من در مدرسه ای درس می دهم که با وجود ۳۷ دانش آموز در آن همین چهارشنبه سوم آبان از سرما اذیت شدم ! در جنوب تهران ، نعمت آباد ، یک میز و صندلی سالم برای نشستن ندارم! بوی بد کلاس و هوای آلوده آن ریه ام را به شدت آزار می دهد، خانواده ها فقیرند و به بچه ها سرایت می کند ، فقر مادی و فرهنگی همیشه توامند ، اگرچه استثناء همیشه و همه جا هست ! چرا فقط فرهنگیان از ارزشیابی نگران و ناراحت و متنفرند؟
آموزش تنها شاخصی است که بهترین آیتم ایران و حرف رسای ما در عرصه بین الملل است ، یعنی با همه مشکلات معلمان کارشان را بهتر از سایر کارکنان دولت انجام می دهند ولی ما را با ارزشیابی اذیت می کنند ! شاید به دلیل این است که رویمان زیاد نشود!!
بیشتر سال ها افزایش حقوق نزدیک به ۱۰% بوده ! ۱۰% حقوق من چقدر می شود ؟ ۱۰%بقیه کارمندان و کارگران دولتی چقدر؟ این تبعیض لعنتی همه جه با ماست ! چرا؟
آیا نمی شد چندسال حقوق ما را بیشتر اضافه می کردید تا به بقیه برسیم ؟ بیمه ما هیچ ارزشی ندارد! من که در فقیرترین محلات تهران کار می کنم و هیچ وقت از مزایای کلاس خصوصی بهره ای ندارم و نبرده ام ، حقوقم با معلمی که در مناطق مرفه شهر کار می کنند و درآمد خوبی از راه تدریس خصوصی دارند و در محیط بسیار بهتری کار می کنند یکی است! چرا؟ تهران شهر سخت و گرانی برای یک معلم با حقوق ناچیز است ، در حالی که همکاران ما در شهرستان ها حقوق بیشتری در شرایط اداری یکسان می گیرند و مخارج زندگی آنجا کم تر است !! نیست؟
اگر من وزیر بودم ! حتما خجالت می کشیدم ، به کسی بگویم : برو و معلمان را ارزشیابی کن !! که چه بشود؟ معلمی که حقوقش نصف همکاران هم رده خود در سایر دستگاه هاست ! پس مسئولین بدبختی ما را چگونه و چه کسی ارزشیابی می کند ؟
راستی نمره ارزشیابی شما - همان مسئولینی که گفتم _- چند است؟
لابد پاداش نیز می گیرند !!!
حال ما خیلی بد است ، از دولتی سر شما .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید