اگر از من بپرسید مهم‌ترین رکن کلاس انشا کدام است، می‌گویم انتخاب «موضوع انشای مناسب». نه این‌که معلم رکن نیست یا کتاب خوب درسی رکن نیست ؛ در شرایطی که کلاس انشا برنامه محور نیست و حتی همان کتابِ نه‌چندان جامع درسی هم آموزش داده نمی‌شود و زمان این درس، صرف درس‌های دیگر می‌شود و فقط گاهی در طول ماه یک‌بار موضوعی داده می‌شود، لااقل اگر موضوع مناسب و درخوری انتخاب شود، در همین وضعیت آموزشی شاهد اتفاقات خوبی در علاقه‌مندشدن دانش‌آموزان به نوشتن خواهیم بود. البته این نکته هم روشن است که بدون حضور معلمی دلسوز، همین اقدام هم ناممکن می‌نماید.
با این نگاه، موضوع انشا را وسیله‌ای می‌دانم برای ورود به دنیای دانش‌آموزان. وسیله‌ای است تا دانش‌آموز احساسات خود را بیان کند، از تجربه‌هایش، افکارش، مشاهداتش بنویسد، پیرامون خود را کشف کند، حرف نویی بزند، هیجاناتش را منعکس کند و نتیجۀ بررسی‌هایش در موضوعی را ارائه دهد.
از این رو، موضوع انشا باید بکر و تازه و محرک باشد؛ نباید تکراری، فرسوده و نخ‌نما باشد. در غیر این صورت، ذهن و قلم فرسوده می‌شود. نباید از مسائل پیش‌پاافتاده باشد تا فکر دانش‌آموز را به جریان بیندازد.
نباید مناسبتی و ایدئولوژیک باشد، زیرا چیزهایی را خواهد نوشت که از آنِ خودش نیست؛ شنیده‌های سطحی او از اطراف است.
با چنین موضوع‌هایی، او نمی‌تواند غواصی کند و به عمق ذهن و قلب خود برود. نمی‌تواند کشف کند؛ کشف واژه، ترکیب، عبارت، جمله و سرانجام متن.
متاسفانه وجه غالب موضوع‌ها تکراری، مناسبتی، سیاسی، جهت‌دار و ایدئولوژیک هستند. در این قبیل نوشته‌ها، نه چیزی بر دانش فرد اضافه می‌شود، نه احساسش درگیر می‌شود و نه می‌تواند خلاقیتی بروز دهد؛ در سطح حرکت می‌کند و در سطح می‌ماند.
( کانال انشا و نویسندگی )
