صدای معلم :
خانم اولاد قباد
یکی از موضوعات مهمی که در بدو وزارت در دولت تدبیر و امید مطرح شد و قرار بود در آموزش و پرورش نمود داشته باشد و آقای فانی دائما روی آن تاکید می کرد کم رنگ کردن و یا تعدیل " فرهنگ امنیتی " در آموزش و پرورش و تبدیل آن به " امنیت فرهنگی " به جا مانده از دولت های نهم و دهم بود که روی آن تاکید بسیاری می شد .
به نظر می رسد که این فرآیند در وزارت بطحایی معکوس شده است .
احساس می شود دستاوردهای وزرای قبل از ایشان در دوران وزارت بطحایی به محاق می رود .
به تدریج در وزارت آموزش و پرورش فرهنگ امنیتی حاکم می شود .
به جای این که زبان گفت و گو و نقادی حاکم شود هر چند آقای بطحایی دائما برای این موضوع نشست های مختلف می گذارد اما در عمل چیز خاصی مشاهده نمی شود .
مهم ترین شاخص این موضوع برخوردهای امنیتی با فعالان صنفی و شکایت علیه منتقدان در یک سال اخیر است که گزارش های آن در صدای معلم منتشر گردیده است و همچنین شکایت های اخیرعلیه رسانه ی صدای معلم که واکنش معلمان را برانگیخته است .
مدیران زیر مجموعه آقای بطحایی شکایت های مختلفی را علیه معلمان منتقد و رسانه های مستقل مانند صدای معلم اقامه کرده اند .
نظر شما در این مورد چیست ؟
اولاد قباد :
به نظر من آموزش و پرورش جدای از آن دغدغه حوزه تامین منابع مالی و در حوزه تامین منابع انسانی دارد که من در نطق هفت دقیقه ای به آن اشاره کردم.
جای معلمین ما که خیلی از اینها صنفی هستند در زندان نیست. چرا گفتم خط مسافرکشی برای این که من خیلی از معلمین عزیز را می بینم که برای تامین مایحتاج و معیشت خودشان مجبور می شوند که شغل دومی را داشته باشند.
نظرم در مورد زندان این است وقتی یک معلم پیگیر مطالبات صنفی خودش است ما باید هم امنیت شغلی برای آن فرد فراهم کنیم و هم امنیتی را که بتواند آن مطالبات به حق خودش را از طریق رسانه ها بیان کند و بعضا می آیند با نمایندگان مجلس که اخیرا با تشکل ها داشتیم صحبت می کنند و بعضی دوست دارند ارتباط مستقیم با وزیر داشته باشند و مطالبات خودشان را بیان کنند .
نظر من به عنوان یک نماینده این است که این امنیت باید هم در ارتباط با نماینده و هم در ارتباط با رسانه و هم در ارتباط با حوزه ستادی برای معلمین عزیز ما فراهم باشد.
پایان گزارش/