با آمدن بهار طبیعت جان دوباره ای خواهد گرفت و رستاخیز انسان و جهان را به نمایش خواهد گذاشت .
زیبایی بهار زیبایی خداوندی است که قدرتش را با شکوفه ها و عطرآگین کردن طبیعت معنا خواهد داد. فارسی زبانان در سراسر جهان به استقبال بهار می روند و این روز را گرامی می دارند. نوروز پیشینه ای چند هزار ساله دارد . بر اساس شایع ترین روایات که به جمشید باز می گردد نوشته شده ، بر اثر محاسباتی که در زمان کیومرث شد، معلوم گردید که فروردین هر سال چند ساعت از موقع اصلی خود عقب افتاده است و در مدت 1461 سال ، باز بدان محل که نقطه اعتدال ربیعی بود باز می گردد . از موقعی که که کیومرث حساب سال شمسی را پیدا کرد ، تا صد و بیست و یکمین سال سلطنت جمشید ، این روز به آخر رسید و فصل به محل نخستین خود بازگشت و جمشید آن را نوروز نام نهاد .
روزی دهقانان ایرانی مقداری خرمای به روغن آمیخته را در جام های سیمین به نزد حضرت علی (ع) هدیه بردند . حضرت پرسید که این چیست؟ گفتند هدایای نوروزی است.حضرت فرمود: هر روز ما نوروز است و سپس جام ها و خرما ها را بین همه تقسیم نموده و به جای خراج دهقانان پذیرفتند . ( بحار الانوار، ج 14ص 582 ) .
معلی می گوید روز نوروز خدمت امام صادق (ع) رفتم . امام فرمود آیا میدانی امروز چه روزی است ؟ گفتم : ایرانیان امروز را بزرگ می دارند و تبرک می جویند و برای همدیگر هدیه می فرستند . امام صادق (ع) فرمودند: به بیت عتیق (کعبه) سوگند می خورم که نوروز از زمان قدیم است. نوروز روزی است که در عالم ذر ، خداوند از بندگانش پیمان گرفت که او را بپرستند و مشرک نشوند و به پیغمبران و حجج او و ائمه پیمان بیاورند، روزی است که آفتاب تابید و هوا که موجب حیات است وزیدن گرفت و زمین خلق شد ، روزی است که کشتی نوح بر نقطه ای از زمین به نام (جودی) نشست، روزی است که جبرئیل بر پیغمبر – صلی الله علیه و آله – نازل شد ، روزی است که ابراهیم بت ها را شکست و روزی است که قائم (ع) ولاٍة امر ظاهر خواهد شد.
هیچ نوروزی نیست که انتظار فرج نداشته باشیم ، چون از روزهای ما و شیعیان ماست.
ایرانیان احترام آن را نگه داشتند و شما ضایع کردید.(همان)