مجلس شورای اسلامی دارای 17 کمیسیون و 35 فراکسیون است که کمیسیون آموزش و تحقیقات و فراکسیون فرهنگیان دسته ای از اجتماع گروه های تفکیک شده به حساب می آیند که می بایست مسائل به روز حوزه آموزش عالی و آموزش و پرورش را مطرح و برای آن راه حل هایی را در نظر بگیرند . تعداد اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات 25 نفر و تعداد اعضای فراکسیون فرهنگیان 11 نفر که بیشترین تعداد اعضاء را در بین فراکسیون های موجود در مجلس شورای اسلامی به خود اختصاص داده است . در ماده 40 قانون آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی در خصوص تعیین تعداد اعضای کمیسیون ها آمده : " به منظور آشنایى نمایندگان با سوابق تحصیلى و کارى یکدیگر معاونت قوانین موظف است قبل از تشکیل شعب براى تعیین اعضاى کمیسیون‌ها، اسامى نمایندگان به همراه تحصیلات (مستند) و تجربه و سابقه عضویت در کمیسیون‌ها (در صورتى که سابقه نمایندگى داشته باشند) را تکثیر و در اختیار نمایندگان قرار دهد.
تشخیص صلاحیت اعضای هر شعبه براى عضویت در کمیسیون‌هاى مجلس براساس پیشنهاد نماینده و رأى اکثریت نسبى اعضای شعبه خواهد بود. هر نماینده ملزم است براى عضویت در یک کمیسیون، حداقل دو کمیسیون را به ترتیب اول و دوم پیشنهاد دهد." در ماده 50 آیین در خصوص وظایف کمیسیون آموزش و تحقیقات آمده : " کمیسیون آموزش و تحقیقات براى انجام وظایف محوله در محدوده آموزش و پرورش عمومى، آموزش فنى و حرفه اى، آموزش عالى، تحقیقات و فناورى، مطابق ضوابط این آیین نامه تشکیل مى شود." در ماده 90 آیین در خصوص غیبت نمایندگان مجلس آمده : " نماینده اى که بیش از یک صد ساعت متوالى یا دویست و پنجاه ساعت غیرمتوالى از اوقات رسمى جلسات مجلس و کمیسیون را بدون عذر موجه در یک سال غیبت نماید، مستعفى شناخته خواهد شد. همچنین نماینده اى که به علت ناتوانى جسمى و یا بیمارى بیش از چهار ماه در یک سال غیبت موجه داشته باشد بنا به درخواست سى نفر از نمایندگان و تصویب دوسوم نمایندگان حاضر مبنى بر عجز وى از ایفاى وظایف نمایندگى، سمت نمایندگى خود را از دست می‌دهد. "
لازم به ذکر است که ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات بر عهده محمد مهدی زاهدی ( نماینده کرمان ) و فراکسیون فرهنگیان سید حسین نقوی حسینی ( ورامین-قرچک-پیشوا ) است که دکتری علوم سیاسی (!) دارند.
پرسش این است که چرا با وجود گروه های تخصصی در مجلس، نمایندگان ( فارغ از هر جناح بندی سیاسی ) قادر نیستند دستاوردی را برای فرهنگیان به ارمغان آورند و به نفع فرهنگیان قدمی بردارند؟
با گستردگی آموزش و پرورش، نمایندگان چگونه خواهند توانست هم به مسائل حوزه تحت نمایندگی خود رسیدگی کنند و هم به مسائلی که در کارگروه های مختلف مطرح می شوند به طور علمی مورد واکاوی و بررسی قرار دهند؟
با اینکه نمایندگان با غیبت های خود عامل به تعطیلی کشاندن مجلس می شوند که آخرین باری که این فاجعه رخ داد و رسانه ای شد در اسفند 92 بود که 170 نماینده غیبت داشتند که بیشترین غایبین از کمیسیون آموزش من جمله ریاست محترم این کمیسیون بود.
البته نگارنده قصد یادآوری مسائلی که برای خوانندگان روشن است را ندارد، اما فراکسیون ها و کمیسیون ها و به طور کلی مجلس، که به سهم خواهی و سیاسی کاری شهره شده با تحت فشار قرار دادن دولت و تبلیغ برای مردم محوری خود ناتوان خواهند بود حتی خواسته هایی که به واقع به حق هستند را به دولت تحمیل کنند . این دعواهای سیاسی هیچ دستاوردی هم برای نمایندگان نداشته باشند در تبلیغات برای انتخابات دور بعدی آنها مفید خواهد بود که آنها هم جز این مساله هدف دیگری را در نظر ندارند؛ چون به درستی می دانند که با دعواهای سیاسی و تهدید و پست طلبی، نخواهند توانست جز تبلیغات ، کاری را به سر انجام برسانند .
کمیسیون آموزش که سالی یک بار از تریبون مجلس در این حوزه مربوطه نطق می کند که آن هم تواما حاشیه سازی برای دانشگاه و تحقیق و تفحص در آن بوده است که هیچ کدام نه رسانه ای شد و نه به سر انجامی رسید که علت ان هم یقیناً ناکامی و به گوشه کشاندن دانشگاه و روسای آن بود.
گفتنی است فراکسیون فرهنگیانی که ریاست آن علاوه بر اینکه مسائل حوزه تحت نمایندگی خود را حل می کند و در فراکسیون فرهنگیان مشکلات فرهنگیان را دنبال می کند در سیاست خارجی هم ورود پیدا می کند !
در نتیجه پیش بینی نگارنده غلط بود و نمایندگان نه تنها وقت کمی ندارند وقت زیادی هم دارند!
فرهنگیان نباید به دنبال راه حل هایی باشند که مقطعی بوده و حالت مسکن دارند بلکه به فکر روز خود باشند چون فردایی هم هست. فردایی که جز با مقاومت و پی گیری قانونی خود برای تاسیس" فراکسیون صنفی معلمان " در مجلس شورای اسلامی ، روشن و کار ساز نخواهد بود . فرهنگیان احتیاج به فراکسیون صنفی ای دارند که سیاسی نیست و جناح های سیاسی با او بازی سیاسی ندارند و مشکلات مطرح شده را به دور از مرز بندی های سیاسی قبول کرده و به رفع آن مجاهدت می ورزند .
به نظر نگارنده ، کنش هایی مانند تحصن و یا ترک کلاس و...و برای به کرسی نشاندن خواسته های به حق و قانونی تلاش و تکاپویی بیهوده و بی نتیجه خواهد بود .
نمی توان از طرفی ادعا کرد ما فرهنگیان با انسان سر و کار داریم و تعلیم و تربیت نهادی انسان ساز است اما به مانند تشکل های کارگری عمل کنیم و کارخانه ها را ترک کنیم !
این تناقض را می شود در عمل فرهنگیان دید . با استمرار این اقدامات نخواهیم توانست استحاله مثبتی را شاهد باشیم و با ااین گونه حرکات مطمئناً به نتیجه نخواهیم رسید.
با تشکر از مدیر سایت سخن معلم به خاطر مطرح کردن ایده بسیار خوب شان .
تلاش معنی باریک دارد هرکه استاد است
که این جا صید لاغر بیشتر مطلوب صیاد است
( لازم به ذکر است که ایده تشکیل « فراکسیون صنفی معلمان در مجلس » برای اولین بار در سخن معلم مطرح شد . برای خواندن این جا را کلیک کنید . )