گروه گزارش/
پس از روزها و هفته ها بحث و رایزنی در مورد انتخاب وزیر آموزش و پرورش سرانجام با نامه ی رسمی مسعود پزشکیان خطاب به محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی تکلیف این وزارتخانه بزرگ فعلا مشخص شد و نام « علیرضا کاظمی » معاون پیشین پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش بر سر زبان ها افتاد .
شناخت « صدای معلم » از آقای کاظمی بر اساس حضور چهره به چهره در نشست های اندک خبری ایشان در زمان تصدی پست مربوط بوده است .
« صدای معلم » در گزارش خود به تاریخ 18 بهمن 1397 پرسش هایی را خطاب به علیرضا کاظمی مطرح کرد . ( این جا )
« صدای معلم » از آقای کاظمی پرسید :
« تقریبا همه مقامات سیاسی و مراجع و علمای حوزه علمیه از ضعف و ناکامی تربیت دینی در مدارس گلایه می کنند. اما اغلب تنها راه حل را استفاده بیشتر از رویکرد اشباع دینی در مدارس با چاشنی الزام و تلقین می دانند. چنین رویکردی باعث رویگردانی بیشتر دانش آموزان از نشانه ها و علایم و مناسک مذهبی می شود.
متولیان آموزش و پرورش به جای بررسی عمیق موضوع و پیدا کردن علت کارشناسی عدم موفقیت تبلیغات دینی - سیاسی در مدارس معمولا غلظت برنامه های مذهبی در مدارس را هر سال بیشتر می کنند. به طوری که دامنه مباحث دینی تقریبا به همه درس ها حتی درس ریاضی گسترش یافته است و امور تربیتی هم برنامه های سنگین فوق برنامه برای تربیت دینی اجرا می کند.
رویکرد اشباع دینی ناتوانی خود را در تربیت نسلی دیندار در مدارس ثابت کرده است. در این رویکرد، باید چشم و دل نسل نو را از نشانه ها و علایم اسلامی انباشت و پیوسته آنها را چه در کتاب های درسی و محیط مدرسه و چه در موقعیت کلان تر در جامعه، در معرض بارش علایم و اطلاعات اسلامی قرار داد. چاشنی فشار و تنبیه نیز به درجات مختلف با این رویکرد، همراهی می کند. اما رویکرد اشباعی، قابلیت کافی برای مهار بحران تربیت دینی نخواهد داشت زیرا منطق زیرساز این رویکرد، تلقین و الزام است و چنین منطقی، در صورت موفقیت، تنها می تواند به شکل گیری شبه تربیت منجر شود.
در حالی که معاونت پرورشی دنبال تربیت سیاسی – مذهبی دانش آموزان براساس الگوهای شکست خورده است ، تامین بهداشت روانی دانش آموزان و پیشگیری از خطرات و آسیب های تربیتی در مدارس متولی خاصی ندارد .
پدیده هایی مانند خودکشی دانش آموزان ، تنبیه بدنی دانش آموزان ، تجاوز و آزار جنسی دانش آموزان، پوچ گرایی و روی آوردن به مواد مخدر سنتی و صنعتی و سیگار به خصوص در مدارس دخترانه نگران کننده است.
آیا وقت آن نرسیده که امور تربیتی به جای بلند پروازی های آرمانی تبدیل به نهادی تخصصی برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی و مشاوره شود؟
آیا وقت آن نرسیده که متولیان پرورشی به جمع بندی تجارب 40 سال اخیر دیدی واقع بینانه و غیر ایدئولوژیک به تربیت را در دستورکار خود قرار دهند ؟ »
اما پاسخی که در صدای معلم تیتر شد چنین بود :
« نقدهای شما بلند پروازانه است ! در فضای تربیت دینی هیچ الزام و اجباری واقعا نداریم » ! ( این جا )
( پاسخ کامل آقای کاظمی را می توانید در لینک ارائه شده به صورت کامل مطالعه فرمایید )
نظر و دیدگاه صدای معلم به عنوان رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران از عملکرد و کارنامه آقای کاظمی آن است که ایشان مدیر موفق و کارآمدی نیست و نمی تواند « سکان تحول » را در این وزارتخانه بحران زده که شکاف اعتماد میان صف و ستاد به نهایت خود رسیده است بر عهده بگیرد .
معیار برای ما در مسیر مطالبه گری همان قول ها و تعهداتی است که مسعود پزشکیان در نشست دوم خود با فرهنگیان و پس از سخنان علی اصغر فانی وزیر پیشین آموزش و پرورش بیان کرد . ( این جا )
پزشکیان در این نشست که با ابراز احساسات شدید حاضران رو به رو بود چنین گفت :
« شما بهتر می دانید می شود روی آن کار کرد. این مشکلاتی که در رابطه با چیزهایی که فرمودند و من نوشتم مانند آیین نامه استخدامی جلسه می گذاریم و پیگیری می کنیم. اعمال نظام استخدامی را برایتان راه می اندازیم. مشارکت دادن معلمان در مدیریت را قطعا درست می کنیم. آیین نامه استخدامی را از اول اصلاح می کنیم.... مدیریت خدمات کشوری. چیزهایی که شما اینجا نوشته اید با کمک شما می توانیم آنها را درست کنیم.
چهل سال است که داریم در این مملکت شعار می دهیم ولی کاری نکردیم. من نمی خواهم برای شما شعار بدهم می خواهم قول بدهم که هر چه بتوانم و در اختیارم باشد دنبال کار و مشکلات و گرفتاری های شما باشم. اگر شما خوب باشید .
شما مطالبه گرید. مطالبه گری یعنی آدمی بیاید و شما پشت او بایستید و بتواند مطالبات شما را پیگیری کند. «من بعضی حرف ها را نمی خواهم بزنم چون نمی خواهم احساسات شما را تحریک کنم. آدم اگر لازم باشد حرفش را بزند می زند.»
مطالبه گر باشید ولی کسی را نداشته باشید که بتواند حرف شما را در بالا بزند آن وقت با شما با باتوم و زندان برخورد می شود!
من می توانم این وعده را به شما بدهم که اجازه ندهم نیروهای امنیتی و یا حراستی در مدارس بتوانند از آن رفتارهایی کنند که الان انجام می دهند. اگر شما بیایید می توانید این صحنه را تغییر بدهید. البته می توانید ادعا کنید ولی در کف خیابان هم می شود این ادعا را کرد بعد ممکن است آن رفتارهای ناشایست پیش بیاید. نتیجه و آینده کشور با مشکل مواجه خواهد شد.
با هم اگر دست به دست هم بدهیم ؛ اگر با هم باشیم ؛ اگر این وعده هایی که می دهیم وعده های دروغین نباشد ... یک عمر وعده می دهیم و این وضعیت را به وجود آوردیم !
اگر بخواهیم اینها را درست کنیم حتما باید به صحنه بیایید و دیگران را هم به صحنه بکشانید .
به ما کمک کنید.
من می توانم اینها را برای شما فراهم کنم و این را قول می دهم.
من می توانم مدارس دولتی را ارتقا بدهم و آن قدر بالا بیایند که تنه به تنه مدارس خصوصی یا مدارس آن چنانی بزنند که الآن هست. این توان را ما داریم و می توانیم این کار را بکنیم.
وزرای محترمی که اینجا نشسته اند و ما را شرمنده کردند و تشریف آورده اند با هم می نشینیم و مشورت می کنیم .
هر تصمیمی که با شما نشستیم و به نتیجه رسیدیم آن اجرا می کنیم. یعنی همین که می گوییم مشارکت کنید ما حاضریم بنشینیم و با هم مشارکت کنیم و به هر کس که رسیدیم آن را اجرا کنیم. ما با شما می توانیم تصمیم بگیریم. من دردهای شما را با شما می توانم حل کنم.
اما این که ما بنشینیم و یک عده تصمیم بگیرند و بعد دیکته کنند و بقیه نپذیرند همین وضعیتی می شود که ما با آن مواجه هستیم.
من بعضی حرف ها را نمی خواهم بزنم چون نمی خواهم احساسات شما را تحریک کنم. آدم اگر لازم باشد حرفش را بزند می زند.
برای این که مملکت بتواند جلو برود اول باید اختلافات مان را کم کنیم ، تنش هایمان را باید کم کنیم . ما با تنش نمی توانیم مملکت مان را درست کنیم.
من می توانم جلوی برادرانی که حرف های گاها غیر منطقی و خارج از اصول را می زنند جوابشان را بدهم. من می توانم پرونده هایشان را دربیاورم چون خیلی از اینها بی خود بالا آمده اند. من پرونده نداشتم اما آورده اند و داده اند .
ولی خوب نیست آدم بیاید در صدا و سیما بگوید : « بگم ! بگم! » همین بگم ها ما را به اینجا رسانده است. چهل سال است که داریم در این مملکت شعار می دهیم ولی کاری نکردیم. من نمی خواهم برای شما شعار بدهم می خواهم قول بدهم که هر چه بتوانم و در اختیارم باشد دنبال کار و مشکلات و گرفتاری های شما باشم. اگر شما خوب باشید .
ما بالاخره باید بنشینیم کار کنیم » .
پرسش صریح و شفاف « صدای معلم » از آقای رئیس جمهور و بر اساس آن چه در آن نشست بیان کرد و اکنون چنین است :
« آیا پس از 40 سال شعار دادن و عمل نکردن ، کف مطالبه ی معلمان از شما در حوزه تعیین وزیر آموزش و پرورش همین بود ؟ مطالبه گری که می گفتید همین بود ! »
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
