لايحه بودجه کل کشور در حالي در مجلس شورای اسلامی براي تصويب نهايي در حال بررسي است که روحاني و دولتمردان اعتدال بارها از نگاه ويژه به فرهنگيان و حل مشکلات آنان «سخن‌ها» گفته‌اند و از سوی ديگر تغييرات دير هنگام کابينه يازدهم را هم در راستاي تغيير نگاه دولت به مقوله آموزش و مشکلات اقتصادي زيربنايي‌ترين نهاد توسعه‌اي کشور عنوان مي‌کنند. اما شوربختانه با گذشت سه سال و اندي از آغاز به کار دولت يازدهم و برخلاف تمامي اظهار نظر‌ها و ادعاها،تاکنون فرهنگيان شاهد اقدامي راهگشا در اين زمينه نبوده‌اند و بايد گفت دولت يازدهم براي پاسخگويي به مطالبات فرهنگيان از پويايي و جديت لازم برخوردار نيست.
به باور نگارنده ؛ دولت يازدهم در سال پاياني فعاليت خود براي بودجه‌ريزي در بخش آموزش و پرورش به صورت کارشناسي عمل نکرده است.
در واقع روندي که دولت اعتدال در زمينه‌ي عدالت بودجه‌اي در پيش گرفته است منفعلانه و نااميد کننده است.
لايحه بودجه 96 آموزش و پرورش تکرار تراژدي سال‌هاي گذشته است و با نيازهاي واقعي اين وزارتخانه همخواني نداشته و در نتيجه تداوم مشکلات آموزش و پرورش را به دنبال خواهد داشت.
قطعاً مشکلات مالی و اقتصادي آموزش و‌پرورش اثرات منفي بر زندگي معيشتي فرهنگيان داشته و باعث کاهش کيفيت آموزش عمومي خواهد شد.
اما آنچه که اين روزها بيش از همه چيز موجب آزرده‌خاطري فرهنگيان شده و آن‌ها را از بهارستان نشينان نااميد کرده است، عدم توجه نمايندگان مجلس به مسائل و مشکلات آموزش و پرورش است.
امروزه صداي اعتراض فرهنگيان از هر گوشه و کنار کشور در ارتباط با سياست‌ها، غفلت‌ها، کاستي‌ها و نبود عدالت بودجه‌اي بلند است.
آموزش و پرورش از دير باز با مشکلات مفرط بودجه‌اي درگير بوده است که بخشي از آن به ناتواني و انفعال وزراي آموزش و پرورش در چانه‌زني و لابي‌گري براي افزايش بودجه و اعتبارات مورد نياز بر مي‌گردد و قسمت مهم‌تر آن به عدم توجه و اهتمام جدي دولت‌ها به حل مشکلات ساختاري نهاد حساس آموزش و پرورش بر مي‌گردد.
فارغ از هياهوي رسانه‌اي و خبري‌هاي گوناگون درباره بودجه ناچيز آموزش و پرورش و کمپين‌هاي اعتراضي فرهنگيان، اين واقعيت تلخ را بايد پذيرفت که آموزش و پرورش از لحاظ مالی و اقتصادي بامشکلات جدي درگير است و در اين سال‌ها اوضاع معيشتي فرهنگيان نه تنها بهبود نيافته که از بسياري جهات بدتر هم شده است.
نمايندگان مجلس با اين همه ضعف‌ها و کاستي‌هاي موجود در آموزش و پرورش که بخشي از آن به عهده آنان است، بايستي با جديت براي صيانت از حقوق و منافع فرهنگيان و دانش‌آموزان تلاش کنند.
مسئله اقتصاد و بودجه‌ريزي آموزش و پرورش نياز به يک عزم ملی و جدي براي اصلاح ريشه‌اي دارد، جديتي كه به نظر مي‌رسد در شرايط كنوني ديده نمي‌شود.
به نظر مي‌رسد در شرايط فعلي نمايندگان مجلس مصلحت آموزش و پرورش و فرهنگيان را فداي منافع حزبي و جناحي خود کرده‌اند.
حال سوال اساسي اين است؛ آيا زمان آن نرسيده است تا نمايندگان مجلس احساس مسئوليت بيشتري کنند و تصميم منطقي و عاقلانه را جايگزين زدوبندهاي سياسي و مصلحت انديشي نمايند؟!
اين روزها انتظار فرهنگيان از بهارستان نشينان اين است که با دور انديشي دغدغه‌هاي آنان را درک کنند و براي رفع تبعيض و توزيع عادلانه بودجه تلاش کنند.
با توجه به اين نکته که « آموزش و پرورش زيربناي توسعه کشور است» ،از قانون‌گزاران انتظار می رفت که حداقل همزمان با پرداختن به مسائل حاشيه‌اي و سياسي يک جلسه اضطراري هم براي بررسي مشکلات آموزش و پرورش به خصوص اصلي‌ترين مشکل اين روزهاي آموزش و پرورش، يعني « تخصيص بودجه و اعتبارات کافي » برگزار کنند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید