" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست "

سخن حکیمانه و عالمانه سید جمال الدین اسدآبادی چه قدر قریب و و اقع بینانه بود ، آنجاکه اشاره دارد در غرب ( اروپا ) " اسلام دیدم ، مسلمان ندیدم و . . . " چنین نظری که فارغ از تعصب فرهنگی و اعتقادی بیان می شود نشان از روحی آزاداندیش و افکاری بلند دارد که همگان را شیفته و مجذوب خویش می سازد .

بی شک گفته سید جمال از روی دلباختگی و و دلبستگی به ظواهر فریبنده غرب نبوده ، بلکه از دل رنجور او نسبت به جامعه و فرهنگ خویش حکایت دارد .
با این مقدمه می خواهم گذری بر پدیده های اجتماعی و فرهنگی جامعه داشته باشم تا شاید این نقد کوتاه اثر خود را بر کج فهمی ها و عادات غلط و زشتی که در جامعه رواج پیدا کرده داشته باشد .
برای رفع سوء تفاهم و گرفتن بهانه با صراحت و ایمان بیان می کنم که : آنچه منظور از" آن سرزمینم آرزوست " بی مهری به وطنم نیست و با اقرار به وطن دوستی و عشق به خاک مقدس آن ، مقصود و غرضم از این عبارت توجه به بخش فرهنگ و رفتارهای فرهنگی است که مورد قهر و غفلت و سوءاستفاده عده ای از مردم و مسئولین قرار گرفته است . . . کسانی که با ناهنجاری و فرهنگ ستیزی می خواهند جامعه را به قهقرا ببرند .

آری !

" آن فرهنگ وسرزمینم آرزوست " که درآن انسانها با ارزش هایی چون صداقت و راستگویی سنجیده می شوند و خداوند رحمت الهی و پاداش خویش را به انسان ها یی ارزانی می کند که ارزش آن را دارند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که بنا به کلام و سیره بزرگانش چون امام علی (ع) " برترین زهد پنهان داشتن زهد است" تازهد و پارسایی نشود دکان و نانی برای ریا کاران .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که با حاکمیت دین و شرع بهره و سود بانکی بیشتر از چهار درصد نشود .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که در آن کوه و زمین و دریا و جنگل و حق الناس از چشمان حریص و طماع سودجویان درامان باشد .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که جوانان آن در کنار عشق به علم اندوزی از بهترین و سالم ترین تفریحات بهره مند شوند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که فقط به آمار مبارزه و کشف جرائم افتخار نکنیم ، بلکه به مبارزه با علت ها و ریشه ها باید فکر کنیم .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که محیط زیست و طبیعت ( زمین و آب و هوا ) را فدای خود خواهی ها و کامجویی های خود نسازیم .

" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که ثروت ملی را برای همگان بخواهند و عدالت را فقط در دادن یارانه و سهام عدالت نبینند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که بنی آدم اعضای یک پیکرند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که حقوق مسئولینش با متوسط و اکثریت مردمانش برابری کند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که پس از زلزله خیابان هایش محل جولانگاه ماشین ها نشود و راه را بر خودروهای امدادی نبندند و برای سبقت گرفتن و فرار ، در پمپ بنزین ها همدیگر را مورد لطف و ادب بی ادبانه قرار ندهند .

" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که مسئولینش الکی تظاهر به آمادگی و تشکرعوام فریبانه از مردم نکنند بلکه واقع بینانه حقایق تلخ و واقعیات رفتار مردم را به مردم متذکر شوند و ایضاً رسانه ملی ، و به عبارتی همدیگر را سرکار نگذاریم .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که عده ای برتری خود را در زور و زیر پا گذاشتن حقوق دیگران در هنگام سوار شدن به اتوبوس و مترو به رخ نمی کشند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که مردمانش پیاده روها و باغچه های کوچه و خیابان را محل انبار زباله و ته سیگار خود نمی کنند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که خط عابر پیاده و خط زرد مترو و چراغ قرمز را حریم قانون و زندگی می دانند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که قانون حاکم برجامعه موجب شده تا پرونده های قضایی و جرایم اجتماعی آنان به درصدی کمتر از انگشتان دست برسد .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که به زندگی و حریم خصوصی دیگران سرک نکشیم .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که در فوتبال شادی پس از گل مان دردسر نشود .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که در آن صاحب منصبان قدرت " اصول و اصلاح و اعتدال " همه برای مردم خدمت کنند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که آموزش و پرورش و معلمانش را در صدر و رأس جامعه ببینند .

" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که مردم با مردم و مسئولین با مردم " رحماء بینهم " را سرلوحه رفتار و گفتار خود بدانند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که در آن ، نگاه مسئولینش به مردم نگاه فرهنگی و حکیمانه باشد نه حاکمانه و کاسب کارانه .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که حق تنفس از هوای پاک را با خود خواهی از فرزندانمان دریغ نکنیم .

" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که عاری از دروغ و ریا و زشتی باشد و آری و سرشار از عشق و آبادانی و رحمت الهی .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که باور کنم هنر تنها نزد ایرانیان نیست .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که جهان و روابط حاکم بر آن را آن گونه که هست بپذیریم ، نه آنگونه که فقط مطلوب من است .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که آدمی خود را در جامعه خویش تنها احساس نکند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که امر به معروف را فقط از ما بهتران امر نکنند و نهی از منکرش را فقط مردم رعایت کنند .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که با دوستان مروت و با دشمنان مدارا کنیم .
" آن فرهنگ و سرزمینم آرزوست " که فرزندانمان صبوری و آرامش را از بزرگان و پدران خود بیاموزند .
به گمانم خداوند هم آن فرهنگ و آن مردم و آن سرزمینی را آرزومند است که با دستان و تلاش خویش دانش را از ثریا به دست آورند .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید