حوالی ساعت عشق، ۱۶ اسفند طبق معمول چهارشنبه‌ها در حال آماده شدن برای حضورِ دلی بر سر کلاس‌های سه‌سالانه علمی « بنیاد فرهنگی آموزشی نصر » در کمالشهر کرج هستم.
در آخرین لحظه خروج از منزل و در اتفاقی نادر، موبایلم فراموش شده و بی‌سلاح از منزل بیرون می‌زنم.
وسط راه متوجه این خسران عظما و نقصان ابدی می‌شوم. از شما چه پنهان، انگار جهان بر سرم آوار می‌شود. قصد برگشت به منزل دارم ولی چشم‌های نگران دانش‌آموزان منتظر در ذهنم تجسم شده و از برگشت منصرف می‌شوم.دار و نداریم گئدیر الدن...
خلاصه مسیر کوتاه مهرشهر تا کمالشهر برایم به سفری مشقت بار و طولانی بدل می‌شود.انگار دار و ندارم را به یغما برده‌اند یا وسط راهی که نابلد هستی وِیز گوشیت پنچر شده باشد.خلاصه به هر زحمتی شده سر ساعت خودم را به مدرسه می‌رسانم. یکی از همکاران با مشاهده احوال پریشانم می‌پرسد: اتفاقی افتاده؟
رنگ به رخسار نداری پسر؟
در پاسخ می‌گویم: موبایلم رو خونه جا گذاشتم. انگار روح و روانم را به مسلخ برده‌اند و...
همکارم که کمی شوخ طبع است فوری می‌گوید:آی شیطون نگران لو رفتن پیامهای گوشیت هستی پس....
می‌گویم: نه استاد، گوشی من رمز و رازی نداره . موبایلِ معلم خبرنگاری، پاک پاک هستش و تحت کنترل از ما بهتران...
سرکلاس ثانیه‌ها برایم به دقیقه مبدل می‌شود. حسابی گیج و واجم مثل مار زخم خورده به خود می‌پیچم.
زندانی موبایل خویشیم و...
خلاصه دو جلسه کلاس درس برایم در حد یک ماه سپری می‌شود و زندانی در خویشم.
این داستانِ سه ساعت جدایی یک معلم خبرنگار از گوشی موبایلش می‌باشد.
خدای من !
ما را چه شده؟
هیچ شماره‌ای از هیچ کس را حفظ نیستم. انگار تمام زندگی،اطلاعات شخصی، تعاملات اجتماعی و در یک کلام هویت‌ام به گوشی موبایل گروه سه پیچ خورده است و... این قدر وابستگی و اعتیاد به گوشی
مگه میشه؟ مگر داریم ؟
واهمه از بی‌موبایلی و بی‌اینترنتی ؛ (نوموفوبیا) وابستگی شدید به تلفن همراه عوارض شدید روحی روانی و جسمی درپی خواهد داشت.
مدارس در محاصره گوشی‌های دانش‌آموزان
این داستان قریب به اتفاق من و شما در مواجهه با گوشی‌های هوشمند اندروید است.
احتمالا گوشی‌های ما به محبوب‌ترین همدم، امین‌ترین دوست و خلاصه به جعبه سیاه زندگی‌مان بدل شده‌اند.
زنگ مدرسه خورده نخورده ناخودآگاه مثل برق و باد به سمت محبوب گم گشته به پرواز درمی‌آیم و با لایی کشیدن راه را در رسیدن به وصال مطلوب و محبوب قیچی می‌کنم.
راستی؛
انتظارمان چقدر واقع‌بینانه و مهمتر از آن چقدر قابل اجرا و عملیاتی است؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
