آموزش و پرورش ما از نداشتن مدیرانِ مدیر رنج برده و می برد و این درد بی درمان (حداقل تاکنون) همچنان دارد قربانی می گیرد و قربانیان اصلی آن ابتدا معلمان و سپس دانش آموزان و خانواده هایشان هستند و این ماجرا مختص به این یکی دو سال اخیر نبوده و نیست.
بنده به شخصه تعداد زیادی شان را در همین چندین سال اخیر دیده ام و می بینم.متأسفانه اپیدمی بدیمنی سراسر سیستم خسته و از نفس افتاده ی آموزش و پرورش ما را فرا گرفته و این اپیدمی هولناک در چند سال اخیر نه تنها از قدرت ویران گرش کاسته نشده بل رشد و نمو بیشتری یافته تا آنجا که بسیاری از نیروهای اداری و ستادی ( نمی گویم معلمان و فرهنگیان) تمام هم و غم خودشان را در یکی دو سال آخر خدمت شان برای رهایی از اداره گذاشته و می گذارند تا مدیر یا معاون فلان مدرسه اعم از ابتدایی یا متوسطه بشوند و صد بار شور بختانه اینکه ، این مدیران تازه وارد نه تنها کمکی به رفع چالش های پیرامون مدرسه و محیط آموزشی و رفع دغدغه های آموزشی و تربیتی معلمان و خانواده هایشان نمی کنند بل معضلی جدید به گرفتاری ها و مشقات آموزش و پرورش و علی الخصوص معلمان عزیز می افزایند ؛ چرا که هدف اینان فقط گذران آخرین سال ها و روزهای خدمت شان در آموزش و پرورش است و عملاً به دلیل فقدان دانش و تجربه لازم و دوری طولانی از محیط آموزشی ،تلاشی برای بهبود اوضاع مدرسه و معلم و دانش آموز نخواهند کرد و به عبارتی نمی توانند بکنند.
مدیرانِ نامدیری که فقط برای افزایش حقوق ( حق مدیریت یا معاونت یا...) خود و بیشتر به قصد تحصیل منافع شخصی نه جمعی فرهنگیان ،یکی دو سال آخر را با استفاده از روابط و زد و بند های اداری ، حکم مدیریت یا معاونت می گیرند تا ضمن افزایش حقوق خود با حقوق پایه بالاتری بازنشسته شوند و بدین سبب جای فرهنگیان و معلمانی که واقعاً توان مدیریت و رهبری یک مدرسه یا مجتمع دارند را تنگ نموده و باری سنگین و مضاعف بر دوش آموزش و پرورش بیمار ما می افزایند.
اکنون پرسش ساده این جاست که مسئولین آموزش و پرورش ما در رده های میانی و بالاتر کجایند و چه می کنند؟
آیا در جریان این نوعِ مدیر سازی های خلق الساعه و یک شبه هستند یا نه ؟ اگر هستند چرا در هیج مکان و زمانی لب به اعتراض و پیگیری و درمان این درد بزرگ نگشوده اند؟ و چرا جلوی آن را نمی گیرند؟
آیا یک نیروی ستادی و اداری که سال های سال در گوشه عزلت خود در اتاقی محصور در یک اداره مشغول به کار بوده و از چالش ها و معضلات عملیاتی و مدیریتیِ آموزش و پرورش، بی خبر و از دانش مدیریت و رهبری امروزین بی بهره است و عملاً دنیای او دنیایی جدا از مقوله ی ارتباط و برخورد مستقیم با دانش آموزان و معلمان است توانایی مدیریت و اداره ی مدرسه را دارد؟
بنده با قاطعیت می گویم : خیر
پس بهتر است مسئولین بالایی آموزش و پرورش از وزیر گرفته تا پائین تر راه چاره ای بیابند.هر چند راه چاره سخت نیست و بسیار آسان و آن اینکه جلوی این عزل و نصب های خلق الساعه و روابط زده را که در میانه های دولت پیشین رشد و نمو یافت و تاکنون نیز ادامه دارد با یک دستور العمل ویژه بگیرند.
صدوراین بخشنامه یا دستور العمل ساده ، آسان ترین بخش از شرح وظایف مدیرت و رهبری علی الخصوص رده های بالادستی آموزش و پرورش بیمار ما است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید