گروه گزارش/
« ابراهیم رئیسی » در حالی بر مسند ریاست جمهوری تکیه می زند که بخش بزرگی از جامعه ایران با " انتخابات " قهر کرده و به تبع آن اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی در مرحله بسیار لرزان و شکننده ای قرار گرفته است .
بدون تردید ، یکی از گام های مهم و تعیین کننده برای احیای بخشی از این اعتماد و ترمیم شکاف در کنار داشتن " برنامه " بهره جستن از تیم قوی ، کارآمد ، مقبول و علمی برای پیشبرد برنامه هاست .
آقای رئیسی در راستای جلب رضایت ۱۸ میلیون رای دهنده خود و ۴۲ میلیون نفری که در انتخابات مشارکت نداشته یا به ایشان رای نداده است ، کار سختی در پیش دارد و باید گام های مهم و حساب شده ای را با در نظر گرفتن شرایط بردارد.
در اخبار غیررسمی از چهره هایی برای تصدی وزارت مهم آموزش و پرورش نام برده می شوند که یا ناشناخته بوده و یا کارنامه و عملکرد رضایت بخش و قابل دفاعی در میان فرهنگیان ندارند.
ذکر این نکته در ابتدا مهم و بدیهی است که در جمهوری اسلامی ایران علی رغم شعارهای بسیاری که در مورد آموزش و پرورش و نقش آن داده می شود ، هیچ گاه این وزارتخانه و دستگاه فرهنگ ساز در اولویت نبوده است . دیگر زمانی برای فرصت سوزی نیست !
رسم معمولا بر این بوده که ابتدا وزارتخانه های مهم و کلیدی- به زعم خودشان - در اولویت بوده و قاعدتا تمرکز هم بر روی آن ها می چرخیده است .
اما به آموزش و پرورش که می رسیده اند حتی از افراد دم دستی و ضعیف استفاده کرده اند .
افرادی که اکثرا چهره های نمایشی و تبلیغاتی بوده و به قول معروف بیش از آن نقش برنامه ریز و مدیر را داشته باشند " شومن " آموزش و پرورش شده اند .
چهره هایی که ورد زبان آن ها ، " سند تحول بنیادین " بوده اما برنامه مشخص و علمی برای حل چالش های آموزش و پرورش و خروج از وضعیت فعلی نداشته اند .
کسانی که نهایت کار آن ها تاسیس بی حساب و کتاب مدارس قرآنی ، گسترش بی رویه مدارس سمپاد ( تیزهوشان ) و... بوده و حتی در برابر عملکرد ضعیف خویش و پرسش های رسانه ها و خبرنگاران در برابر آن ها ، از موضعی طلبکار در حوزه عمومی ظاهر شده اند .
اتخاذ چنین سیاست و رویه ای و استفاده از چهره های سیاسی ، ضعیف ، ناکارآمد و ایدئولوژیک بر مسند وزارت آموزش و پرورش معمولا موجب شده است که در ابتدا و یا میانه راه به علت نارضایتی اکثریت معلمان از عملکرد وزیر یا کارشان به برکناری کشیده شده و یا با استیضاح های مکرر در مجلس رو به رو شده اند .
آیا آقای رئیسی قرار است این سنت غلط و ناصواب را استمرار بخشد ؟
دیگر زمانی برای فرصت سوزی نیست !
اگر قرار است گشایشی در وضعیت موجود حاصل شود و اعتماد از دست رفته به جامعه خسته و ناامید فرهنگیان باز گردد راهش تکرار تجارب شکست خورده و گام نهادن در مسیر غلط گذشته نیست .
امید است که رئیس جمهور جدید با تکیه بر نظر کارشناسان و خبرگان تعلیم و تربیت ، فردی علمی ، قوی و مقبول را به سمت وزیر آموزش و پرورش برگزیند .
پایان گزارش/
