آموزش و پرورش هرمزگان با ۲۳ منطقه آموزشی در ۱۳ شهرستان استان به ۴۳۰ هزار دانش‌آموز خدمات آموزشی ارائه می‌دهد.
محمد قویدل مدیرکل آموزش و پرورش این استان در 28 فروردین 1403 گفته است: مدارس وابسته به حوزه در دستور کار است و تا مهرماه سال جاری حداقل ۲۰ مدرسه وابسته به حوزه در مقاطع مختلف در استان هرمزگان ایجاد خواهد شد.
وی هدف از این کار ترویج بیشتر فرهنگ ایرانی-اسلامی عنوان کرده است.
هرگاه در سایت‌های خبری و اطلاع رسانی پیرامون اوضاع آموزش و پرورش مطلبی منتشر می‌شود سعی می‌کنم به آن توجه کنم و ببینم قرار است چه اتفاقی برای بهبود وضعیت مدارس و تحصیل دانش‌آموزان رخ دهد؟
بین خبرهای تنظیم شده از زبان مدیران و واقعیت‌هایی که ما معلمان هر روز لمس می‌کنیم همواره تناقض‌هایی وجود دارند که گاهی بسیار دور و غیرواقعی به نظر می‌رسد!
در دفتر مدرسه‌ای که تدریس می‌کنم همواره شاهد گله همکارانم تقریباً در همه شاخص‌های دستگاه تعلیم و تربیت هستم :
از نامناسب بودن فضای آموزشی، ضعف مدیریتی، مشکلات کتب درسی، کاهش علاقه‌مندی دانش‌آموزان به فضای مدرسه تا مسائل اقتصادی و عدم همراهی اولیا صحبت است.
تلاش در بیشتر مدارس برای رشد علمی و تربیت اخلاقی دانش‌آموزان نه موردپسند اولیا و معلمان است و نه خود دانش‌آموزان از فرایند تحصیلی ابراز رضایت دارند.
در آزمون بینالمللی تیمز (TIMSS) هم که با هدف تهیه اطلاعات مقایسه‌ای برای ارزیابی عملکرد و سیاست‌های کشورها در زمینه پیشرفت در آموزش و یادگیری ریاضیات و علوم در پایه‌های چهارم و هشتم اجرا می‌شود، دانش‌آموزان ایرانی عملکرد قابل قبولی ندارند. چه کسی تیغ بر گلوی کیفیت آموزش مدارس گذاشته است و آیا امیدی به تغییر و رشد می‌توانیم داشته باشیم؟
خبرگزاری تسنیم در گزارشی به تاریخ هفتم اسفندماه 1400 نوشته است:
«بر اساس نتایج منتشرشده آزمون تیمز 2019؛ در ریاضیات پایۀ چهارم ایران با نمره 443 بین 58 کشور در جایگاه 50 قرار دارد؛ در علوم پایه چهارم نیز ایران با نمره 441 در جایگاه 48 قرار دارد. در آزمون ریاضی حدود 32 درصد دانش‌آموزان پایه چهارم نمره کمتر از 400 گرفته‌اند یعنی در وضعیت بسیار ضعیفی قرار دارند.
در علوم پایه هشتم نیز بین 39 کشور، ایران جایگاه 32 را دارد! در این آزمون 28 درصد دانش‌آموزان ایرانی موفق به کسب نمره حداقلی (400) نشده‌اند که این میانگین در سطح بینالمللی 15 درصد بوده است.»
اگرچه در همین گزارش گفته شده است که با توجه به این عملکرد ضعیف، شورای عالی آموزش و پرورش سه راهبرد توانمندسازی معلمان، مبنا قرار دادن استانداردهای ملی و بینالمللی برای ارتقای دروس و بسط عدالت آموزشی را تصویب کرده است اما نتایج آزمون پرلز ۲۰۲۱ نشان داد وضعیت قبلی ادامه داشته است و ایران جزو ضعیف‌ترین کشورها در منطقه است و همچنان در قعر جدول ارزیابی قرار دارد.
