چه کسی به " محیط بان " می اندیشد ؟

مقدمه
محیط بانان فدائیان محیط زیست هستند. آنان از لحاظ ارزشی از نگاه بیشتر مردم ایران که نسبت به محیط زیست و شرایط اقلیم، بی تفاوت و بی علاقه اند به مثابه مهره سرباز در بازی شطرنج هستند. آنان اسلحه دارند اما شکارچیان، سلاح جنگی.

شکارچی هموطنی است که محیط بانان را به دلیل انجام وظیفه می کُشند تا بتوانند آهو و گوزن را شکار کنند و یا صیدی غیرمجاز داشته باشند، تا شاید به نسل کشی برخی از حیوانات بتوانند مفتخر گردند. گوشت، پوست و شاخ حیوانات گوناگون، منبع درآمد بادآورده ای است که در سایه بی رحمی شکارچیان نسبت به محیط بانان و محیط زیست و گونه های رو به انقراض حیوانات یا در فصل و زمان زادولد که شکار غیرقانونی است، به دست می آید. منفعتی که به خون موجوداتی بی گناه آلوده می شود، خون انسان و حیوان. رنج آور و مایه شرمساری است!

فعالیت محیط بانان به نوعی جهاد ملی است. آنان از محیط زیست و موجودات زنده برای تداوم زندگی طبیعت، مراقبت و محافظت می کنند.

محیط بانان کسانی هستند که آنها را کمتر می شناسیم، چون تاکنون تجمعی اعتراض آمیز نداشته اند، چون دارای حقوق های نجومی نیستند یا تاکنون خلاف های اجتماعی و اقتصادی از آنان ندیده و نشنیده ایم که کانون توجه ما باشند. به جز معدودی انگشت شمار دوستدار محیط زیست در کشورمان، ما آنقدر مشکلات ریز و درشت نشأت گرفته از روزمرگی در زندگی خود داریم که ضرورتی جهت اهمیت قائل شدن به محیط زیست و محافظان آن برای ما باقی نمی ماند.

راستی چرا محیط بانان اسلحه دارند؟ چون که جزو نیروهای انتظامی یا شبه ‌نظامیان هستند؟ برای این که یک شکارچی صد در صد سلاح دارد و او برای مقابله به مثل و دفاع از خود، باید با خود اسلحه داشته باشد؟ اما قانونی که به آنان حق تیر بدهد وجود ندارد و گرنه محیط بانان زندانی نمی شدند و یا تا دَم اعدام نمی رفتند، تا طی چندین سال و به دفعات توسط دیوان عالی کشور، حکم اعدام آنان تأیید یا نقض گردد.

که البته علت این همه تغییر رأی، حمایت همه جانبه فعالان محیط زیست از آنان می باشد، تلاشی که گاه به دستگیری خود آنان منجر می شود! اگر از عکس العمل اقشاری دیگر از جمله معلمان که به نام قشر فرهیخته مشهورند، جویا باشید، هیچ یا با قدری احتیاط به طور نادر واکنشی اثرگذار از سوی آنها بر لبه تیز مدعیان عدالت می توانید مشاهده کنید.

محیط بانان و خانواده آنان روزهای پرتنشی را حدفاصل روز حادثه تا مشخص شدن وضعیت خود، تحمل می کنند. اما آنان قاتل نیستند بلکه همانند یک سرباز مرزی، مانع تحقق اهداف مهاجمین شده اند. هنگامی که سرباز وطن، قاچاقچیان مواد مخدر، اشیای عتیقه یا متجاوزین به خاک وطن را با سلاح گرم خود هدف گلوله قرار می دهد، قاتل محسوب می شود؟ محیط بانان نیز کاری مشابه سربازان وطن انجام می دهند.

روزگاری شکارچیان فقط تفنگ بادی داشتند که سلاحی کشنده بود و زخم‌های مرگباری را ایجاد می کرد و رعایت نکات ایمنی برای استفاده از این سلاح ها بسیار مهم بود. چون تفنگ های بادی نیز یک اسلحه محسوب می شوند و می توانند به راحتی یک انسان یا حیوان را از پای در بیاورند. اما امروزه با سلاح جنگی کلاشینکف شکار می کنند و یا محیط بانان را مورد هدف خود قرار می دهند تا مبادا مانع تفریح یا سودجویی شکارچیان غیرمجاز شوند. طبق نظر یکی از متهمان شکارچی، این نوع سلاح‌ جزو سلاح‌های سازمانی نبوده و از کشورهای همسایه غربی وارد کشور می شود و قیمتی در حدود 20 میلیون تومان دارد. بسیاری از شکارچیان اولین جرم را قبل از شکار غیر مجاز، مرتکب می شوند اما کو مجازات؟ یعنی داشتن اسلحه غیرمجاز!

محیط بان کیست؟
" محیط ‌بان فردی است که به حفاظت و کنترل عرصه‌های طبیعی و حیات وحش کشور می ‌پردازد. محیط بانان سازمان حفاظت محیط زیست از نظر قوانین استخدامی، کارمند دولت محسوب می‌شوند اما با توجه به شرایط کاری خویش، وضعیتی شبیه به نیروهای انتظامی یا شبه ‌نظامی دارند."

تفاوت محیط‌بان و جنگل‌بان
" محیط‌بان و جنگل‌بان هر دو حافظ عرصه‌های طبیعی هستند و در حوزه جنگل، شرح وظایف مشابهی دارند، ولی هر کدام مربوط به یگان حفاظت سازمان‌هایی جدا از هم هستند و محیط‌بانان، گستردگی وظایف بیشتری نسبت به جنگل‌بانان دارند. "

نحوه کشته ‌شدن محیط‌ بانان
" با توجه به شرایط این شغل سخت که با افراد مسلحی به نام شکارچی روبرو هستند، گاهی شاهد درگیری بین محیط ‌بانان و شکارچیان غیرمجاز هستیم که به دلایل مختلفی باعث کشته و زخمی شدن یکی از طرفین می‌شود. محیط بانان در اثر عوامل مختلفی همچون شلیک مستقیم از سوی شکارچیان، سقوط از پرتگاه، سوانح رانندگی در حین خدمت کشته می شوند که سازمان حفاظت محیط زیست کشور همگی آنان را شهید می‌نامد ولی بنیاد شهید و امور ایثارگران فقط به چند مورد گواهی شهادت اعطا کرده ‌است. " (1)

شهدای محیط ‌بان
" آخرین شهدای محیط بان مربوط به 17 فروردین 1400 می ‌باشد که دو محیط بان در استان زنجان به قتل رسیده اند. آهوان منطقه " فیله خاصه" هدف اصلی شکارچیان بوده است. فرمانده یگان حفاظت اداره‌ کل محیط زیست استان زنجان اظهار داشت: ماجرا از زمانی آغاز شد که محیط بانان به چند شکارچی مشکوک شده و در حین تعقیب گریز به آن‌ها دستور ایست صادر کرده‌اند. البته این شکارچیان با کشاندن محیط بانان به راه فرعی، آنان را غافلگیر و به درگیری می پردازند. وی افزود: محیط بانان در وهله نخست اصلا انتظار شلیک از سوی شکارچیان را نداشتند و می‌شود گفت که آنان غافلگیر شده اند. متأسفانه محیط بانان توسط سلاح جنگی کلاشینکف شهید شدند و اجساد این شهدا برای بررسی بیشتر تحویل پزشک قانونی شد. دو تن از محیط‌بانان ایثارگر به نام‌‌های " مهدی مجلل " و " میکائیل هاشمی " بر اثر اصابت گلوله سلاح جنگی، به درجه رفیع شهادت نائل شدند. " (2)

پروسه ثبت نام شهید برای محیط بانان ایثارگر، طولانی است!
فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست سرهنگ محبت خانی بیان داشته است: ما محیط بانان را فرد مسلحی برای حفظ محیط زیست نمی دانیم بلکه معلمی برای حفظ فرهنگ محیط زیست می دانیم. در طی 40 سال گذشته در کل، 142 محیط بان شهید داشته ایم. در سه و نیم سال گذشته پنج محیط بان جان خود را از دست داده اند، هر چند همه تلاش خود را برای شهید خواندن آنها انجام داده ایم اما متأسفانه هنوز موفقیتی کسب نکرده ایم و برای همین حقوق خانواده آنان قطع شده است. پرونده این تعداد در بنیاد شهید بلاتکلیف مانده است. با به علاوه کردن دو محیط بان زنجانی که در فروردین ماه سال جدید از سوی شکارچیان غیرمجاز به قتل رسیده اند این تعداد در مجموع به 7 نفر می رسد.

داستان تلخ محیط بانانی که به اعدام محکوم می شوند!
برای درک موضوع فقط به ذکر یک داستان واقعی بسنده می کنم:
" در سال 95 محیط‌بانان اداره‌ کل حفاظت محیط زیست استان همدان در منطقه محافظت‌ شده " نشر" شاهد حضور فردی مسلح می‌شوند و خودروی پیکان آنان را توقیف می‌کنند، یکی از دو سرنشین متواری می‌شود. محیط‌بان " مومیوند " پس از اخطار فراوان اقدام به شلیک هوایی می‌کند اما با توجه به ناهموار بودن زمین و شرایط منطقه این تیر ناخواسته به فرد خاطی اصابت می‌کند. فرد مجروح پس از گذراندن 17 روز در کما، جان خود را از دست می‌دهد و پس از دو سال، رأی قصاص نفس برای محیط‌بان صادر و محیط‌بان در سال 97 به اعدام محکوم می‌شود. اما در خردادماه 98 با پیگیری‌ها و اعتراض‌های انجام شده حکم او نقض می شود و دیوان عالی کشور پرونده را برای تجدیدنظر به همان شعبه دادگاه و همان قاضی که حکم اعدام را صادر کرده بود، می فرستد. فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست با بیان این که در حال حاضر در دستگاه قضایی بررسی خواهد شد که قتل شبه عمد یا غیر عمد بوده است، گفت: در این صورت محیط‌بان به پرداخت دیه محکوم می‌شود.
در حال حاضر محیط‌بانان بیمه هستند و مشکلی برای پرداخت دیه وجود ندارد. (3)

این محیط بان در نهایت اعدام نشد و با قرار وثیقه آزاد شد اما به پرداخت دیه مکلّف شد. اما ماجرای تلخ و شیرین چندین ساله احکام گوناگون قضایی از جمله حکم اعدام، زندانی شدن، پرداخت دیه و یا آزادی، بر روح و روان این محیط بانان و خانواده آنان اثراتی جبران ناپذیر می گذارد که کوچک ترین نتیجه آن از بین رفتن سلامتی جسمی و روحی و اعتماد به نفس فرد محیط بان در انجام خدمت است. بعد از این ماجرا ،او با کدام پشتوانه قانونی، دوباره دل به دریا زند و در برابر شکارچیان غیرمجاز با تمام وجود و قد خود، عرض اندام کند؟ لرزش های حاصل از تجربه تلخ زندگی شغلی این محیط بان، چگونه او را محکم و استوار پای بند دفاع از حریم محیط زیست نماید؟

سئوال:

چرا یک محیط بان برای امر خطیر محافظت از حیات وحش و محیط زیست، نباید حق تیر داشته باشد؟ چرا او را زندانی، اعدام و یا به پرداخت دیه مجبور می سازیم؟ اگر محیط بانان جزو نیروهای انتظامی یا شبه ‌نظامیان هستند و ضابطین قضایی شمرده می شوند و موظف به برخورد با شکارچیان متخلف و تحویل آنان به مراجع انتظامی و قضایی اند، پس چرا نباید قانون، حق تیر به محیط بانان بدهد؟ تا کمتر شکارچی جرأت و هوس شکار به سرش بزند. همین حق که مقتضیات شغلی آنها باید باشد، به عنوان عاملی بازدارنده برای شکار محسوب خواهد شد و دیگر او به دلیل انجام وظیفه یا دفاع از خود، زندانی و اعدام نخواهد شد.

