گروه استان ها و شهرستان ها/
پنجشنبه ۲۵ شهریور ماه جلسه ای با حضور نمایندگان شیراز آقایان پاک فطرت، قادری و عزیزی و چند نفر از فرهنگیان شیراز در رابطه با رتبه بندی در دفتر جناب قادری برگزار گردید.
دکتر قادری معتقد بود نمی توان مشکلات حقوق فرهنگیان را حل نمود. به عنوان مثال مدرسان دانشگاه های آزاد و غیر انتفاعی نیز حقوقی شبیه فرهنگیان دارند. ايشان اساسا منکر تفاوت آشکار حقوق فرهنگیان با بقیه بودند. همسان سازی چند هزار میلیاردی دانشگاه ها را نیز نپذیرفتند .در پاسخ به پرسش مکرر اینکه چرا مبلغ ۱۵ هزار میلیارد تومان مربوط به رتبه بندی دیده شده است اما احکام فرهنگیان صادر نمی شود به نوعی از پاسخ طفره رفتند.
به نظر می رسد همه آن وعده های کمیسیون آموزش مجلس کذب است.
قادری معتقد است قانون اساسی یک چارچوب کلی است . ايشان حتی شماره اصل آموزش رایگان را ۲۸ می داند. قادری در پاسخ به عدم اجرای ماده ۶۳ قانون برنامه ششم توسعه که در سال آخر آن هستیم می گوید: دولت قبل اصلا قانون برنامه را اجرا نمی‌کرد، اما نگفت مسئول نظارت بر اجرای قانون مجلس است و اهرم استیضاح در اختیار نمایندگان است. ایشان بیشتر دنبال سرمایه گذار هستند تا مشکلات اقتصاد کشور را حل نمایند.
سخنران دوم دکتر پاک فطرت بود ، شهردار سابق شیراز بیشتر در حوزه مسائل عمرانی سخن می گفت. اصولا آموزش و پرورش را نمی شناخت. ایشان در پاسخ به یک معلم دارای مدرک دکترا که پس از سی سال حکم ۹ میلیون تومانی دارند فرمودند حقوق شما خوب است و دلیلی برای اعتراض نمی دید. پاک فطرت معتقد بود در نظام اداری شایسته سالاری وجود ندارد . او مبنای پرداخت حقوق را راندمان کاری می داند نه مدت زمان انجام کار. شاید اگر یک دبیر فیزیک در جلسه بود احساس می کرد بخش مربوط به اهرم ها را تدریس می‌کنند.
سخنران بعدی دکتر ابراهیم عزیزی بود. ایشان مشکل آموزش و پرورش را در دو نکته دیدند: کمبود معلم و عدم تناسب محتوا .آقای عزیزی معتقد است اگر بخواهیم جامعه پیشرفته داشته باشیم باید آموزش و پرورش توسعه یابد و شأن معلمان نیز حفظ شود و یکی از راه های ترمیم منزلت معلمان افزایش حقوق آنان است. شاید بتوان گفت او با ما مهربانانه تر سخن گفت، اما چگونه این شعار به عمل برسد مشخص نشد .آقای عزیزی معتقد است در طول چهل و سه سال گذشته آموزش و پرورش در اولویت نبوده است.
نماینده چهارم شیراز جناب نجابت نیز افتخار حضور در جمع فرهنگیان را نداشتند . آنچه از این جلسه برداشت شد این بود که نمایندگان شیراز محو مشکلات بنیادین اقتصاد کشور هستند و حرفی برای گفتن نداشتند. اما نگفتند که ریشه این مشکلات چیست؟ اصولا چه زمانی قرار است حل شود؟ شاید هم واضح نگفتند که خبری از رتبه بندی نخواهد بود اما انگاری با زبان بی زبانی فریاد می زدند ما کاری از دستمان بر نمی آید.
می توان گفت این سه نماینده محترم با آموزش و پرورش بیگانه بودند. چه غریب است این بحث حقوق و معیشت معلم. آیا همچنان باید اعتراض نمود؟ و آیا اصولا حق اعتراض به رسمیت شناخته می‌شود؟
حال که میانگین حقوق فرهنگیان نصف خط فقر ۱۲ میلیونی است اجازه دهید مطابق اصل ۲۷ قانون اساسی بدون حمل سلاح و اخلال در مبانی اسلام اعتراض کنیم.