جدا از بحث سنجش‌های جهانی و آمارهای مستند کمتر معلمی را می‌بینید از چرخه معیوب آموزشی به ناله در نیامده باشد و اندک مدارسی هستند که فرایند تعلیم و تربیت در آن‌ها به درستی کار کند.
قبولی پایین مدارس دولتی در کنکور و حتی موفقیت در دروس نهایی این واقعیت را نشان می‌دهد که مدارس عادی جایگاهی در «علم‌آموزی»، «تربیت» و «سواد» فرزندان این کهن دیار ندارند و ورود به چرخه آموزش عالی و دانشگاه‌های برتر بیشتر در دست طبقات مرفه قرار گرفته است.
اگر به کسی برنخورد باید بگوییم که آن حرف ابتدای این گزارش از طرف مدیرکل آموزش و پرورش هرمزگان که 20 مدرسه وابسته به حوزه علمیه برای ترویج فرهنگ ایرانی اسلامی ایجاد می‌شود را خیلی از معلمان این استان باور نمی‌کنند!
در واقع اخبار زیادی از سوی مدیران منتشر می‌شود که به‌جای پرداختن به واقعیت‌ها و اصل موضوع تثبیت جایگاه فعلی و صندلی آن مدیر مورد نظر است.
خبرهایی که از سطح وزارت خانه تا استان و مناطق و شهرستان شاهد هستیم.
درحالی که چند جشن پرهزینه و بزرگ برای ارتقای نمرات امتحان نهایی و برگزیدگان جشنواره‌ها توسط مدیرکل برگزار شده است نایب رئیس شورای اسلامی شهر بندرعباس در گزارشی گفته است: در شاخص نمرات امتحان نهایی نیز شاهد وارد شدن به یک فاجعه هستیم. سال ۱۴۰۱ رتبه ۱۴ کشوری را داشتیم و در سال تحصیلی قبل رتبه ۲۹ شدیم، که در تاریخ ده سال گذشته آموزش و پرورش استان بی‌سابقه بوده یعنی هرچه در ده سال رشته کردیم پنبه شده است.
یعقوب دبیری نژاد همچنین گفته بود: شهرداری بندرعباس از ابتدای ١٤٠١ تا پایان مردادماه سال جاری بیش از ١٤ میلیارد تومان به‌صورت نقدی به‌حساب آموزش و پرورش واریز کرده و طی چند ماه اخیر بیش از ٣ میلیارد و پانصد میلیون تومان به مدارس خدمات ارائه کرده است.
به نظر می‌آید دیدار با استاندار و مدیر حوزه علمیه و هزینه‌های میلیاردی نتوانسته است تاکنون کیفیت آموزش و پرورش را ارتقا دهد و حالا باید این سؤال بپرسیم مقصر افت شدید کیفیت آموزش در مدارس چه کسی است؟
اگر معاون وزیر آموزش و پرورش در 30 فروردین 1403 می‌گوید بیشترین اعتبارات تجهیزات هنرستان‌های کشور در سال ۱۴۰۲ با رقم ۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد ریال به استان هرمزگان اختصاص یافته است و مدیرکل نیز می‌گوید: ۱۰۰ میلیارد ریال تجهیزات باکیفیت برای هنرستان‌ها خریداری شده است پس چرا کیفیت کار و رشد در هنرستان‌های این استان چندان محسوس نیست؟
آیا در مدارس دولتی وضعیت همان است که مدیران می‌گویند و رشد آموزشی و اخلاقی دانش‌آموزان همان می‌شود که آن‌ها می‌خواهند؟
آنچه من معلم و همکارانم می‌بینیم افت آموزشی و تربیتی در بیشتر مدارس است و نمی‌دانم متهم ردیف اول این پرونده چه کسی است؟ چه کسی تیغ بر گلوی کیفیت آموزش مدارس گذاشته است و آیا امیدی به تغییر و رشد می‌توانیم داشته باشیم؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
