به عنوان یک معلم و به احترام معلمانی که در زندگی ام راهنما و همراه من بوده اند باید این مطلب را به عرض برسانم که فیلم سازان و هنرمندان محترم کشور فرای شوخی با اصناف و نقدها و اعتراضات خود باید جانب ادب و حرمت را نگه داشته و به خود اجازه ندهند هر ادبیات سخیف و به دور از تأمّل را برای بازارگرمی خود به کار گیرند.
تنبیه بدنی و کلامی دانش آموز به هر دلیل کاری زشت و ناپسند بوده و مورد تایید هیچ کسی نیست و نگاه هنرمند باید به امروز سیستم آموزشی باشد نه سیستمی که گذشتگان ما در مکتب خانه ها و مدارس به کار می بردند و بی شک اگر معلمی امروز این رفتار ناپسند را تکرار کند قابل نکوهش و نقد است اما نه با به کارگیری الفاظی که مقام همه معلمان را ویران کند.
اگر منصفانه هم بنگریم همین جامعه ای که تنبیه بدنی از سوی معلم را فریاد می زنند و در مقام دفاع برمی آیند خودشان از خشونت های کلامی و تنبیه بچه ها در خانه و جامعه دست نکشیده اند!
هنرمندان عزیز!
ما معلمین حامی شما هستیم که ناهنجاری ها، نقص ها، کمبودها و آسیب ها و نبودن ها را با هنرتان نشان دهید ؛ تا توان دارید همه را در قالب ذوق و اندیشه و هنرتان رسا و بلند فریاد بزنید اما با ادبیاتی در شأن و جایگاه خودتان نه ادبیات کوچه بازاری ومذموم. خاصه اگر بخواهید پیشکسوتان و سالخوردگان که سرمایه های عظیم جامعه هستند و شاید در اوج جوانی اشتباهی آن هم نه به عمد را مرتکب شده باشند را نقد کنید.
درنگی عمیق داشته باشید؛ سواد و علم و هنر و داشته هایتان را از که آموختید؟
پاسخ منصفانه این سوال خط سیاه و زشتی است بر اندیشه خام هر هنرمند ناپخته ای!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
