چاپ کردن این صفحه

مجید غلامی/ تهران

دانشگاه فرهنگیان ؛ دانشگاهی که بیشتر مطلوب مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش است تا مفید حال این وزارتخانه و نیازهای واقعی آن! جلوی ضرر را از هر جا بگیرند منفعت است!

در دانشگاه های دولتی و حتا آزاد رشته هایی با عنوان دبیری داشتیم که نیاز آموزش و پرورش را تامین می کرد/ آموزش و پرورش همان کارها و سرفصل های خود را به دانشگاه ها می داد و دروس تربیتی لازم و نیز دروس روان شناسی و فنون کلاس داری و ارزشیابی و ....را معین می کرد و از دانشگاه می خواست تا چنین نیروهایی برای او تربیت کنند/ آیا دانشگاه های دولتی ما از نظر تجربه و سوابق علمی و مسایل دیگر جلوتر و با تجربه تر از دانشگاه های فرهنگیان نیستند/ آیا پس از این دوران شش یا هفت ساله که سونامی بازنشستگی در آموزش و پرورش به پایان برسد و تعداد بازنشستگان به سطح عادی و مقبول برسد این همه هزینه و ظرفیت ساخته شده معطل نخواهد ماند/ چرا که نورچشمی های خود را در آنجا سکنا می دهند و دوستان و دلبندان و خودشان، از همه مهم تر خودشان در این دانشگاه ها جایگاه بهتر و بالاتر و مقبول تری می سازند و اینها( دغدغه تربیت معلم توانا) همه بهانه است و دعوا بر سر چیز دیگر است ...

دانشگاه فرهنگیان و پرسش از فلسفه وجودی آن

آموزش و پرورش می توانست برای تربیت معلمان به دانشگاه های سراسری کشور سفارش بدهد و از آنان بخواهد طبق اهداف و نیازهای آموزش و پرورش در رشته های مختلف دانشجو تربیت کنند.

قبلاً نیز چنین بود .

در دانشگاه های دولتی و حتا آزاد رشته هایی با عنوان دبیری داشتیم که نیاز آموزش و پرورش را تامین می کرد.

نگارنده خود یکی از محصولات این سیستم بوده است.

آموزش و پرورش همان کارها و سرفصل های خود را به دانشگاه ها می داد و دروس تربیتی لازم و نیز دروس روان شناسی و فنون کلاس داری و ارزشیابی و ....را معین می کرد و از دانشگاه می خواست تا چنین نیروهایی برای او تربیت کنند .

این کار از هر نظر به نفع آموزش و پرورش و جوانان این مملکت بود و این همه هزینه بر دولت و آموزش و پرورش بار نمی کرد!

ساختن دانشگاه های جدید، تجهیز کردن مراکز تربیت معلم قدیم و جذب اساتید! و کارمندان جدید و ..... در نهایت مگر هدف ساختن معلمان مورد نیاز آموزش و پرورش نبوده است؟

آیا دانشگاه های دولتی ما از نظر تجربه و سوابق علمی و مسایل دیگر جلوتر و با تجربه تر از دانشگاه های فرهنگیان نیستند؟

سال ها تجربه و دارابودن امکانات بهتر و اساتید برجسته تر و باسابقه و ..... بهتر از دانشگاه فرهنگیان نبود؟

آیا پس از این دوران شش یا هفت ساله که سونامی بازنشستگی در آموزش و پرورش به پایان برسد و تعداد بازنشستگان به سطح عادی و مقبول برسد این همه هزینه و ظرفیت ساخته شده معطل نخواهد ماند؟

مثلاً دانشگاه فرهنگیانی را تصور کنید که سالی 60 هزار نیرو تربیت کرده، ولی اکنون ( پس از گذشت آن چندسال) دیگر نیازی به این همه فارغ التحصیل نیست و باید مثلا با سالی ده هزار خروجی کار خود را دنبال کند !

خوب این همه ظرفیت ایجاد شده و امکانات ایجاد شده که معطل می ماند و استفاده نمی شود ؛ آیا کار درستی است؟

به نظر می رسد این دانشگاه فرهنگیان، بیشتر مطلوب مدیران ارشد وزارت خانه است تا حتا دولت و نظام!

چرا که نورچشمی های خود را در آنجا سکنا می دهند و دوستان و دلبندان و خودشان، از همه مهم تر خودشان در این دانشگاه ها جایگاه بهتر و بالاتر و مقبول تری می سازند و اینها( دغدغه تربیت معلم توانا) همه بهانه است و دعوا بر سر چیز دیگر است!

ای کاش دولت محترم که البته مانند دولت های دیگر تخصصی در امر آموزش و پرورش ندارد ( منظور نظریه پردازی در آموزش و پرورش و تدوین فلسفه آموزش و پرورش در ایران و اعتقاد به اصل و اساسی بودن آموزش و پرورش در پیشرفت همه جانبه کشور است ) جلوی این خطای بزرگ را می گرفت و اجازه هدر رفت این همه سرمایه کشور را نمی داد و از ابتدا زیر بار دانشگاه فرهنگیان نمی رفت ...

جلوی ضرر را از هر جا بگیرند منفعت است !


ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سه شنبه, 08 خرداد 1396 21:02 خوانده شده: 943 دفعه

در همین زمینه بخوانید: