چند وقتی است که وزیر آموزش و پرورش از تشکل های قانونی وغیر قانونی آموزش و پرورش دارای انگیزه های سیاسی با نقاب صنفی در اتاق کارش دعوت می کندو حقوق تشكل های بدون پشتوانه فرهنگی، بلكه دارای پشتوانه ی رجال سیاسی را به زعم خود استیفا می كند تا مدیون كسی نشود!
شاید قضای نشنیدن حرف معلمان در كف مدرسه را به جا آورد، گویا این جلسات چنان با ثمر بوده است كه مقام عالی را به وجد آورده و برای تثبیت و افزایش تعامل آنان و سیاسی زایی دستگاه آموزش و پرورش ساختمان احزاب تحت عنوان هیات های اندیشه ورز در خیابان سمنان ساختمان تكنولوژی سازمان پژوهش به آنان اختصاص دهد، تا دخالت این تشكل های متكی به دولت مردان نظام مند و مستمر گردد؛ در حالی كه همكاران ساختمان تكنولوژی هر كدام دو یا سه نفر در اتاق های چند متری تمشیت امور می كنند و شاید اندیشه ورزی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش!
انجمن های علمی معلمان و گروه های آموزشی، خوراك مدیریت آموزشی وزیر را پاسخ نمی شود و توسل و تمكن به این تشكل ها، راه برون رفت از انتصاب شایسته سالاری به تشكل سالاری باشد.
با این همه ضرورت دارد چند صباحی جناب رحمانی فضلی در جلسات صبحانه كاری، جام توسعه ی احزاب را با جناب بطحایی بنوشد تا شاید افاقه كند...