روز جهانی محیط بان
روز جهانی محیط ‌بان سی و یکم جولای سال 2007 مصادف با نخستین روز تأسیس اتحادیه جهانی رِنجرها (محیط ‌بانان) نامگذاری شده ‌است.

تاریخچه محیط ‌بانی در ایران
" اولین احکام قانونی در ایران در باره شکار در تاریخ 18 اردیبهشت 1307 تدوین و تصویب شد و در 14 اسفند 1335 مقرّرات مستقل و نسبتا جامعی در زمینه حفاظت از حیات وحش به تصویب مجلس وقت رسید و " کانون شکار و صید" تشکیل گردید. به منظور اجرای قوانین تدوین شده، وزیر کشور و رئیس ستاد ارتش وقت نیز به عضویت کانون مذکور درآمدند. در 16 خرداد 1346 سازمان " شکاربانی و نظارت بر صید " جایگزین " کانون شکار " گردید و این سازمان رسما به عنوان یک دستگاه مستقل دولتی فعالیت خود را با آموزش شکاربانان در سطح کشور آغاز و مناطق را نیز به عنوان پارک وحش مورد حفاظت قرار داد.
در سال 1350 با مطرح شدن مسائل زیست ‌محیطی در سطح جهان، این سازمان با تغییر عنوان به نام سازمان " حفاظت محیط زیست " عهده ‌دار مسایل محیط زیست کشور گردید و همکاری خود را با سازمان‌های بین‌المللی ادامه داد. سازمان حفاظت محیط زیست طبق استانداردهای بین‌المللی مناطقی را تحت عنوان مناطق چهارگانه مورد حفاظت خود قرار داده‌ است که هر یک از مناطق دارای شرایط و مقرّرات خاصی بوده و هم اکنون تعداد مناطق چهارگانه محیط زیست در کل کشور به ۲۵۳ رسیده ‌است. محیط بانان کسانی هستند که آنها را کمتر می شناسیم، چون تاکنون تجمعی اعتراض آمیز نداشته اند، چون دارای حقوق های نجومی نیستند یا تاکنون خلاف های اجتماعی و اقتصادی از آنان ندیده و نشنیده ایم که کانون توجه ما باشند.

بر اساس قانون برنامه سوم توسعه، دستگاه‌ اداری، نیروهای مسلح را موظف کرد تا یگان حفاظت تشکیل دهند که این قانون در سال 89 در سازمان محیط زیست به اجرا درآمد. با تشکیل" یگان حفاظت محیط زیست،‌" محیط بانان زیر مجموعه پلیس پیشگیری ناجا محسوب شدند.

همه ساله 11 ذی القعده مصادف با ولادت امام رضا " ع " که در بین شیعیان به ضامن آهو مشهور است از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان " روز محیط ‌بان " نامگذاری شده است . این روز در تقویم رسمی کشور ثبت نشده ‌است. (4)

ثبت نشدن روز محیط بان در تقویم رسمی کشور نیز گویای اهمیت قائل نشدن ما ایرانیان به فضای سبز و محیط زیست می باشد. ما سالی یک بار آن هم در سنت سیزده بدر، آن هم اگر حال و روز خوشی داشته باشیم با خانواده خود و یا با مجموع خانواده های فامیل، به دل طبیعت هجوم می بریم و آتشی روشن و طنابی ضخیم برای تاب بازی کودکان و جوانان و گاه بزرگترها در بین دو درخت آویزان می کنیم و از راه نرسیده بساط تناول غذا را باز کرده و از ابتدا تا انتها بر روی زیراندازهای پهن شده بر روی چمن، می خوریم و می آشامیم و می آسائیم . البته ریختن زباله یا سوزاندن شاخه های زنده و یا خاموش نکردن آتش هم رَویه رفتاری بسیاری از ما هست. در مدت 6 تا 8 ساعت و شاید مدت زمانی بیشتر، اصلا و ابدا قدمی در دل طبیعت برنمی داریم و یا از تپه و کوهی بالا نمی رویم. چون ما همیشه خسته ایم. کل طبیعت دوستی خیلی از ما در همین قصه پایان می یابد و بعد دوباره به ادامه داستان روزمرگی و اسارت دغدغه های خواسته و نخواسته زندگی معمول خود می پردازیم.

در تقویم سال 1400 تولد امام رضا مصادف با اول تیر ماه است و به جای روز محیط بان، روز اصناف نوشته شده است. شاید ننوشتن نام محیط بان در این روز، به دلیل نامگذاری ماه قمری و چرخشی بودن روزهای آن نسبت به ماه شمسی است، اما اگر قرار است در روز خاصی، ارزشی معین برای این گمنامان بی ادّعا قائل شویم، باید اقدامی تمام عیار انجام دهیم نه شکسته و بسته. از سویی دیگر پازل وفاداری و گرایش مرضی ما به اقتصاد با نام گذاری روز اصناف، کامل می گردد. بیایید ما نیز حداقل کودکان خود را نسبت به محیط زیست و فضای سبز و حیات وحش، مسئولانه تربیت کنیم تا شاید معجزه ای شود و از بین آنان یک گرتا تونبرگی پیدا شده و دیگر کودکان و نوجوانان را در این هدف حیاتی، رهبری نماید.

استاندارد جهانی حفاظت از محیط زیست چند هکتار است؟
" بر اساس استاندارد جهانی هر 1000 هکتار باید توسط یک محیط بان حفاظت شود. در ایران هر محیط بان از 6000 هکتار حفاظت می‌کند. یعنی هر محیط بان برخلاف استانداردهای جهانی، مسئولیت 6 نفر را برعهده دارد و صد البته شرایط رفاهی و حقوقی آن یک نفر برای 1000 هکتار از محیط بانان ما در 6000 هکتار بیشتر است!

البته این آمار در منابع گوناگون، آنقدر متناقض و متفاوت است که به نتیجه ای مشخص نمی توانید برسید. 12 تا 40 هزار نیز در دیگر منابع گفته شده است. به هر ترتیب برای ما که یک هکتار مفهومی گنگ و دور از قیاس نزدیک است، فقط نوعی بازی با ارقام محسوب می شود، اما برای یک محیط بان وجب به وجب محیط تحت حفاظت او وسعتی صعب العبور و پر از سنگ و کلوخ و ارتفاعات پست و بلند است که سختی های ملموس و خاصی دارد. "

راستی ! استانداردها یا نام گذاری های جهانی، کی و کجا برای ما حائز اهمیت بوده است که اینجا نیز تابعی از آن باشیم؟ یا نام گذاری های داخلی ایام خاص به نوعی تقویت ملی گرایی است؟ در حالت جهانی با هم صدایی بین المللی می توان کارهای بیشتری انجام داد، یا از توانایی های مدیریتی و فکری همدیگر می توان بیشتر استفاده کرد. تنهایی ما در مناسبت های ایام خاص، در جزیره ای دورافتاده در واقع ما را از حق و حقوق قانونی خود بی اطلاع نگه می دارد و بسیاری از امتیازات لازم یا ویژه را بدین طریق از دست می دهیم.

بی خبری ما از شرایط مطلوب و ایده آل کشورهای پیشرفته در هر حیطه ای، به نفع دولت و به ضرر گروه های شغلی و مردم است.

فراز و نشیب های محیط بانی در ایران، طبق گفته های فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست سرهنگ محبت خانی :
* روز ملی محیط بان در تقویم رسمی کشور ثبت نشده است.
* محیط بانان برای خاموش کردن جنگل‌ها از بیل و شاخه درختان استفاده می‌کنند.
* توسعه صنعت و تکنولوژی زیستگاه‌ های حیات وحش را جزیره‌ای کرده است.
* بعد از 4 دهه غفلت و در 27 اردیبهشت 1399، توسط نمایندگان مجلس لایحه حمایت قضایی و بیمه‌ای از مأموران یگان حفاظت محیط‌زیست و لایحه حمایت از محیط‌بانان تصویب شده است.
* محیط بانان بیشتر تنهایند و از همکاری تنگاتنگ و حمایتی نهادهای مختلفی چون دستگاه قضایی، نیروی انتظامی و از همراهی و مساعدت اقشار مختلف مردم، بی نصیب اند.
* همیار محیط بان که برای یاری آنان داوطلب می شوند، اغلب چون ثبت نام نمی کنند شامل بیمه نمی شوند. لذا هنگام برخورد با شکارچی غیرمجاز و یا رؤیت آتشی اگر بدون نظارت فرماندهی عمل کند و اتفاقی برایش پیش آید، تحت پوشش حمایت بیمه ای سازمان قرار نخواهد گرفت.
* خودرو و موتورسیکلت های محیط بانان، فرسوده و تعدادش کم و همچنین مدل آنها متناسب با مناطق صعب العبور و پرصخره نیست. ثبت نشدن روز محیط بان در تقویم رسمی کشور نیز گویای اهمیت قائل نشدن ما ایرانیان به فضای سبز و محیط زیست می باشد.
* بنا به تأیید فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست، دیگر هیچ محیط بانی در زندان نیست.
* حمایت مناسب دستگاه قضایی در خصوص پرونده‌های مربوط به شکار و صید غیرمجاز وجود ندارد.
* 142 محیط بان شهید می توانستند شلیک کنند و کشته نشوند اما این کار را نکردند پس شهید شدند.
* محیط‌بانی که اصول به کارگیری سلاح را رعایت نکند با او برخورد قانونی می شود و هیچ اغماضی در این زمینه وجود ندارد که در یک مورد به قصاص محیط بان منجر شد!
* وجود شعب محیط زیست در محاکم قضایی، روند رسیدگی به پرونده های محیط زیستی را کوتاه می کند و باید قاضی های پرونده های محیط زیستی در این زمینه آموزش لازم را ببینند تا دقت بیشتری در روند رسیدگی صورت بگیرد.
* در سال 99 به خانواده های محیط بانانی که به علت ابتلا به ویروس کرونا و یا تصادف فوت کرده اند دیه به طور کامل پرداخت شده است. قبلا هنگام مرگ طبیعی به خانواده های این افراد دیه تعلق نمی گرفت.
* در مدت هشت سال به طور سالانه 250 محیط بان باید جذب شود که در حال اجرایی شدن است .
* محیط بانی عشق و از خود گذشتگی می خواهد ، از این رو تعداد زیادی تمایل به این کار ندارند، تعدادی در آزمون علمی و عملی قبول می شوند اما وقتی چند روز در محیط بانی مشغول به کار می شوند، طاقت شان تمام می شود و می روند پس سهمیه می سوزد، چون دیگر امکان جایگزینی وجود ندارد. توصیه می شود داوطلبان، قبل از تصمیم نهایی خود برای محیط بان شدن، چند روز در پاسگاه‌ های محیط‌بانی زندگی کنند و اگر روحیه آنها با این شرایط کار سازگار بود اقدامات قانونی را آغاز کنند در غیر این صورت سهمیه سازمان محیط زیست برای جذب محیط بان از بین می رود.
