سی سال چه خوش و زود گذشت و چه سخت و دیر گذشت؛ اما گذشت!
خوشحالم از گذشتش و ناراحتم از گذشتش اما چرا؟! مگر جمع نقیضین محال نیست؟! هست مگر نه؟!
۱_ خوشحالم از اینکه با شور، شعور و شعف فراوان، اولین و یکی از مهم ترین انتخاب های زندگی ام را در میان صدها رشته و دانشگاه انتخاب کردم و در اولین اولویت انتخابی پذیرفته شدم و از بدو ورود به آموزش عالی با اساتید و دانشجویان بزرگواری آشنا شدم که هرگز خاطرات، درس ها و مهارت های زندگی دوره جوانی آن روزگاران فراموش نخواهند شد.
۲_ مسرورم چون در دوره خدمت در آموزش و پرورش شهرستان سردشت از نزدیک با برادران و خواهران بزرگواری آشنا شدم که افکار، گفتار و رفتار نیک شان، توشه ای برای زندگانی بهتر در دنیا و آذوقه ای ماندگار برای روز پسین است. غمگینم که در کشور و مملکتی زندگی می کنم و در سیستمی بودم که روابط ناسالم جای ضوابط را گرفته بود.
۳_ خوشوقتم که در دوره خدمت با اولیای بزرگواری آشنا شدم که درس های بسیاری از آنها آموختم که اگر عمری باقی بود و توفیقی، بتوانم بیشتر در نوشته هایم آنها را منعکس نمایم.
۴_ با حالم از این که در دوره خدمت معلمی و مشاوره ای درس های بسیاری از دانش آموزانم آموختم که در برخی نوشته ها، سخنرانی ها و جلسات دبیران، مشاوران و اولیاء و مربیان انعکاس داده ام.
۵_ شادمانم که در این مدت درس های بسیاری برای زندگی شاد، سالم و صحیح، بدون کینه، حسادت، دشمنی و رقابت ناسالم همراه با صلح ، دوستی و آشتی با خود، خدا، مردمان، طبیعت و جهانیان یاد گرفتم. خدا را شاکرم که نه با افکار، نه با گفتار و نه با اعمال و کردار پیدا و پنهانم دلی را نرنجاندم و نه کسی را نیش زدم و نه برای نان و مقامی، دیگری را پل خود ساختم. بلکه تا جایی که در توانم بود پلی شدم برای دیگران و الحمدلله نه تنها مدرسه بلکه منزل، مسجد و بازار و طبیعت را نیز به کلاس درس و اتاق مشورت و مشاوره برای همکاران، اولیاء و دانش آموزان و دانشجویان و... قرار داده بودیم. و همه این تجربیات، به مدرسه و دانشگاهی تبدیل شده بودند برای خود و خانواده ام!
اما ؛
۱_ متأسفم که در دوره خدمتم با به اصطلاح همکارانی روبه رو شدم که شأن و جایگاه معلمی را قدر ندانسته و«نان به نرخ روز بخور! » و....شدند و تهمت های ناروایی به هنگام «تأسیس انجمن ندای فرهنگیان سردشت(انفس)» و... برای هیأت مؤسس، هیأت مدیره و بازرسان انتخابی و دیگر همکاران فرهنگی ساختند و بعدها هم موجب فشار، تهدید و اخراج عده ای از همکاران بزرگوار فرهنگی شدند که در صداقت، متعهد و متخصص بودنشان هیچ وجدان صادق و بیداری شک و گمان ندارد.( قضاوت را به فرهنگیان و مردم بزرگوار می سپارم.)
۲_ غمگینم که در کشور و مملکتی زندگی می کنم و در سیستمی بودم که روابط ناسالم جای ضوابط را گرفته بود. بهترین نهاد تعلیم و تربیت که مورد قبول و تأیید دین، پیامبران و اندیشمندان است ، به نام آنها مثله می شد و می شود.
۳_ ناراحتم از اینکه در سیستمی کار می کردم که به نسبت نهاد و سیستم های دیگر از لحاظ حق و حقوق و جایگاه با چشم «فرزند خوانده» ای هم به آن نگاه نمی شد و سکانش را معمولا به کسانی می سپردند که نه تعهد واقعی داشتند و نه تخصص و صداقت، بلکه تنها هنرشان«بلی قربان» گویی بود و بس!
۴_ اندوهگینم به خاطر اینکه بزرگترین نهاد و وزارت حجیم، که کمتر خانواده ای به صورت مستقیم و غیرمستقیم از چتر حمایت آن محروم است، ولی از وزیران و مدیران لایق و شایسته محروم است و تنها وزارتی است که بدون وزیر مانده است آن هم در این دوره و زمان حساس آموزشی-تربیتی کرونا ویروس!
۵_ بد حالم از اینکه همه نهادها و ارگان های دیگر «فرزند ناخلف» آموزش و پرورش اند. «بزرگ،کوچک شده است و کوچک، بزرگ!» حتی کسانی وزیر معرفی می شوند که هیچ سنخیتی با آموزش و پرورش ندارند، حتی مورد تأیید مجلس خودی و اصول گرایی هم نیستند. از میان بیش از یک میلیون نفر معلم و فرهنگی واقعی کسی برای وزارت و مدیریت های کلان معرفی نمی گردد؟!
۶_ بی حالم از اینکه در حالی آموزش و پرورش را ترک می کنم که وزارتم بی وزیر است حتی از نوع نالایقش! و معلمانش سال هاست برای رتبه بندی و حق قانونی خود و بازگشت به جایگاه اصلی خویش در تجمع ندای بیدادی اند! اما مورد تمسخر مجلس و دولت و...؟!
اما باز هم دلخوشم به اینکه سرمایه های انسانی بزرگواری در آموزش و پرورش و جامعه شهری و روستایی داریم که هرگز تسلیم «زر»، «زور» و « تزویر» نخواهند شد و پرچم ایمان، علم و دانش، فرهنگ اصیل، صداقت، عدالت و آزادی خواهی را حتی در دوره سخت کرونا ویروس ها زمین نگذاشتند و جان بر کف، میراث گران بهای علم و دانش و ادب را انتقال دادند.
در پایان عرایضم از همه شما بزرگواران (همکاران، اولیاء و دانش آموزان عزیز) حلالیت می طلبم و امیدوارم دعای خیرتان بدرقه راهمان باشد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
