سال 91 آخرین سالی بود که پیک نوروزی به صورت اجباری توزیع شد و از آن سال به بعد بحث توزیع اختیاری پیک نوروزی به میان آمد و حالا برای دومین سال متوالی پیک نوروزی به صورت غیرمتمرکز توزیع خواهد شد. همچنین وزیر آموزش و پرورش می‌گوید: «امسال امر تکالیف نوروزی به معلمان و مدارس واگذار می‌شود، ممکن است یک معلم ابتدایی برای دانش‌آموزانش تکلیف تعیین کند یا در مدرسه معلمان با همکاری یکدیگر پیک نوروزی را آماده کنند و پیک نوروزی به صورت متمرکز توزیع نخواهد شد.» (روزنامه فرهیختگان 3 اسفند 93)
درباره سود و زیان مشق نوروزی، دیدگاه‌های گوناگون و گاه ناسازگاری وجود دارد. برای نمونه، طرفداران آن بر این باورند که وجود این ابزار آموزشی، آمادگی دانش‌آموزان برای بازگشت به روند آموزش- پس از پایان تعطیلات- را آسان می‌کند. کسانی که تجربه آموزگاری را دارند، می‌دانند همواره دانش‌آموزان پس از تعطیلات درازمدت، توانایی‌های پیشین را ندارند و چندین روز یا هفته نیاز است تا دوباره به چرخه آموزش بازگردند و فرآیند آموزش را پیگیری کنند.
از سوی دیگر مخالفان می‌گویند، دانش‌آموزان در این ساختار آموزشی حافظه‌مدار و نتیجه‌گرا، چندان نقشی در بازآفرینی، گسترش و ژرفش موضوع یادگیری ندارند و دانش‌آموزان کامیاب، کسانی هستند که درون مایه‌های آموزشی را به خوبی به خاطر می‌سپارند و در یکی، دو ساعت برگزاری آزمون، از پس پرسش‌های کلیشه‌ای برمی‌آیند و نمره دلخواه خود، آموزگار و پدر و مادرهایشان را به دست می‌آورند. اما پس از چند روز یا چند ساعت همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود و انگار نه انگار درسی خوانده شده است و یادگیری رخ داده است و هزینه‌ای برای خانواده و کشور در پی داشته است.
تاکنون پژوهشی درباره کارایی «پیک نوروزی» در فرآیند آموزش کشور انجام نگرفته است و تنها گفت‌وگوهایی کم‌بسامد در میان خانواده‌ها و آموزگاران درگرفته و پس از پایان نوروز نیز- مانند بسیاری از موضوع‌های اجتماعی دیگر- دوباره به فراموشی سپرده شده است. از این رو تصمیم ناگهانی در حذف «پیک نوروزی» بسیار پرسش‌برانگیز و شگفت‌آور است. اگر این ابزار آموزشی ناکارآمد است و پیامدهایی ناگوار برای آموزش نوآموزان در پی داشته است، چرا تاکنون و در دورانی طولانی، بر تهیه و انجام تکالیف آن پافشاری شده است؟
پس از کدام بررسی و کار کارشناسی به این تصمیم رسیدیم؟ آیا تاکنون دیدگاه آموزگاران درباره کارآمدی «پیک نوروزی» و اثر این ابزار آموزشی روی آمادگی نوآموزان پیش و پس از تعطیلات نوروز مورد سنجش قرار گرفته است؟
آیا درست است، بی‌آنکه دیدگاه آموزگاران- به‌عنوان اثرگذارترین عنصر آموزش- مشخص شود، بر حذف پیک نوروزی پا فشاری کرد؟