* به عنوان حق الکشف به محیط بانان مبالغی داده می شود. که البته آنان نیز همانند ما فرهنگیان، معوقه هایی پرداخت نشده دارند.
* سال 99 در صید غیر مجاز آبزیان 17 درصد، شکار غیر مجاز پرندگان 8 درصد، شکار غیر مجاز پستانداران 15 درصد، زنده گیری پرندگان 39 درصد، زنده گیری پستانداران 37 درصد و شروع به شکار و صید 10 درصد نسبت به سال گذشته کاهش تخلفات داشته ایم.
* کشف اسلحه شکاری 33 درصد، کشف ادوات 24 درصد، آلودگی زیست‌ محیطی 39 درصد، متخلفان دستگیر شده 18 درصد و تعداد پرونده های قضایی 38 درصد کاهش داشته است.
که البته عامل هر دو کاهش، شیوع ویروس کرونا می باشد نه وجدان پاک شکارچیان و یا رعایت استاندارهای محیط بانی جهت پیشگیری از شکار غیرمجاز. در سال 99 به همین علت، مجوز شکار صادر نشده است.
* خرید و فروش حیات وحش زنده و غیرزنده 40 درصد افزایش داشته و علت آن ایجاد مرکز فوریت های سایبری در یگان حفاظت محیط زیست است که با ایجاد آن پایش در فضای مجازی بیشتر شده است.
* مبلغ 700 میلیون تومان برای رسیدگی به پرونده های محیط زیستی به محاکم قضایی پرداخت شده است. فهم این مهم قدری سخت و ناباورانه هست! چرا باید برای بررسی پرونده های محیط زیست، هزینه آن از این سازمان گرفته شود؟
* مرکز فوریت های سایبری یگان حفاظت محیط زیست 69 پرونده حیوان‌ آزاری، 44 پرونده خرید و فروش حیات وحش و 7 پرونده تخریب و تصرف تشکیل داده است.
* از یک سو کرونا باعث کاهش شکار غیرمجاز گردیده است، از سوی دیگر انگیزه اول شکارچیان به دلیل گرانی قیمت گوشت، شکار برای تهیه گوشت بوده است.
* دو نوع سلاح در کشور داریم یکی سلاح های مجوزدار که غیر مجاز شکار می‌کنند و دوم سلاح های غیرمجاز که درصدی از آنها قاچاق هستند و مجوز ندارند.
* بودجه محیط بانی ملی شده است! قبل این دریافتی های محیط بانان در مناطق مختلف، متفاوت بوده است ولی با ملی شدن حقوق آنان یکسان گردیده است.
* از 3500 محیط‌بان، 500 محیط بان قراردادی و شرکتی هستند و هیچ مراوده مالی با سازمان محیط زیست ندارند از این رو دریافتی آنها نسبت به محیط بانان سازمان پایین تر از دیگران است و پیگیر کار آنها هستیم تا استخدام شوند البته هنوز پولی به آنها نداده ایم .
* برای حفاظت از عرصه های دریایی 50 محیط‌بان در آزمون قبول شده اند اما هنوز مشغول به کار نشده اند. در قانون پاسگاه دریایی داریم اما در عمل هنوز فعال نشده اند. در حوزه دریایی 300 محیط بان دریایی در مدت 6 سال جذب خواهند شد. جای شگفتی است که تازه به این مهم می خواهند توجه عملیاتی داشته باشند! (5)

سخن آخر
همه این کش و قوس های مظلومانه از تنهایی محیط بانان در دل طبیعت سخن می راند. از دور بودن آنان از جمع خانواده خود. از محرومیت آنان از یک روال طبیعی زندگی که بیشتر ما از آن بهره مندیم. این که او بر اساس علاقه و دلبستگی محیط بان شده است، یا برای این که دوران سربازی معمول را نگذراند و با این اقدام خود هم صاحب شغل شود و هم دوران سربازی را پاس کند، نیّت فردی اوست و ما حق اظهار نظر نسبت به آن را نداریم. اما سختی های این شغل و احتمال خطر هر ثانیه ای آن نباید بر کسی پوشیده باشد. طبیعت به نوازش و دوست داشته شدن ما محتاج است. برای نفس کشیدن و دوباره سبز شدن، به توجه همه جانبه نیاز دارد. چرخه اکوسیستم با شکار طبیعی یکدیگر توسط خود حیوانات، حفظ می شود، اما شکارچیان تعادل و توازن این چرخه را برهم می زنند و مرگ طبیعت را نزدیک تر می سازند.

قوه قضائیه باید برای پیشگیری از شکار با اشد مجازات شکارچیان غیرمجاز، به عبرت گرفتن یا بازداشته شدن تعداد افراد بیشتری برای این کار، عمل نماید. اگر قانون در مورد شکارچیان سخت گیری های لازم را داشته باشد، محیط بانان نیز بیشتر و بهتر به انجام وظایف خود همت می گمارند. چون ظاهرا محیط بانان در انجام وظایف خود حمایت کمتری از سوی سازمان های مختلف دارند و از پشتوانه قانون برای عمل خود بسیار ضعیف، بهره مند هستند.

لازم نیست همه و یا یکی از ما گرتا تونبرگ سوئدی و یا صدای نظام آموزشی کشورمان باشیم.

لازم نیست ما نیز با یک قایق و نه کشتی، دل به آب های آزاد بزنیم و صدای رعب آور مرگ محیط زیست را به گوش محافل بین المللی برسانیم. فقط کافی است که رویکرد تربیتی تسرّی دادن دنیای بزرگسالی به جهان کودکی برای قبول مسئولیت خطیر را به آنان آموزش دهیم.

فقط کافی است که من و شما مسئولیت فردی خود را در محیط زندگی خود و در اجتماعی که در آن قرار گرفته ایم فراموش نکنیم. فقط کافی است که اگر طبیعت را دوست نداریم و یا چون مطالعه کردن وقتی برای آن نداریم و یا دغدغه های زندگی ما از سرمان بالا می رود، پس ضرر و آسیبی به محیط زیست و موجودات زنده آن نرسانیم. پرندگان، گربه ها و سگ هایی که سنگ می خورند و زخمی درمان نشده بر بدن خود دارند و یا کور شده اند و یا لنگان لنگان راه می روند و یا بال شان شکسته است، حاصل شاه اثر چون منی است که آنها را مزاحم زندگی خودخواهانه خود می بینم.

با قدری مطالعه در این حیطه، شما هم می توانید با واقعیت های تلخ بیشتری از زندگی محیط بانان آشنا شوید. بیایید ما نیز حداقل کودکان خود را نسبت به محیط زیست و فضای سبز و حیات وحش، مسئولانه تربیت کنیم تا شاید معجزه ای شود و از بین آنان یک گرتا تونبرگی پیدا شده و دیگر کودکان و نوجوانان را در این هدف حیاتی، رهبری نماید. چون ما بیشتر از ترویج و تقویت آموزش و فرهنگ، به معجزه ها معتقد و محتاجیم.

منابع :
1) ویکی پدیا. محیط بان.
2) مشرق . آخرین جزئیات قتل 2 محیط بان زنجانی. کدخبر 1200574 . 17 فروردین 1400.
3 ) ایسنا. نقض حکم اعدام محیط‌ بان همدانی در دیوان عالی کشور. کد خبر: 99070806059 . 8 مهر 1399 .
4 ) ویکی پدیا. محیط بان.
5 ) خبرگزاری جمهوری اسلامی. حقوق محیط بانان سال آینده افزایش می‌یابد .کد خبر: 84255354 . 17 اسفند 1399.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید