این سوالی است که هر یک از ما در این برهه ی حساس باید به آن بیاندیشیم:
چگونه دموکراسی می تواند در جامعه ای پا بگیرد که اکثر قریب به اتفاق جمعیت آن را دیکتاتورهای کوچک و بزرگ تشکیل داده اند؟
وقتی صحبت از دیکتاتور می شود بلافاصله تصاویر اشخاصی چون هیتلر، استالین، موسولینی، فرانکو، پوتین و یا ... در ذهن ما نقش می بندد، حال آن که دیکتاتور به کسی می گویند که خود را بهتر و دانا تر از بقیه ی مردم می داند و تمایل غیر قابل کنترلی در تحمیل عقیده خود به دیگران و به خصوص به ضعیف تر از خود دارد.
چنین کسانی را در همه جا از ادارات، سازمانها، کارخانه ها تا مدارس و آموزشگاه ها و حتی در کانون خانواده ها می توان دید، در آنجا که پدران انتظار اطاعت بی چون و چرا از فرزندان و همسرانشان دارند و برادران و خواهران بزرگتر به کوچکتر از خود زور می گویند و ضعیف ترین ها (کودکان) نیز به حیوانات آزار می رسانند!
بدون شک اگر چنین افرادی صاحب قدرت شوند به سرعت می توانند تبدیل به یک موسولینی، یک استالین و یا یک هیتلر گردند.
برای داشتن جامعه ای دموکراتیک در آینده باید علاوه بر مبارزه با دیکتاتور بیرون با دیکتاتور درون خود نیز مبارزه کنیم. این دیکتاتور درونی را فقط و فقط از طریق نوع برخوردمان با کسانی که از ما ضعیف ترند می توان شناخت.
در اسارت فرهنگ
