در اویل تابستان امسال بود که مهندس بذرپاش طی نطق مفصلی وزیر آموزش و پرورش را به باد انتقاد گرفت و عملکرد او را سوال برانگیز خواند . بذر پاش که بیرق خود را در پایگاه اصول گرایان علم کرده است ، در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد به او مشورت می داد که محصول عمل شان عیان و هیچ حاجتی بر بیان مکرر آن نیست . وی که مترصد هر فرصتی است تا بتواند نسبت به توجیه اعمال دولت مغفور گذشته بر آید ؛ چون جواب قانع کننده ای برای رفتار خود ندارند، بنا را بر انتقاد گذاشته اند تا انتقاد نشوند .
بذرپاش در همان نطق خود در مجلس که زمینه ای برای استیضاح فانی بود ، به نمایندگی تعدادی از مجلسیان که افسارسخن خود را به این سخن پرداز متبحر داده بودند نوک پیکان را به سمت انتصابات در این وزاتخانه برد و با اشاره کلی به دیگر معضلات که نشان از کم اطلاعی او داشت زمینه استیضاح را فراهم تر کرد. این قضیه مسکوت ماند و در اوایل مهرماه به علت شروع فصل مدارس جائی برای طرح مجدد آن نبود ؛ اما در همین دو سه روز پیش خبر رسید که 60 امضا برای استیضاح وزرای آموزش و پرورش ، کشور ، ارشاد و یکی دو وزارتخانه دیگر کلید خورده است .
انجمن اسلامی معلمان خراسان به عنوان مرجعی که دفاع از حقوق همه جانبه فرهنگیان جامعه را مطمح نظر خود قرار داده است ، نه قصد انتقاد از آقای فانی را دارد - که اگر لازم باشد در جایش بیان خواهد کرد - و نه قصد دفاع . اما وقتی از جایگاه ثالث به این بازی مجلس نگاه می کند ، انتظار دارد نمایندگان محترم قبل از هز چیز عملکرد این روزهای قوه مقننه را که اصلا به قانون گذاری شباهتی نداشته و بیشتر شائبه دغدغه کارکردهای تبلیغاتی برای دوره بعد را در ذهن تقویت می کند ، به بوته نقد بسپارند .
واقعا سوالی که برای من وجود دارد این است که استیضاح مجلسیان چگونه باید صورت بگیرد . اگر نمایندگان مجلس تحت تاثیر شرایط و برای حفظ موقعیت خود و یا خاطر خواهی خبط کنند و وظیفه را به فراموشی بسپارند چه باید کرد؟ چگونه می شود که عده ای تحت عنوان هیأت رئیسه تصمیم می گیرند فردی مثل نجفی - که خود نیز به مدیریت او اذعان دارند - وزیر نشود و او فقط با فاصله یک رأی وزیر نمی شود . و در جای دیگر طرح استیضاح مطرح می شود ، جامعه تحت فشار روانی قرار می گیرد و نهایتا آقای ثروتی نماینده بجنورد می گوید که هیأت رئیسه نمی خواهد که استیضاح صورت بگیرد .
این رفتارها در کجای قوه تقنینی کشور جا دارد؟ چطور چند نفر تحت تأثیر رفتارهای شخصی تصمیم می گیرند وزیری را استیضاح کنند، چون صرفا افراد توصیه شده توسط آنان یا برکنار شده اند و یا پذیرفته نشده اند. جالب تر این است که همین افراد نامه استیضاح را به نزد دوستان خاطر خواه خود می برند و آنها حتی به متن نامه نگاه نمی کنند و امضا می کنند؟ که چند وقت پیش نمونه ای از این امضاها را دیدید و شنیدید.