یکی از پیچیده ترین ابداعات بشری حتما آموزش و پرورش است.
پیچیدگی ها و ظرافت های آن ناشی از سر و کار داشتن با انسان از یک سو و دامنه ی گستردگی و فراگیری و مملو از تنوع آن از سوی دیگر ، باعث شده است تا نظام های آموزش و پرورش با مسایل و مشکلات عدیده ای مواجه شوند.
در سال های اخیر برای حل مشکلات و رفع تنگناهای این حوزه، عملا کار مثبتی صورت نگرفته است.اگر هم قدمی برداشته شده است بر اساس آزمون و خطا، بدون بهره گیری از نتیجه ی مطالعات علمی و تحقیقات اصولی بوده است.
یکی از اهداف عمده آموزش و پرورش ، توسعه ی منابع انسانی است ؛ تحقق این امر جز با تحقیق و پژوهش میسر نمی شود.
برای تقویت نطام آموزشی کشور از نظر بنیه ی تحقیقاتی و فائق آمدن بر مسائل و مشکلات آن اولیای امور باید روحیه ی پژوهشگری و تحقیق را از زمان ورود دانش آموز به مدرسه عملیاتی کنند.
حال پرسش اینجاست؛
نظر به اهمیت و حساسیت موضوع، آیا ابزارهای لازم در اختیار متولیان تعلیم و تربیت اعم از مدیر و معلم که باعث انگیزش و ایجاد روحیه در آنها شوند قرار داده شده است تا تحقیق و پژوهشگری را در دانش آموزان نهادینه کند ؟
پاسخ منفی است.
باید دید که آیا مدیران جلوس کرده بر صندلی مدیریت ، امر پژوهش را به عنوان استخوان بندی برنامه های خود قبول دارند و میزان توجه به این امر و بودجه ای درخور که به آن اختصاص می دهند چقدر است ؟
آیا پژوهش و تحقیق را از شاخص های اصلی توسعه و تعالی آموزش و پرورش می دانند؟
آیا مبحث پژوهش از جایگاه ارزنده ای در حل مسائل و مشکلات علمی و اجرایی برخوردار بوده است؟
آیا مدیرانی که برنامه بلند مدت و میان مدت ندارند برای برنامه کوتاه مدتشان توانستند ریل گذاری مطمئن و پرجاذبه ی میان کلاس های درس ،نه برای دستگاه های اجرایی و نیازهای حیاتی کشور بلکه خانه برقرار کنند؟
آیا « فرهنگ پژوهش » در نزد اینان جا افتاده است؟
راهبردهایی برای ایجاد و تقویت روحیه ی پژوهشگری در دانش آموزان در خوش بینانه ترین حالت با لحاظ همه جنبه های رفاهی و آرامش روحی ارائه می شود.
فرآیند یاددهی و یادگیری بر اساس تفکر انتقادی و تفهیم آینده از آن دانش آموزان پرسش گر و مطالبه گر است . آموزش نحوه ی برخورد دانش آموزان با موقعیت های متفاوت و درک صحیح آنها و تصمیم گیری مناسب تشویق دانش آموزان برای اجرای فعالیت های خواسته شده و نقش معلم به عنوان هادی و راهنما ایجاد محیط و فرصت های مناسب برای دانش آموزان، برای کشف و پژوهشگری هر کدام از این راهبردها ،با برداشت های متفاوت به تناسب موقعیت ها ،سطح آگاهی و درگیر در آن فضا، نیاز به ساعت ها بحث و تبادل نظر با رویکرد جامعه محوری و دل نگران آینده تعلیم و تربیت است.
به عنوان دغدغه مند عرصه ی تعلیم و تعلم ؛ مومنانه،از همه ی کسانی که دل در گرو تعالی آموزش و پرورش دارند عاجزانه استدعا دارم نظام آموزشی را دریابند.
مدیران سهمی و محفلی که به جای مدیران محقق نشستند به شایستگی ،شایسته گزینی نشدند و ضربه ای مهلک بر پیکر نحیف آموزش می زنند.
ای داد و فریاد از این همه بی تفاوتی ، برخوردهای قهری و رفتارهای تبعیض آمیز . با این روند، آینده مناسبی برای صحن تعلیم و تربیت متصور نیست.
به علوم انسانی با ایجاد بسترهای لازم و کافی بهاء دهید.
به نگارش و نوشتاری در مدارس با دیده ی محبت نگاه کنید.
مشق شب را برگردانید.
پژوهش و تحقیق پیش کش !
اگر سال های بعد کسی بتواند بدون غلط، متنی بنویسد وی ادیب خواهد بود !
استفاده از علایم نگارشی، آرایه های ادبی خود حدیث مفصلی خواهد بود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
