از بیان، آزادی انتخاب،حرمت برای انسان ،گریز از انحصارطلبی ،تضارب افکار شفافیت و تطابق قول و عمل ،تبعیت و یکسان بودن افراد در برابر قانون ،عدم رانت خواری ،مقبولیت و مشروعیت به منظور ایجاد جامعه ای فرهیخته و توسعه یافته در تمامی ابعاد ، ساری و جاری می باشد.
علی (ع) چنان حق و جایگاهی برای رای و نظر مردم – ولو نادرست- قائل است که منصب و حکومت حق خود را به نظر و رای ناحق و نادرست مردم کنارمی نهد و تا اقبال و انتخاب مردم 25سال خانه نشینی را برمی گزیند و برای گرفتن حق مسلم خود به اعمال و رفتار غیراقناعی و ضد مردم سالاری دست نمی یازد چرا که شرط لازم و کافی اعمال قدرت سیاسی بر مردم را مشروعیت و مقبولیت و نظر آزادانه و بدون تحکم از جانب مردم می دانند.
در پرتو چنین سیستم فکری و روش و منش دموکراتیک و آزادی خواهانه ای است که پرورش یافته گان مکتبش چون شهید والامقام استاد مطهری می فرمایند : در دانشکده الهیات باید فردی که کمونیست است کرسی تدریس در اختیار داشته باشد و به آموزش مارکسیسم بپردازد. آیا با چنین الگوها ،اقوال و رفتارمردم سالارانه ای که زیبنده ی تفکر و عمل منحصر به فرد نظام علوی است زیبنده است که معلمان شریف و حق گو چون هاشمی و بداغی و امثالهم دربند و حبس باشند ؟
به تحقیق خیر، از این رو از تشکل های فرهنگیان مصرانه انتظاردارد برای آزادی آن عزیزان تمهیدات لازم را مهیا نمایند، ظاهرا وزیر محترم آموزش وپرورش و مسئولین ذی ربط در وزارتخانه متبوع ، متاسفانه برای خود وظیفه ای دراین خصوص قائل نیستند!
درپایان تولد معلم و افتخار راستین بشریت ، علی ابن ابی طالب (ع) و هفته ی معلم را به تمامی معلمان شریف و فرهیخته تبریک و تهنیت گفته و سلامتی و سعادتمندی برای تک تک آنان ازخداوند منان آرزومندم.