وزیر محترم آموزش و پرورش بیست و پنجم مهرماه دیداری با تشکل های فرهنگیان داشت .
در این دیدار چند نکتجه مطرح شده است :
1- تشکل های فرهنگی حلقه واسطه صف و ستاد در وزارت آموزش و پرورش هستند.
2- تشکل ها حسگرهایی که هستند که مشکلات پنهان شده را به مدیران گوشزد می کنند.
3 - عزم دلسوزان برای حل مشکلات معیشتی و تقویت ساختار انگیزشی معلمان .
نفس این دیدارها در نوع خود قابل تحسین است اما حل مشکلات معیشتی فرهنگیان نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت است ضرورتی گریزناپذیر که می تواند ساختار انگیزشی فرهنگیان را برای تدریس بهتر و مطالعه روزآمد تقویت کند .
تبعیض و نابرابری بین مزایا و حقوق این وزارتخانه با دیگر وزارتخانه ها و شرکتهای دولتی و شبه دولتی امری آشکار و غیرقابل انکار است که البته اراده ای برای همسان سازی و رفع این نابرابری ویرانگر وجود ندارد .
پرسش من این است که این همه تبعیض و بی عدالتی در بین خود فرهنگیان چه توجیه منطقی و وجدانی دارد؟!
بخش بزرگی از مشکلات معیشتی فرهنگیان از طریق از میان برداشتن این ناعدالتی ها حل و فصل می شود .
آقای وزیر
تشکل های مدنی فرهنگیان نه حسگر بلکه نهادهای قوی مدنی و دستگاهای پاینده قدرتمند،با انگیزه، دلسوز و آینده نگر که قدرت و توام لازم را برای ایفای رسالت خود یعنی آسیب شناسی مشکلات و چالش ها و اولویت بندی آنها در راستای اهداف عالیه نظام تعلیم و تربیت دارا هستند مشروط به اینکه رابطه و تعامل دوسویه ،هدفمند،قابل احترام و اثرگذار باشد در صورت تحقق این مهم ،راهی نو برای گره های فروبسته آموزش و پرورش گشوده می شود.
فرهنگیان ثروتی عظیم و سرمایه ای بی بدیل که در صورت باورمندی به نقش اثربخش آنها فرصت بی نظیری برای خلاقیت ها و افزایش راندمان این وزارت خانه پدید می آید ؛ باید از این پتانسیل قوی و غنی استفاده شود .
اشکال کار آن است که در بدنه آموزش و پرورش این باورمندی وجود ندارد.
آقای وزیر
لطفا دروازه وزارتخانه را به سوی فرهنگیان باز کنید !
وزارتخانه را با پشتوانه مشروعیت بخش فرهنگیان از دست درازی افراد غیر فرهنگی مصون نگاه دارید.
ایمان داشته باشید که در صورت تعامل سازنده با فرهنگیان نفوذ کلام شما در بدنه دولت دو صد چندان خواهد شد .
با سپاس و امیدواری برای تدبیر بهتر در راستای سامان بخشی به بی سامانی ها.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید