یکی از دغدغه هایی که شاید بتوان گفت کم و کیف آن در مناطق مختلف ، متفاوت هست و همچنان بدان تاکید می گردد ، بحث انتصابات در سیستم اداری آموزش و پرورش است . این عامل که اکنون قبای سیاسی ، مذهبی نیز بر تن کرده و همچنان چهار نعل رفتارهای خاص شده است ، دغدغه ای جدی محسوب می شود که عدم تلاش در جهت رفع آن در سیستم آموزش و پرورش می تواند کیفیت آموزشی را نیز تحت الشعاع قرار داده و چه بسا حتی اثرات منفی را در این زمینه ایجاد کند .
آموزش و پرورش نهادی آموزشی ، اجتماعی است که باید نقش سازنده ای در جامعه پذیری ایفا کند و بی توجهی به این امر ، نقطه ضعفی جدی برای این نهاد محسوب می شود . مدیریت در این نهاد ، از مدیریت یک مدرسه تا بالاترین مدیریت ها بر خلاف کشورهای پیشرفته گاهی بدون در نظر گرفتن مولفه تخصص ، انتخاب می شوند و کارها را از ابتدا بدون پیشینه مطالعاتی یا تجربه شروع می کند و به محض تغییر فضا ، دوباره افرادی دیگر ، این مناصب را عهده دار می شوند. گاه حتی مسئول جدید بدون در نظر گرفتن مولفه های آموزشی درصدد تغییرات جدید برمی آید ، آن هم به دلیل این که خودش نیز زمانی میز را به همین دلیل ترک کرده است . این وضعیت گاه آن قدر دردآور می شود که حتی شرایط مساوی نیز در این امر لحاظ نمی شود که با توجه به آن، امتیاز گرایشات خاص عنوان گردد.
نکته مورد توجه در این باره این است که این دغدغه به کرات توسط کارشناسان زیادی عنوان شده اما هیچ گاه راه به جایی نبرده است و همچنان به جای توجه به ارتقاء آموزشی که مشخصه آموزش و پرورش نوین است ، باید از این دغدغه نالید که پیامدش نفاق ، تملق و آسیب های متعدد دیگر هست .
چه باید کرد؟
سوالی که جوابش در عملکرد و رفتار فرادستان می چرخد!
نگارنده بر این باور است که زمانی می توان از این دغدغه رهایی پیدا کرد که به ارتقاء آموزشی بیندیشیم !
متخصص در حوزه اداری تربیت کنیم و توانمندی را فدای رفتارهای غیر آموزشی نکنیم .
یادم می آید چند سال پیش در اوایل مهر مدیر مدرسه ای که در آن تدریس می کردم واقف بر امور اداری ، آموزشی نبود و در خیلی از مسائل واقعا لنگ می زد . انتقادی کوچک کردم ، می گفت: روز قبل از مهر ابلاغ مدیریتم را صادر کرده و گفتند کارهای مدرسه دستت می آید و راه می افتی !!!غمگین شدم و از این بحران رنج ها بردم ! آخر مگر قحط الرجال هست؟!! با خودم گفتم : چه خوب می شد اگر همه دغدغه ها در نهاداهای آموزشی واقعا، فقط و فقط آموزشی بود !
به امید آن روز