وزیر آموزش و پرورش در راس هیاتی از مقامات این وزارتخانه در اجلاس بین المللی ICT ( فن آوری اطلاعات و ارتباطات ) در مسکو شرکت کرده است. در خبر روابط عمومی وزارتخانه (اینجا) تنها نام غلامرضا کریمی قائم مقام وزیر در امور بین الملل و رئیس مرکز بین الملل و مدارس خارج از کشور آمده است. همزمان با این اجلاس ، پنجمین نمایشگاه بین المللی آموزش و پرورش مسکو هم برگزار می شود. اجلاس بین المللی وزیران ( Ministerial Forum ) در روسیه را سازمان علمی فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد یونسکو (Unesco) با مشارکت وزارت علوم و آموزش روسیه برگزار کرده است (اینجا) . عنوان اجلاس : "گفت و گوی جهانی در باره ICT و نوآوری - به سوی اهداف توسعه پایدار برای آموزش و پرورش (SDG 4) " است. این اجلاس در روزهای 18 و 19 ماه اپریل برابر با 29 و 30 فروردین 97 در محل "نمایشگاه بین المللی آموزش و پرورش مسکو" برگزار می شود.
(SDG 4) چیست؟
این حروف مخفف (Sustainable Development Goal 4 ) است. در توضیح این عنوان آمده است (اینجا) که در سپتامبر 2015 نمایندگان کشورها در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک سند توسعه پایدار 2030 را تصویب کردند . سند 2030 شامل 17 هدف بود از جمله دربرگیرنده اهداف جدید جهانی آموزش و پرورش (SDG 4) است.
(SDG 4) اطمینان از آموزش با کیفیت ، فراگیر ، عادلانه و ایجاد فرصت های یادگبری مادام العمر برای همه و دارای 7 هدف و سه شیوه اجرایی است. این اهداف از طریق پروسه مشورت مداوم بین کشورهای عضو و مشارکت گسترده جامعه مدنی ، سازمانهای منطقه ای ، بخش خصوصی ، موسسات تحقیقاتی و بنیادها به دست می آید. این اهداف و برنامه همان مواردی است که در سند 2030 امده است (اینجا ) .
در واقع برنامه (SDG 4) ذیل سند 2030 تعریف می شود. تمام این توضیحات در سایت اصلی یونسکو موجود است. اما در سایت کمیته ملی یونسکو ، حتی خبر برگزاری این اجلاس مسکو و شرکت وزیر آموزش و پرورش ایران در آن بازتاب نیافته است!
آیا کمیته ملی یونسکو در ایران از برگزاری این اجلاس بی اطلاع بوده است؟
آیا در خبر روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش به طور اتفاقی نام برگزار کننده اجلاس (یونسکو ) از قلم افتاده است؟ وزیر آموزش و پرورش حتی اگر اسناد این اجلاس را نخوانده است آیا لوگوی جلسه و آرم یونسکو را ندیده است؟ آیا آقای غلامرضا کریمی که احتمالا تنها عضو هیات بوده که با زبان انگلیسی آشنایی داشته در باره اهداف این اجلاس و ارتباط آن با سند 2030 چیزی به وزیر آموزش و پرورش نگفته است؟
به نظر می رسد با یک پنهان کاری سازمان یافته روبه رو هستیم. کمیته ملی المپیک خبر را کلا نادیده می گیرد و خود را کوچه علی چپ می زند. در خبر روابط عمومی آموزش و پرورش اسم یونسکو حذف می شود .رفتار دوگانه وزارت آموزش و پرورش و کمیته ملی یونسکو در این موضوع ریاکارانه است. به علاوه حتی اگر عملگرایانه نگاه کنیم ،این رفتارها هیچ نتیجه مثبتی برای دولت نداردو بیشتر از هرچیز جُبن و دورویی مدیران دولتی را به نمایش می گذارد. آنها از طرفی ادعا می کنند که سند 2030 تمام شد و از سوی دیگر در اجلاسی شرکت می کنند که ادامه دهنده و تحکیم کننده اهداف سند 2030 است. مدیران آموزش و پرورش و دولتی ها می توانستند به متن سند 2030 ارجاع بدهند که بیان مسایل مبتلا به اجتماعی و زیست محیطی و آموزشی جامعه ایران است و اصلا سوگیری سیاسی و ایدئولوژیک در متن دیده نمی شود
من قبلا (اینجا ) نوشتم: " با تمام شدن بحث انتخابات لازم است کارشناسان مرتبط با سند و نهادهایی مانند شورای عالی آموزش و پرورش و سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و مدیران اصول‌گرایی مانند نوید ادهم و حجت‌الاسلام بهرام محمدی رئیس سازمان پژوهش و وزیر آموزش و پرورش و ده‌ها تن از استادان دانشگاه و صاحب نظران مرتبط با قضیه، فارغ از جو سیاسی، حقایق مربوط به سند 2030 را به مردم و نخبگان دینی و سیاسی بگویند." سند 2030 متاسفانه به دلایل سیاسی منکوب شد. دولتی ها نتوانستند از غیرسیاسی بودن سند 203 دفاع کنند و کوتاه آمدند .
وزیر آموزش و پرورش در دیماه 96 در فراکسیون ولایی مجلس عنوان کرد که :" سند 2030 در هیچ بخشی از آموزش و پرورش اجرا نمی‌شود و اگر در جایی اجرایی می‌شود به ما گزارش دهید" . حالا خودش در اجلاسی که هدفش اجرای بخشی از اهداف 2030 است شرکت می کند و با کمال تاسف آن را می پوشاند تا کسی خبر نشود. انگار که کار زشتی انجام می دهد. شتر سواری دولا دولا نمی شود. خلاف شان وزیر است که در اجلاسی شرکت کند که از بردن نام برگزارکننده آن می ترسد.
اصلاح طلبی و اعتدال گرایی معادل بی اصولی و ابن الوقت بودن نیست. اصلاح طلبان باید بر سر اصول خود بایستند. ایستادن به معنای جنگ و دعوا نیست به معنای دفاع منطقی و علمی از ایده های درست است. در قضیه 2030 اصلاح طلبان وقتی زیر فشار سیاسی قرار گرفتند عقب نشینی کردند. آنها می توانستند روی این موضع بایستند که یونسکو نه تنها ابزار دست استکبار جهانی نیست بلکه یار و مدافع مظلومان است. (اینجا)
آنها می توانستند مواضع این سازمان در حمایت از فلسطینی ها را برجسته کنند. می توانستند به مخالفان بگویند که آمریکا و انگلیس و اسراییل بزرگترین معترضان به مصوبات یونسکو هستند. می توانستند بگویند که آمریکا در مهرماه 96 به دلیل "تعصب ضداسراییلی یونسکو" از این سازمان خارج شد(اینجا). می توانستند بگویند که تصمیمات یونسکو در مجمع عمومی گرفته می شود و در آن هر عضو فقط یک رای دارد و دول قدرتمند حق وتو ندارندو کفه ترازو برخلاف شورای امنیت به نفع کشورهای فقیر و ضعیف سنگین تر است. مدیران آموزش و پرورش از ترس امثال ازغدی مثل ماست سکوت کردند و این سکوت این جوری تعبیر شد که یونسکو آلت دست آمریکا و قدرتهای بزرگ است.
این انتظار برآورده نخواهد شد و وزیر سعی می کند مساله حضور در اجلاس را زیر آوار حضور در نمایشگاه آموزشی مسکو و گفتگو با مشاور پوتین و وزیر آموزش روسیه و روابط با کشور برادر و دوست روسیه دفن کند مدیران آموزش و پرورش و دولتی ها می توانستند به متن سند 2030 ارجاع بدهند که بیان مسایل مبتلا به اجتماعی و زیست محیطی و آموزشی جامعه ایران است و اصلا سوگیری سیاسی و ایدئولوژیک در متن دیده نمی شود.
اگر کسی بدون پیش داوری سیاسی نگاهی به 17 هدف توسعه پایدار سند 2030 بیاندازد حتی یک مورد ایراد کارشناسی پیدا نمی کند.
عده ای عنوان "برابری جنسیتی" را سرچوب کردند و گفتند که این بند، مروج بی ناموسی و همجنسگرایی و... است. اما یادشان رفته بود که حمیدرضا حاجی بابایی اصولگرا در سال 91 ( اینجا ) در اجلاس یونسکو در پاریس گفته بود: "ایران یکی از 6 کشور موفق جهان در اجرای برنامه آموزشی برابری جنسیتی" است. هر چند در ایران تبعیض های جنسیتی وجود دارد اما در حوزه آموزش این تبعیض ها کمتر از حوزه های دیگر است. این ها را باید در مجامع بین المللی به عنوان افتخار مطرح کرد. ما باید به دنیا بگوییم که در آموزش دنبال تبعیض جنسیتی نیستیم. جالب اینکه یکی از اهداف (SDG 4) در کنفرانس مسکو برابری جنسیتی است. اصولا فعالیت های آموزشی یونسکو تا 12 سال آینده در چهارچوب اهداف 17 گانه سند 2030 است. اصلاح طلبی و اعتدال گرایی معادل بی اصولی و ابن الوقت بودن نیست
نکته دیگری که اصلاح طلبان می توانستند مطرح کنند، این بود که مسئولان سیاسی تکلیف ما را با نهادهای بین المللی روشن کنند. اگر واقعا دنبال عدالت هستیم ، نظم موجود بین المللی و نهاد سازمان ملل بر اساس عدالت شکل نگرفته اند و حضور ما در این نهادها توجیهی ندارد . آیا ما بخشی از نظام بین المللی هستیم و یا قصد داریم این نظم را واژگون کنیم؟ وقتی ایران عضو سازمان ملل است . وقتی برای پایان جنگ قطعنامه 598 شورای امنیت را می پذیریم .وقتی روسای جمهوری ایران در اجلاس مجمع عمومی حاضر می شوند و سخنرانی می کنند، وقتی به آژانس انرژی اتمی اعتماد می کنیم ، وقتی به دیوان بین المللی لاهه شکایت می بریم وقتی برای دفاع از مواضع نظام به شورای حقوق بشر سازمان ملل نماینده می فرستیم، معنایش این است که نظم موجود جهانی را به رسمیت می شناسیم و در چهارچوب همین نظم با استکبار مبارزه می کنیم. اگر منصفانه نگاه کنیم بی طرف ترین ارگان سازمان ملل که از نفوذ دولتهای قدرتمند خارج است همین یونسکو است. چرا یک دفعه این نهاد در سیبل حملات قرار می گیرد؟ اگر ایران به هر دلیل یونسکو را قبول ندارد از این نهاد خارج شود.
گذشته ها گذشته ؛ باید منتظر ماند که وزیر آموزش و پرورش و هیات همراه در بازگشت دستاوردهای اجلاس یونسکو در مسکو را چگونه جمع بندی می کنند و چگونه حضور در این اجلاس را با تعهد خود مبنی برکنارگذاشتن سند 2030 سازگار و هماهنگ نشان می دهند؟
انتظار معقول این است وزیر ظاهرسازی را کنار گذاشته و از ارتباط با یونسکو و شرکت در جلسات آن و نیز محتوای اسناد یونسکو دفاع کند. اما به نظرم این انتظار برآورده نخواهد شد و وزیر سعی می کند مساله حضور در اجلاس را زیر آوار حضور در نمایشگاه آموزشی مسکو و گفتگو با مشاور پوتین و وزیر آموزش روسیه و روابط با کشور برادر و دوست روسیه دفن کند.
وزیر آموزش و پرورش در فضای پرهیاهوی نمایشگاه مصاحبه ای ضعیف با خبرنگار خبرگزاری روسی اسپوتنیک انجام داد. در این مصاحبه یک خطای تاریخی در مورد اعزام دانشجویان ایرانی به روسیه وجود داشت و یک خطای کارشناسی در مورد آموزش زبان دوم در سالهای کودکی و طرح این مساله که گویا آموزش زبان دوم باعث می شود که کودک زبان مادری را درست یاد نگیرد.
پیشنهاد می کنم که روابط عمومی متن این گفت و گو را در سایت وزارتخانه منتشر کند (اینجا). در این گفت و گو آقای بطحایی در مورد مسایل مرتبط و غیر مرتبط و اغلب مطابق میل میزبان حرف می زند و خبرنگار با زیرکی به حرفهای بطحایی جهت می دهد.