یک جامعه در قبال تمامی جمعیت تحت پوشش خود موظف به رعایت اصول حمایتی و تقویتی است. گاه این اصول تدوین یک حق شهروندی است چون احداث پارک های مخصوص بانوان ، گاه این اصول منوط به برخورداری از ویژگی خاص است چون استخدام افراد
معلول در مراکز دولتی ، گاه این اصول شامل پوشش حق بیمه یا عائله مندی است و.........
همچنان که از نام این حق پیداست پرداخت مبلغی به شاغلانی است که ازدواج کرده و دارای اهل و عیال هستند. لذا علیرغم تصویب پرداخت چنین حقی به تمامی زنان شاغل اعم از مجرد و متأهل در سال 93 ، باید گفت که این مصوبه از لحاظ بار معانی مشکل اساسی و یا تناقض با عنوان داشته است که اخیرا متوجه این مسأله گردیده و اجرای آن را منع کرده اند.
هر چند در دین ما به امر ازدواج از کلی جهات توصیه شده است اما ما حق نصیحت یا ورود به حریم خصوصی شاغلان مجرد جهت تجسس دلایل عدم ازدواج را نداریم ، ازدواج یک حق فردی است و احدی حق تحمیل نظر یا اجبار برای آن را ندارد. یک دختر شاغل بنا به دلایل شخصی که وظیفه ما احترام گذاشتن بدانهاست یا بنا به شرایط بازدارنده چون پرستاری از والدین بیمار یا سالخورده و....... امر ازدواج را به تأخیر می اندازد یا اصلا اعتقادی به ازدواج ندارد ، حال وظیفه مسئولین در قِبال این گروه از افراد که تصور می کنم تعدادشان هم خیلی زیاد نباشد ، تصویب قانون غلط است یا تفکر برای چگونه حمایت کردن از آنهاست؟
به این گروه حق عائله مندی باید هم تعلق نگیرد چون صغری و کبری حق عائله مندی ، نتیجه اش مجرد بودن نیست ، اما این بدان معنی نیست که نباید از این افراد اصلا حمایتی صورت نگیرد. چون آنان نیز زندگی می کنند و زندگی هزینه بسیار بالایی در شرایط امروز جامعه ما دارد. ما حق نداریم کمتری امتیاز را نیز از آنان دریغ داریم.
لذا پیشنهاد معقول آن است که برای شاغلین مجرد مادامی که در این وضعیت قرار می گیرند "حق رفاه " یا "حق سرپرستی از والدین" پرداخت گردد. اما با توجه به این که شاید والدین آنها در قید حیات نباشد و باز اجرای قانون دچار دشواری گردد لذا همان "حق رفاه " معقول تر است.
در ضمن این پرداختی های دولت فقط سمبلیک می باشد و مقدارش آنقدر زیاد نیست که موجبات تأخیر ازدواج این افراد گردد یا چون بعد ازدواج می توانند از سایر مزایا استفاده نمایند لذا ممانعتی برای پرداخت حق رفاه وجود ندارد .مسئولین دقت نمایند که برای شاغلین زن متأهل حقوقی چون حق مهدکودک ، حق شیر ، مرخصی زایمان و حق عائله مندی وجود دارد اما برای مجردان تنها حقِ نامنطبق بر واقعیت پرداخت شده نیز قطع گردیده است.
همه در این کشور نفس می کشند . همه برای رشد و تعالی اهداف شغلی خود زحمت می کشند و ما اجازه نداریم تا با برچسب هایی ،عده ای را از حمایت های حتمی دولت محروم سازیم . هر فرد مشکلات خاص خود را دارد و بار سنگین این مشکلات بر دوش زنان مجرد فشار مضاعفی وارد می نماید. آنان تکیه گاهی برای تقسیم دردها و آلام خود ندارند یا حقوق آنان با حقوق فردی به نام همسر مجموع نمی گردد تا توانایی مالی شان افزایش یابد، آنها شاید تنها نان آور خانواده ای هستند که حداقل یک یا دو نفر از اعضای آن بیمارند، لذا وظیفه مرهم بودن بر این دردها و رنج ها بر عهده دولت است.
نمایندگان مجلس با بررسی جوانب این حق برای این دسته از شاغلان ، به ترویج عدالت و برابری بپردازید. چون هر دسته ای از شاغلین که بنا به هر دلیل موجه یا غیر موجه از حق و حقوقی محروم می گردند ، تبعیض را احساس کرده و انگیزه های ارتقای شغلی را از دست می دهند. هر گروه شغلی به نشاط و شادابی برای تداوم زندگی نیازمند است و ما اجازه نداریم سهم چنین افرادی را از زندگی افزایش ناملایمات و درد و رنج سازیم.
سعادت و سربلندی همه شاغلان جامعه در هر شرایطی مایه مسرت و اطمینان خاطر ماست. نمایدگان مجلس با تصویب " حق رفاه " شاغلان مجرد زن بجای حق عائله مندی که عنوان آن صحیح نبوده است ، مرهم دردهای بسیار آنان باشید. تا می توانید دلی بدست آورید دل شکستن هنر نیست.
سخن پایانی از قرآن مجید:
دل آزردن و دل شكستن اگر ناحق باشد، از مصاديق ايذاء مؤمن است و ايذاء و اذيت مؤمن از گناهان بزرگ محسوب مي شود. قرآن مجيد مي فرمايد:
کساني كه مردان و زنان مؤمن را مي رنجانند ، در حالي كه استحقاق آن را ندارند ، بار بهتان و گناه آشكاري را به دوش كشيده اند. ( احزاب 133 آيه 58)
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید