پس از وقفه ای چند ساله و هفت ماه بوق و کرنا در رسانه ها، بالاخره به اجرای نصفه و نیمه ی طرحی بدلی و دهن پر کن موسوم به « رتبه بندی معلمان » نزدیک می شویم. طرحی که مدت هاست معلمان عزیز کشورمان انتظارش را کشیده اند. البته سال های مدیدی است که معلمان با وعده هایی چون همترازی معلمان، طبقه بندی معلمان، نظام هماهنگ حقوق و نهایتا رتبه بندی معلمان چشم به راه ارتقاء شان و معیشت و منزلت اسف بارشان هستند.تبعیضی که ظاهرا قرار است که آهسته آهسته و بدون هیچ عجله ای در رابطه با حقوق معلمان رفع گردد.
اما به نظر می رسد که اشکالات جدی ای در اجرای آن وجود دارد:
1. این طرح می بایست پس از اجرای واقعی قانون مدیریت خدمات کشوری انجام می شد که متاسفانه مغفول واقع شده است.
2. معلمین با سنوات کمتر از 6 سال و بازنشستگان را شامل نمی شود، گویی که این عزیزان در سیاره دیگری زندگی می کنند و حقوق و مزایای دریافتی آنان بسیار بالاست و مخارج این سیاره به دلیل پایین بودن تورم و عدم گرانی مشکلی برای این عزیزان ایجاد نمی کند.
3. حق شغل معلمان زحمت کشی که در رتبه های پایه و ارشد قرار می گیرند در مقایسه با آنانی که در رتبه های خبره و عالی قرار دارند به مراتب کمتر است و در نتیجه 15 و 25 درصد حق شغل شان به هیچ وجه در ارتقاء معیشت این عزیزان تاثیر به سزایی نخواهد داشت.
لذا می توان گفت که عملا این طرح شاید بتواند کمی از آلام معیشتی تنها دو گروه خبره و عالی را که از حق شغل به نسبت بیشتری برخوردارند را کاهش دهد، چرا که افزایش 35 و 50 درصدی حق شغل به این گروه تعلق می گیرد.
نتیجه آن که :
1. اکثریت معلمان یعنی کم سابقه ها، پایه ها، ارشدها و بازنشستگان کم بهره و یا بی بهره می مانند و ارتقاء معیشتی در کار نیست.
2. تبعیض و بی عدالتی و شکاف طبقاتی نه تنها کمتر و یا برچیده نمی شود، بلکه بیشتر خواهد شد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید