همزمان با تاریخ اول مهر ماه مدارس در ایران با شور و شوق زیاد بازگشایی می شود و میلیون ها دانش آموز با همراهی والدین شان و با هزاران امید و آرزو راهی مدارس می شوند به امید اینکه فردای این کشور در دستان این نازیننان قرار گیرد.
امسال بازگشایی مدارس با دستگیری تنی چند از همکاران ما مصادف شده است. همکارانی که تنها جرم شان بیان مشکلات آموزش و یرورش و به تبع آن مشکلات معیشتی همکاران بوده است.
به راستی در کشوری که معلمان اش در عوض بیان مشکلات مجموعه خود راهی زندان می شوند چه سرنوشتی را می توان برای آن جامعه متصور شد؟
نکته ای که نگارنده متوجه آن شده است این که معلمان بعد از تجمعات خیابانی و عدم پاسخ گویی مسئولین و دولت مردان محترم به درخواست های آنان، سرانجام دو طرف ماجرا صلاح را در مذاکره دیدند تا هم دولت مردان در راستای عمل به گفته های رئیس جمهور محترم گام بردارند و هم تشکل های معلمان بتوانند در راستای حقوق همکاران خود تلاش نمایند.
اگر چه این امر بیانگر « عقلانیت » در دو طرف بوده است و دولت مردان نیز در تلاش برای به رسمیت شناختن درخواست های آنان بودند ولی بخشی از اصول گرایان که موافق برنامه های دولت نیستند نظاره گر این مذاکرات بودند .
آنان به دقت عملکرد دولت مردان تدبیر و امید را رصد می کردند مستاصل از اینکه مبادا نتیجه این مذاکرات در فردای انتخابات مجلس در اسفند ماه به زیان این جریان تمام شود سراسیمه و بدون آگاهی از نتایج عملکردهای کورکورانه شان تلاش کردند تا روند این مذاکرات را بر هم بزنند تا بتوانند با گل آلود کردن آب ماهی های مورد نظر خودشان را بگیرند.
نگارنده بر این اعتقاد است که هم معلمان و هم دولتی ها به این نتیجه رسیده بودند که برای یافتن « زبان مشترک » و هم چنین برای رسیدن به اهداف مورد نظر خودشان از تجمعات خیابانی به سمت مذاکرات حرکت کنند.
قابل کتمان نیست که دولتی ها تلاش دارند تا با به رسمیت شناختن مطالبات معلمان و سعی در برآورده کردن نسبی آنها بتوانند در انتخابات مجلس آینده ، آراء این « گروه مرجع » را به طرف کاندیداهای طرفدار خود سوق دهند تا بتوانند با فتح اکثریت نسبی مجلس آینده با فراغ بال برنامه های خود را تعقیب نمایند.
جریاناتی که ذکر شد این روند را به زیان خود می بینند و تلاش می کنند تا با « برهم زدن قاعده بازی » نتیجه را به نفع خود رقم بزنند.
در این میان چیزی که نصیب معلمان این کشور می شود چیزی جز به گروگان گفته شدن مطالبات شان توسط این گروه های سیاسی نیست.
اما یک نکته بسیار مهم در اینجا قابل مشاهده است و آن اینکه باید به شدت تمام از این دولت یعنی دولت تدبیر و امید حمایت شود تا بتوان در سایه آن به سوی اهداف صنفی و از محاری قانونی قدم های « هر چند کوچکی » برداشت.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید