فرهنگیان امیدوار شدند و با نشاط اما این امید و نشاط فقط چند روز دوام نیاورد . دکتر محمد علی نجفی به پیشنهاد رییس جمهور نه گفت و وزارت را نپذیرفت. این وزیر محبوب معلمان ترجیح داد فرد دیگری این مسوولیت سنگین را قبول نماید. نجفی به هر قیمتی حاضر نشد تا قبای وزارت را بپذیرد. او برای قبول مسوولیت دو شرط گذاشت. بودجه و مدیران متخصص. نجفی در اول آبان در گفت و گو با شبکه خبرگفت: وزارت در حال حاضر با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند . من صادقانه به رئیس جمهور روحانی گفتم . در حل مشکلات آموزش و پرورش دو فاکتور نیاز است.
پول و نیروی متخصص!
اگر بودجه نداشته باشیم وضع درست شدنی نیست . بودجه حرف اول را می زند . دومین عامل مدیران متخصص است..
اگر کابینه دولت این دو فاکتور را در اختیار من قرار دهد می توانم در خدمت باشم ، در غیر این صورت گفتن کلمه ی خدمت ، شعار دادن است . شکم گرسنه را صابون زدن است. این نفر اول کنکور سال 49 عطای وزارت را به لقایش بخشید و ترجیح داد در نوستالوژی خاطرات معلمان؛ محبوب بماند و محترم.
نجفی هوشمند می دانست که آموزش و پرورش نه بودجه ای دارد و نه مدیران متخصص ، بنابراین فریب بازی سیاست مداران حلقه ی نیاوران را نخورد و از صداقت معلمان سوء استفاده نکرد و معلمان را فریب نداد ،اما معلمان نیز به این مساله آگاه بودند که دکنر نجفی نمی تواند معجزه ای بیافریند و آموزش و پرورش در حال احتضار را شفا ببخشد.
امیدواری معلمان به مثل آن پیرزن فقیر آلمانی است که وارد فروشگاه بزرگ برلین می شود. چرخ دستی را از گوشه ی فروشگاه بر می دارد و مثل متمولان خرید می کند . مغرور است و سرمست و تا می تواند چرخ دستی خرید ش را پر می کند و به دیگران نشان می دهد که در نمایش خرید پیروز است.پیر زن چرخ دستی اش را پشت صندوق خرید می آورد و آن را همان جا می گذارد و می رود،چون پولی برای خرید نداشت. پیر زن فقط می خواست تجربه خرید که لذت بخش است را داشته باشد!
معلمان امیدوار بودند که با ورود نجفی به خانه ی خودش این گونه احساس کنند که مطالباتشان مهم است و وزیرشان به این مطالبات آگاه است ،و وزیر معلمان فقط وزیر معلمان است و در حل مشکلات معیشتی و منزلتی معلمان تلاش نماید.
حالا هم فانی رفت و دیگر سکاندار تعلیم و تربیت نیست و تنها عکسی از او در اتاق وزیران به یادگار مانده و هم نجفی قبول وزارت نکرد و در خاطرات مانده است.
واقعیت این است که نجفی و فانی الگوی دو سبک مدیریتی در نظام جمهوری اسلامی بودند. نجفی جنتلمن با مدیریت قوی و معاونان و مشاوران آگاه و مسلط و فانی ضیعف و محافظه کار با معاونان و مشاوران محافظه کارتر!
درواقع پاشنه آشیل فانی؛ معاونان و مشاورانش در وزارتخانه بودند!
بطحایی، چهاربند،مجاوری ،غندالی و.....حالا می بایست منتظر بمانیم تا ببینیم وزیر جدید چگونه عمل می نماید؟
آیا وزیر جدید می تواند تغییرات اساسی در وزارتخانه آموزش و پرورش که بزرگترین مانع تغییر و تحول در نظام تعلیم و تربیت است ،ایجاد نماید و معاونان و مشاوران قوی برای تغییرات برمی گزیند یا مثل فانی از دوستان و یاران ضیعف استفاده خواهد نمود؟
باید منتظر بمانیم تا ببینیم دانش آشتیانی چه قرائتی از مطالبات فرهنگیان دارد و چگونه عمل خواهد نمود؟
