شهرستان دزفول در شمال خوزستان با پیشینه درخشان تاریخی ، معماری و آجرکاری بی نظیر ، پل ساسانی و صنایعی چون خراطی و کپوبافی ، از شهرهای معروف خوزستان به شمار می آید . در دوران دفاع مقدس بیش از دویست موشک و گلوله توپ به این شهر اصابت کرد . دفاع دلیرانه جوانان این شهر در مرزها و مقاومت مردم دزفول ، تقدیم بیش از 2600 شهید و صدها جانباز و آزاده به میهن ، بخشی از تاریخ سرافراز این شهر است .
از سال 1390 به پاس تقدیر از پایداری مردم دزفول ، با تصویب مجلس روز چهارم خرداد به نام روز مقاومت دزفول نامگذاری گردید . امسال در آستانه روز دزفول خبری از طریق رسانه ها منعکس شد که برای مردم این شهر ناخوشایند بود !
انتشار این خبر که « قرارست نام دزفول ، بر یک موشک بالستیک ثبت گردد » با مخالفت گسترده مردم دزفول در فضای مجازی روبه رو شد .
گروه های فرهنگی ، دوستداران دزفول ، سازمان های مردم نهاد و بسیاری از شهروندان دزفول با انتقاد از این تصمیم ، نارضایتی خود را نسبت به این پیشنهاد اعلام نمودند . مردم این شهر که تلخی های جنگ را با تمام وجود احساس کرده اند ، نمی خواهند نام شهرشان با یک سلاح مرگبار همراه شود .
نام دزفول بر موشک بالستیک ، نه اعتباری برای این شهر به بار می آورد و نه خوشحالی مردم را فراهم می کند .
بدیهی است که این سلاح در جنگ به کار گرفته می شود و برای گسترش صلح و امنیت نیست . موشکی به نام دزفول ، نه تنها شهرت خوبی برای شهرمان به بار نمی آورد بلکه نمادی از جنگ و تصویری منفی و ناامن از شهر دزفول ، به گردشگران معرفی می کند .
واکنش مردم دزفول نسبت به این خبر ، بیانگر احساس پاک و صلح جویانه آنهاست که - به دور از هر گونه شائبه سیاسی -کاملا رنگ و بوی فرهنگی دارد .
در حالی که ما ادعا داریم ، امن ترین کشور منطقه هستیم ، بازتاب جهانی این نامگذاری قطعا پیامدهای مثبتی نخواهد داشت . مردم دزفول این نامگذاری را مغایر فرهنگ صلح طلبی خود می دانند و بر این باورند این نامگذاری بیش از آن که برای دزفول جاذبه ایجاد کند ، دافعه ایجاد خواهد کرد . این نامگذاری تمام تلاش هایی را که مسئولین شهر و سازمان های مردم نهاد برای معرفی جاذبه های تاریخی دزفول و برای جذب گردشگر ، انجام داده اند ، بی نتیجه خواهد کرد .
تقدیر از پایداری مردم دزفول را به اشکال دیگری هم می توان اجرا کرد : نامگذاری یک بزرگراه ، یک اتوبان یا حتی یک دانشگاه ، یا یک فرهنگ سرا در پایتخت و یا مراکز استان ها ، به نام دزفول ، نوعی قدر شناسی از مردم این شهر است و دزفول را به مردم استان های دیگر معرفی می کند .
پاسداری از فرهنگ مقاومت را می توان در آثار ادبی ، فیلم ، موسیقی ، معماری و نقاشی زنده نگه داشت . می توان با تاسیس موزه ی صلح در دزفول این فرهنگ را تقویت کرد . در حال حاضر نیز موزه و کتابخانه تخصصی دفاع مقدس در این شهر دایر و مورد بازید علاقه مندان است .
بعید به نظر می آید پیشنهاد دهندگان این طرح از احساس مردم دزفول نسبت به واژه « موشک » بی خبر باشند .
جنگ پدیده ای شوم و نامبارک است که هشت سال بر ما تحمیل گردید و مردم ایران لطمات زیادی را از جنگ دیدند .
بدیهی است که رشد و توسعه اقتصادی ، جذب گردشگر ، بهبود کیفیت آموزش ، توجه به هنر و هنرمندان ، در شرایط صلح حاصل می شود .
مردم دزفول پس از جنگ با تمام وجود در صدد توسعه و آبادانی شهر خود هستند . گسترش مراکز گردشگری ، جذب گردشگران ایرانی و غیر ایرانی ، تاسیس انجمن دوستی دزفول با سایر کشورها ، ایجاد مراکز فرهنگی و تفریحی ، گسترش فعالیت سازمان های مردم نهاد ، بخشی از تلاش های مسئولین و مردم این شهر است که بتوانند دزفول را با شاخصه های مثبت در جهان معرفی کنند .
مردم دزفول سالها آماج موشک ها بوده اند ، آثار تخریبی این سلاح را با تمام وجود حس کرده اند و هنوز خاطرات تلخ موشکباران را از یاد نبرده اند . برای این مردم ، حتی اسم « موشک » نیز تداعی کننده جنگ و ویرانی است .
پیشنهاد ساخت موشکی با نام دزفول ، حتی اگر با هدف قدردانی از پایداری مردم دزفول باشد ، قدردانی دلپذیری نیست و بدون نظرخواهی از مردم این شهر صورت گرفته است .
از متولیان باید پرسید چگونه چنین پیشنهادی ، بدون نظرخواهی از مردم دزفول ، تیتر اول اخبار می گردد ؟!
در جنگ جهانی دوم کشورهای زیادی بمباران شدند و در سال 1945 هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن مورد اصابت بمب های اتمی امریکا واقع شدند . از مقاومت مردم آن کشورها ، رمان ها نوشته شد و فیلم ها ساخته شد اما نام هیچ شهری بر سلاح های جنگی ثبت نشد !
مردم دزفول که هشت سال در غبار موشک ها نفس کشیده اند ، اکنون می خواهند صدای صلح طلبی خود را به گوش مردم جهان برسانند و علاقه ای ندارند با نامگذاری موشک ، به مردم جهان معرفی شوند .
دزفول تمدن درخشانی دارد ؛ از شهر باستانی جندی شاپور گرفته تا اولین نشانه های خط و نگارش که در منطقه چغامیش کشف گردید . شهرت دزفول به جندی شاپور ، به پل ساسانی ، به شهر آجر ، به صدای پرخروش رود دز و به تولید گل رز و نرگس ، بسیار دلنشین تر از شهرتی است که با موشک بالستیک پیوند بخورد .
آنان که دلشان برای این شهر می تپد ، تلاش کنند تا این تمدن درخشان را به جهانیان معرفی کنند و برای حفظ میراث تاریخی این شهر و معرفی مردم دزفول به عنوان مردمی صلح طلب ، همت کنند .
اگر هیچ کدام از این کارها را نمی توانند انجام دهند ، حداقل یاد موشک و جنگ را برای مردم دزفول تداعی نکنند .
از طلا بودن پشیمان گشته ایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید