روزها ، هفته ها ، ماه ها و سال ها پشت سر هم می گذرد و هر قشری از وزیر و وکیل ملت گرفته تا رئیس دولت و مجلس، سخن از بی سر و سامانی وضعیت آموزش و پرورش کشورمان می دهد اما دریغ که یک تغییر جزئی در بهبود وضعیت اسفناک مهمترین مجموعه زیربنایی کشور رخ دهد.
واقعا راه حل این همه معضلات فقط در سخن گفتن و یا تشکیل یک گروه حقیر تلگرامی است؟
معلمان، به عنوان آگاه ترین و مهمترین قشر اثر گذار در جامعه فرهنگی کشور به کجا رسیده اند که به راحتی در چنین دام های ساده یی گرفتار می شوند!
آیا شان من و شمای معلم این قدر حقیر شده است که در جایی بی در و پیکر که حتی شنونده بالادستی آن هم معلوم نیست باید بیاییم از یکی از بزرگترین معضلات کشور، سخن وری کنم ؟
چرا مسئولان این میزان که برای کشاورزی، صنعت ، خودرو و بهداشت و ... جلسات کارشناسی با حضور موافقان و مخالفان در رسانه ملی برگزار می کنند تنها یکبار از کارشناسان واقعی حوزه آموزش و پرورش با حضور وزیر دعوت به عمل نمی آورند تا به واقع معلوم شود آموزش و پرورش ما و معلمان و دانش آموزامروز ما در کجای این ساختار بیمار قرار دارند ؟
وقتی خبر سند 2030 در سرخط رسانه ها بود چه غوغایی به پا شد! کار به درست و اشتباه بودن اصل موضوع نداریم اما سوال اینجاست :
پس چرا یک بار صدای دلسوزان واقعی (معلمان) شنیده نمی شود؟
این همه فرهنگیان از وضعیت نابه سامان آموزشی و تربیتی موجود در جامعه فریاد بر می آورند اما دریغ از کوچک ترین توجه !
آیا به نظر مسئولان ریشه تمام معضلات و مشکلات موجود در جامعه از اجتماعی و فرهنگی گرفته تا اقتصادی و سیاسی ریشه در رشد و تربیت نابه سامان نسل های گذشته و آینده در مجموعه بیماری، همچون آموزش و پرورش کشور ندارد!
آموزش و پرورشی که حتی متولیان اصلی آن (معلمان) به عنوان خبرگان و متخصصان امر مورد شدید ترین بی مهری ها قرار گرفته اند و فقط از بالا به صورت دستوری هر روز و هر سال مجبور به اجرای طرح های شتاب زده فاقد هر گونه وجاهت فرهنگی ، تربیتی و آموزشی آقایان هستند.
آموزش و پرورشی که تنها طی 12 سال اخیر بیش از 250 مورد تغییر اساسی داشته است!
آخر کدام ساختار طی این دوره کوتاه تاب و توان تحمل این همه تغییر اساسی را دارد؟
زمانی هم که معلمان با اغلب مسئولان طرح موضوعی می کنند که " ببخشید جناب مسئول به نظر من معلم این طرح یا بخشنامه اشتباه و مشکل زاست"
دو جواب می شنود:
پ ن پ! آن همه کارشناس مسئول در وزارت آموزش و پرورش با آن همه جلسات کارشناسی نمی دانند(نمی فهمند) و شمای معلم می دانی(می فهمی)!
یا در حالت بهتر می گویند: دستور و بخشنامه از بالا آمده و ما هم مامور و معذوریم!
خدمت تمام مسولان دلسوز کشور عرض می کنم "تا زمانی که در بر همین پاشنه می چرخد. آش همین آش است و کاسه همین کاسه."
آقایان !
راه تحول آموزش و پرورش کشور به روش کنونی و از مسیر کنونی نمی گذرد !
ای کاش تنها یکبار از من و شمای فرهنگی واقعی، به صورت رسمی دعوت به عمل بیاید تا بیانگر نظراتی هر چند جزئی، ولی مفید برای دمیدن کمی هوای تازه به جان کالبد بیمار آموزش و پرورش کشور باشیم.
در آخر کلام، بزرگ ترین معضل آموزش و پرورش کشور ما چیزی نیست جزء عدم استفاده از نظرات منتقدان واقعی درد کشیده موجود در ساختار مجموعه، قبل از تصویب و اجراء هر گونه طرح و برنامه شتاب زده از تربیتی و پرورشی گرفته تا منزلتی و معیشتی.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید