ناگفته پیداست که تشکل‌های دانشجویی در ایجاد فضای توأم با نشاط و سرزندگی در محیط دانشگاه ها نقش بی بدیلی دارند.
جایگاه و اهمیت به سزای تشکل های دانشجویی و نقش آن ها در بروز و ظهور توانمندی نخبگان دانشجویی و حضور تاثیر گذار این تشکل ها در سطح دانشگاه ها و حتی فضای عمومی جامعه بر کسی پوشیده نیست و این تشکل ها همواره به مثابه دیده بان دلسوز سپهر سیاسی کشور عمل کرده اند.
خوشبختانه با روی کار آمدن دولت یازدهم بارقه های امید در دانشگاه ها ظهور کرد و دولت تاحدودی فضای سیاسی دانشگاه ها را به نقطه مطلوب نزدیک تر کرد.
متأسفانه در دانشگاه فرهنگیان تشکل های دانشجویی هنوز به شرایط ایده آل خود نرسیده اند و در قیاس با تشکل های فعال در سایر دانشگاه های کشور ده بر هیچ عقب هستند.
بخشی از این قضیه به تازه تأسیس بودن این دانشگاه برمی گردد و البته بخش اعظم دیگر آن ناشی از عملکرد ضعیف و محتاطانه مدیران این دانشگاه است.
با روی کار آمدن دولت دکتر روحانی که توقع می‌رفت رویکردی امیدبخش و متفاوت از دولت قبل در دانشگاه فرهنگیان و خصوصا در حوزه تشکل های دانشجویی این دانشگاه ظهور و بروزکند، شوربختانه برخی مسئولین دانشگاه فرهنگیان اسباب ناخرسندی دانشجویان گردیده‌اند.
عدم اشراف به معضلات و دغدغه‌های راستین دانشجویان موجب گردیده است که خواسته‌ها و مطالبات مهم و حیاتی دانشجو - معلمان نادیده گرفته شده و فضای دانشگاه روزبه‌روز سیر ناامیدکننده‌ای را طی کند.
متأسفانه جلوگیری از برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی تشکل‌های دانشجویی منجر به عدم همگرایی در فعالیت تشکل‌ها و نارسایی در پیش‌برد اهداف کلان و جامع دانشجویی می‌گردد.
برخی دخالت‌های غیرمتعارف در شیوه برگزاری برنامه‌ها صورت می پذیرد به شکلی که ماهیت برنامه‌های درخواستی به کلی دگرگون شده و در نهایت، صدور مجوز با تعویق و تعلیق مواجه می‌شود.
اِعمال سلایق شخصی در صدور مجوز برای میهمانان و سخنرانان توسط هیات‌های نظارت که موجب سردرگمی و برهم‌خوردن برنامه‌های موردنظر می‌شود، از دیگر مصائب پیش روی تشکل های دانشجویی دانشگاه فرهنگیان است.به علاوه یک نگاه بسیار نامناسب و محدود کننده ای در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به واسطه ی رفتار مسئولین ایجاد شده است که دانشجویان نمی توانند رفتار آزادانه و خلاقانه ای در دانشگاه داشته باشند چرا که به واسطه ی این که استخدام شان موقت است همواره به صورت ناخودآگاه خودشان را در معرض تهدیدات شغلی در مدت تحصیل می بینند.
این انفعال و بی‌انگیزگی بیش و پیش از همه باید هشداری برای دولت تدبیر و امیدی باشد که ثمره شور و حرکت‌آفرینی فرهنگیان٬ دانشجویان و دانشگاهیان است.
آنچه گفته شد مشتی از خروار مشکلات دانشجو - معلمان در این برهه است.
امید است با پیگیری مستقیم وزیر محترم شاهد اتخاذ تدابیر اصولی و قانونمند در حل هرچه سریع‌تر مشکلات ذکر شده باشیم.
بدون شک با رفع محدودیت ها و تسهیل در شکل‌گیری تشکل‌ها، کانون‌ها و اتحادیه‌های صنفی و دانشجویی در دانشگاه فرهنگیان، عزم و امیدِ تحول‌خواهی، فضای دانشگاه را آکنده خواهد نمود.
پویایی دانشگاه، پویایی جامعه است.
فراموش نکنیم که دانشگاه منزلگاه آزادی و آزادگی است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید