دل نوشته ای برای جامعه فرهنگیان
از اظهار نظر برخی از معلمان در مورد نیروهای ستادی بسیار متاسفم . افرادی که با تحمل مسئولیتهای سنگین و با حداقل مزایا در ادارات آموزش و پرورش مشغول هستند و دم نمی زنند ،نباید این گونه با ایشان رفتار شود.
مگر نه اینکه آنها نیز معلم هستند و از همان کلاس درس بنا به صلاحدید و حائز بودن برخی از توانائیها هم اکنون در ستاد مشغول هستند. همه معلمان می دانند که کسی که مسئولیت پذیر و علاقه مند نباشد مدت زیادی نمی تواند در ادارات داوام بیاورد . بیشتر این نیروها به علت نبود مزایا ، ساعات کاری زیاد و مسئولیت سنگین خواهان بازگشت به مدارس هستند ولی به علت نیاز ،علیرغم میل باطنی و وجدان کاری متحمل وضعیت فعلی هستند..
معلمان باید حضور افرادی را که دارای تجربه کاری هستند و در مناسبات اداری کاربلدشده و به قوانین و مقررات اشراف دارند را مغتنم بشمارند و به معلمی که فقط در محیط مدرسه با دانش آموزان و همکاران خود در یک محیط بسته سرو کار داشته ترجیح دهند.من منکر توانایی تعداد زیادی از معلمان عزیز نیستم و لی این حقیقتی انکار تاپذیر است که عده کثیری از معلمان عزیز به قوانین اشراف نداشته و حتی از حق و حقوق خود نیز آگاه نیستند.
این درست نیست که به صرف حدس و گمان و برخی شایعات و یا تخلف احتمالی برخی و یا شاید به دلیل عدم توانایی رقابت ،کلیه نیروهای ستادی را محکوم کنیم و نیروهای ستادی نیز برای پایان دادن به این شائبات و جلب رضایت خاطر معلمان تن به انصراف دهند.
فراموش نکنیم که آنها نیز معلم و از بدنه آموزش و پرورشی هستند که همیشه مظلوم واقع شده است .
با این دیوارکشی ها در داخل خانواده راه به جایی نخواهیم برد و راه را برای فرصت طلبانی که همیشه از غفلت فرهنگیان بهره برده و با جریحه دار کردن احساسات از آنها استفاده ابزاری نموده اند، هموار می کنیم.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید