گویا دولت آقای رییسی اراده کرده در همین ابتدای کار ، با بستن چشم بر گرانی کالاهای اساسی از جمله آرد و دیگر فرآورده ها و مشتقات آن، مثل نان صنعتی، ماکارونی ، انواع شیرینی ها تا روغن ، شکر و قس علی هذا ، کم کم مردم را برای یک دومینو آماده کرده، آنان را شب عیدی سورپرایز نماید.
طبیعی است وقتی قیمت هر نخ ماکارونی یا یک لقمه نان باگت، یک شبه خواب نما شده، با رشد ناگهانی ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصدی ، از این رو به آن رو شود سیل افسار گسیخته گرانی ها ، آرام و قرار نخواهد یافت.
این دومینو یا بهتر بگویم سونامی وحشتناک ، به زودی گستره «شیر مرغ تا جون آدمیزاد» را درهم خواهد نوردید!
آن روز که مجلس بصیر و انقلابی چشم را بر واقعیت ها بسته و با دادن چک سفید امضاء به دولت در مسأله ارز ترجیحی ، کلید صفر تا صد قوت مردم را به دولت می سپرد باید این روزها را هم به چشم مبارک می دید !
یادتان هست برای افزایش همین شندرقاز ، یعنی ۱۰ درصد به حقوق بیچاره بازنشستگان و کارمندان چه قشقرقی به پا کردند؟! چه خطابه ها یا چکامه ها که ایراد یا سروده نشد؟!
اقتصاد نخوانده های مجلس چنان« الم شنگه ای » به پا کردند که مگو و مپرس ؟! طرف داد می زد :« نمایندگان چه نشسته آید اگر حقوق بازنشستگان همسان سازی شود یا فلان درصدی به دستمزد کارمندان افزوده شود طوفانی از گرانی به راه می افتد که مهار شدنی نیست؟!
یا دیگری می گفت : «ما برای افزایش و دوام قدرت خرید تمام مردم مسوولیت داریم ».
امروز طرفداران حذف ناگهانی و خلق الساعه ارز ترجیحی کجا تشریف دارند ؟!
آیا این بود تاثیر تنها ۲ تا ۳ درصدی در افزایش تورم ؟! ماکارونی نخی چند ؟!
آقای عبدالملکی!
شما که در پرداخت به هنگام حقوق بازنشستگان آن هم در شب عید عاجزید ، شما چرا دیگر با ایده های خلاقانه خود !، مردم را مستفیض می کنید؟!
اما در واپسین ساعات باقی مانده از بررسی‌های بودجه ، معلوم نشد چه اتفاقی افتاد که مجلس ، چشم خود را بر ارز ترجیحی یا همان دلار ۴۲۰۰ تومانی بسته ، خواسته یا ناخواسته با آغوش باز و فراغ بال از گرانی ها استقبال کرد.
برنج و گوشت که الحمدلله، نگو و نپرس ! امروز کار مردم به جایی رسیده است که به نوشته فلان روزنامه نگار باید ماکارونی را نیز مانند انواع سیگار و دخانیات ، نخ، نخ خریداری کنند!
لابد فردا روزی نیز، مردم ما میوه یا سبزیجاتی مانند بادمجان و گوجه را نیز به دلیل گرانی حمل و نقل ، سموم و نهاده های کشاورزی ، جنگ در اوکراین ، بالا رفتن سرانه مصرف در عراق و روسیه یا ... به جای کیلو، باید به دانه خریده یا قید آن را برای همیشه بزنند!
نمی دانم در آن نسخه از برنامه به اصطلاح ۷۰۰۰ صفحه ای دولت ، چنین روزهایی نیز پیش بینی شده بود یا نه ! البته از برخی وزرای به اصطلاح طرح کادی دولت آن هم در حوزه اقتصاد انتظار معجزه نداشتیم اما هرگز باور نمی کردیم آشی تا به این حد شور و نپخته نصیب مردم شود!
ما که تا دیروز به عملکرد اقتصادی و البته فرهنگی هشت ساله دولت روحانی و دولتمردان او به ویژه در دولت دوازدهم نقد جدی داشتیم امروز در میان کوهی از بهت و ناباروری مانده ایم!
رفقا یا همان رقبا، یواشکی در گوشی ، پیامک می زنند :« روحانی مچکریم» .
ما نیز جز حرص خوردن ، حرفی برای گفتن نداریم!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
