بیست و دومین نمایشگاه مطبوعات با حضور حدود 900 رسانه از فردا چهاردهم آبان ماه آغاز و تا بیست و یکم پذیرای بازدیدکنندگان در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) تهران خواهد بود .
امسال « صدای معلم » برای نخستین بار در این نمایشگاه شرکت و در غرفه 538 ( راهروی C 24 ) مستقر خواهد بود .
نگاهی به رسانه های شرکت کننده و موضوع کار آن ها نشان می دهد که در میان جامعه بزرگ آموزش و پرورش ، شاید تنها این « صدای معلم » است که در قالب یک رسانه تخصصی در حوزه آموزش و پرورش و معلمان و در بخش غیردولتی در این میتینگ بزرگ رسانه ای شرکت می کند .
البته جست و جوی این موضوع در سال های قبل هم نشان می دهد که معلمان تاکنون حضور مستقل و شناسنامه داری در این مجامع داشته اند .
آیا واقعا تناسبی میان جامعه یک میلیونی فرهنگیان شاغل و نیز تقریبا به همین تعداد بازنشسته با موضوع مهم و راهبردی به نام " رسانه " وجود دارد ؟
به راستی این پرسش جدی مطرح است که چرا جامعه بزرگ و پر جمعیت معلمان سراسر کشور باید این چنین حضور کم رنگی در عرصه رسانه داشته باشد ؟
البته در حال حاضر بسیاری از رسانه ها مانند خبرگزاری ها ، روزنامه ها و... بخش و یا سرویسی به نام آموزش و پرورش دارند اما واقعیت آن است که در نمایشگاه مطبوعات موضوع " آموزش و پرورش " و " معلمان " نمود چندانی ندارد و بیشتر تحت الشعاع موضوعات روز و آیتم های دیگری مانند سیاست ، اقتصاد ، ورزش و... قرار می گیرد .
چرایی این وضعیت به کجا برمی گردد ؟
چرا قد " رسانه " در آموزش و پرورش و در میان معلمان تا این اندازه کوتاه است ؟
این در حالی است که وقایعی مانند نمایشگاه مطبوعات که جمعیت کثیری از طبقات و اقشار مختلف جامعه در آن شرکت می کنند فرصت های طلایی و استثنایی برای فرهنگیان و معلمان هستند تا اصولا موضوع " آموزش " و " پرورش " در " حوزه عمومی " مطرح شود .
بسیاری و شاید اکثریت قریب به اتفاق فرهنگیان ، تشکل های معلمی، کارشناسان این حوزه و حتی مسئولان وزارت آموزش و پرورش در تبیین و بیان مساله ؛ شرط لازم و حتی کافی برای تحول در وضعیت کنونی آموزش و پرورش را تغییر نگرش و ذهنیت جامعه و مسئولان نسبت به این مقوله می دانند و معرفی می کنند .
اکنون این پرسش مطرح است که فرآیند این تغییر نگرش چگونه باید طراحی و اجرایی شود ؟
آیا تحقق این مساله قرار است در خلاء اتفاق بیفتد ؟
زمانی که در واقعه مهمی مانند نمایشگاه مطبوعات که حدود 900 رسانه با موضوعات مختلف حضور دارند ، فقط یک رسانه با عنوان " معلم " و " آموزش و پرورش " حضور دارد چگونه می توان به این گونه سخنان که البته بیشتر حالت نمایشی و شعاری دارد دل بست ؟
البته این وضعیت محدود و منحصر به فرصتی مانند " نمایشگاه مطبوعات " نیست .
فرهنگیان و معلمان در مجموع حضور پر رنگی در رسانه ها ندارند .
به جرات می توان گفت که تعداد افراد فعال در حوزه رسانه و کسانی که به صورت تخصصی در حوزه آموزش و پرورش و معلمان قلم می زنند شاید به اندازه یک درصد کل جمعیت فرهنگیان و معلمان کشور نباشد .
مشکل بزرگ معلمان آن است که در معادلات دیده نمی شوند .
" رسانه " این امکان را فراهم می کند تا فرهنگیان مستقیم و بدون هر گونه مانع و یا واسطه با افکار عمومی رو به شوند .
به نظر می رسد تا زمانی که بحث رسانه ( MEDIA ) در میان جامعه معلمان جدی نشود و حوزه کاری معلمان تنها محدود به « فرهنگ شفاهی غالب » شود نباید انتظار تغییر وضعیت و یا معجزه را داشت .
البته شبکه های اجتماعی مانند تلگرام و... تا حدودی موضوع رسانه را در آموزش و پرورش و در میان معلمان مطرح نموده اند اما متاسفانه به علت فقدان و یا ضعف " سواد رسانه ای " و ناشناخته بودن آن ، تحول مهم و یا جدی در این بخش رخ نداده است و حتی در بسیاری از موارد " کارکرد معکوس " نیز پیدا کرده است !
بخش مهمی از این وضعیت به مسئولان وزارت آموزش و پرورش نیز بر می گردد .
در کنار انبوه و سیل عظیم بخشنامه های اداری و... ؛ آیا تاکنون مسئولان ضرورتی برای ارسال یک بخشنامه برای ترغیب معلمان و دانش آموزان برای شرکت در نمایشگاه مطبوعات احساس کرده اند ؟
جالب است بدانیم حتی خبر برپایی نمایشگاه مطبوعات در حد چند سطر در پرتال وزارت آموزش و پرورش و نیز پرتال ادارات کل و مناطق تابعه سراسر کشور نیز منعکس نشده است !
تاکنون چند آموزش ضمن خدمت معلمان با عنوان " رسانه " برای معلمان تعریف و بارگذاری شده است ؟
و...
متاسفانه تاکنون مسئولان وزارت آموزش و پرورش در این راستا گام های جدی برای تعریف رسانه در آموزش و پرورش برنداشته اند .
« پرتال وزارت آموزش و پرورش » بهترین گواه و ویترین برای تببین " قد رسانه " و نیز " فهم مسئولان از رسانه و کارکرد " آن است و البته وزیر جدید آموزش و پرورش در این زمینه رسالتی بزرگ و تاریخی بر عهده دارد .
