گروه گزارش/
همان گونه که پیش تر نیز آمد ؛ وزارت آموزش و پرورش خبر از بازگشایی تدریجی مدارس داده است .
پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )
« وزارت آموزش و پرورش، در اجرای مصوبات پنجاه و دومین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا، درخصوص آموزش حضوری پایه های اول و دوم ابتدایی، دروس کارگاهی هنرستان ها و مدارس دارای جمعیت کمتر از 50 دانش آموز، از سوی محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش دستورالعمل بازگشایی کلاس ها و مدارس مذکور از اول بهمن ماه سال جاری در 6 بند و بارعایت پروتکل های بهداشتی به شرح زیر، به ادارت کل استان ارسال شد .
در زمان بازگشایی مدارس در آغاز سال تحصیلی که از 15 شهریور صورت گرفت نیز دستورالعملی با همین عنوان به مدارس ارسال گردید اما در مدت کوتاهی مدارس تعطیل شدند و عملا دستور العمل بازگشایی مدارس از دستور کار خارج شد .
همچون دفعات پیشین ، این تصمیم وزارت آموزش و پرورش با مخالفت دستگاه هایی مانند وزارت بهداشت رو به رو شده است .
نمکی گفته است :
« در حال حاضر مخالف بازگشایی مدارس هستیم. نگرانیم که دوباره با عادی انگاری به تله اردیبهشت و خردادماه بیفتیم. اگر این بار گرفتار شویم، موج و شدت خیز جدید کرونا در کشور شاید بیشتر باشد و نیروهای ما ممکن است توان و انرژی مقابله چندباره با موجی جدید را نداشته باشند . »
در حال حاضر می توان گفت که تقریبا همه جا و حتی تالارها و رستوران ها از مدت ها پیش بازگشایی شده و فعالیت های عادی خود را از سر گرفته اند .
در واقع ، این " مدارس " هستند که تعطیل بوده و به نظر می رسد باز بودن و یا نبودن آن ها تاثیری در روند جاری امور مملکت و آینده آن ندارد .
پرسش صریح « صدای معلم » از وزیر بهداشت آن است که نقش " مدارس " در شکل گیری و انتشارموج های اول تا سوم کرونا در این کشور چه بوده است ؟
به هنگام بحران " آلودگی هوا " و در زمانی که مدارس باز بودند ؛ نخستین جایی که مورد هدف " تعطیلی " قرار می گرفت ؛ مدارس بودند و این در حالی است که به اذعان همین مسئولان مدارس نقش معناداری در آلودگی هوا نداشتند .
اکنون که مدارس 11 ماه تعطیل هستند و آلودگی هوا فراتر از کرونا جان شهروندان را تهدید و زندگی عادی آن ها را مختل کرده است ؛ چه کسی و کدام نهاد در این زمینه مقصر است ؟
چرا هیچ فرد و نهادی پاسخ گو نیست ؟ در جامعه ما عادت و فرهنگ شده است که همه افراد در هر سطح و رده ای به خود اجازه می دهند از صفر تا صد مسائل و چالش های آموزش و پرورش اظهار نظر کرده و در مورد آن " نسخه " بپیچند .
این رسانه همواره از مسئولان و مقامات پرسش کرده است که چرا دیواری کوتاه تر از مدارس نمی یابند ؟
معاون آموزش ابتدایی در گفت و گویی که با صدای معلم داشت چنین می گوید : ( این جا )
« ما جلسه ای در کمیسیون بهداشت مجلس داشتیم و به اتفاق همکاران وزارت بهداشت شرکت کردیم .
آن ها گزارش دادند و در گزارشات تاکید کردند که این تصمیم یک تصمیم مشترک بوده و آمارها و اطلاعات دادند که نشان می دهند خود دانشگاه علوم پزشکی در استان های کشور رفته اند و میزان رعایت بهداشت را در مدارس ما دیده اند .
این ها جزء شرح وظایف شان است .
خیلی جالب بود و این که ما در جریان تهیه گزارش شان نبودیم .
گزارشی که اعلام کرده بودند این بود که مدارس را یکی از بیشترین اماکنی معرفی کردند که در جامعه پروتکل ها در آنها رعایت می شوند و خیلی از آیتم های ما هشتاد و پنج درصد بود .
یکی از جاهایی که پروتکل ها کم رعایت می شوند مطب پزشکان است که کمترین میزان رعایت را دارند و مدارس یکی از بیشترین مکان هایی هستند که پروتکل ها در آن رعایت می شوند .
پرسش « صدای معلم » از وزیر بهداشت و سایر مسئولان آن است که چرا در برخورد با مسائل صداقت ندارند ؟
آیا بهتر نیست به جای خط و نشان کشیدن برای مدارس ابتدا به وضعیت مراکز تحت امر خود نگاهی بیندازند ؟
البته دخالت غیرتخصصی وزارت بهداشت در امر راهبردی آموزش مسبوق به سابقه است .
آیا افراد و مقاماتی که بر طبل تعطیلی مدارس می کوبند حاضرند عوارض و پیامدهای ناشی از تعطیلی مدارس را بپذیرند و در برابر آن پاسخ گو باشند ؟ پیش از بازگشایی مدارس در نیمه شهریور جمعی از پزشکان و کادر درمان و در راس آنان ، سازمان نظام پزشکی کشور در نامه ای خطاب به رئیس جمهور و وزیر آموزش و پرورش تهدید کردند در صورت دایر بودن مدارس، از ادامه کار در مراکز درمانی بیماران مبتلا به کرونا انصراف خواهند داد .
« صدای معلم » در انتقاد از این نامه در گزارشی نوشت : ( این جا )
« یونسکو به عنوان یک سازمان معتبر جهانی تصریح و تاکید کرده است :
« باید توجه داشت که شواهد غیرمتقنی درباره خطر ابتلا هنگام شرکت در کلاس وجود دارد .
آیا این افراد به سایر جنبه ها و ابعاد تعطیلی مدارس توجه دارند ؟
آیا اگر کسی نامش " پزشک و دکتر " شد دانای کل است و می تواند در همه امور اظهار نظر کند و خود را " صاحب حق " بداند و دیگران را نادان ؟
آیا این گونه تعیین تکلیف ها نامش دخالت غیرکارشناسی در حوزه آموزش نیست ؟ هر چند در جامعه ما عادت و فرهنگ شده است که همه افراد در هر سطح و رده ای به خود اجازه می دهند از صفر تا صد مسائل و چالش های آموزش و پرورش اظهار نظر کرده و در مورد آن " نسخه " بپیچند .
آیا این شیوه ها علمی و مبتنی بر یک متدولوژی عقلانی و منطقی است ؟
چرا کسی به استقلال حرفه ای و ذاتی آموزش و پرورش و معلمان احترام نمی گذارد ؟
آیا همین پزشکان اجازه اظهار نظر به دیگران در حوزه های تحت امر خود را می دهند ؟
این افراد گفته اند :
« هیچ نهاد ناظری توانایی ضمانت رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط میلیون‌ها دانش آموز را ندارد . »
پرسش " صدای معلم " آن است که آیا تاکنون وضعیت بهداشت مدارس در دو جنبه " جسمی " و " روانی " برای جامعه پزشکی کشور به عنوان یک علامت پرسش جدی و مسئولیت برانگیز مطرح بوده است ؟
آیا این متخصصان که خود را مجاز به دخالت در هر امری می دانند تاکنون از خود پرسیده اند در مدارس و مشخصا در مورد دانش آموزان آمار و کیفیت بهداشت در چه سطحی است و مهم تر از آن چه کاری را بدون چشم داشت برای دانش آموزان به ویژه مناطق محروم انجام داده اند ؟ »
آیا افراد و مقاماتی که بر طبل تعطیلی مدارس می کوبند حاضرند عوارض و پیامدهای ناشی از تعطیلی مدارس را بپذیرند و در برابر آن پاسخ گو باشند ؟
پایان گزارش/
