در درازای 48 سال زندگی در انگلستان مشاهدات و تجربیات خوبی از سادگی و راحت بودن اروپائیان در ارتباطات شان با یکدیگر داشته ام.
در میان آنها از جملاتی نظیر چاکر و مخلص و ارادتمند بودن خبری نیست. اصولا هیچ یک از لفاظی ها و تعارفات بی جای ما ایرانی ها را ندارند و با هم دیگر خیلی راحتند.
درست برعکس ما ایرانی ها که ترس عجیبی از نشان دادن احساسات واقعی مان داریم اروپائیان با بیان آنچه را که در مغزشان می گذرد مشکلی ندارند. البته نمی گویم که در گفتارشان رعایت احساسات طرف مقابل را نمی کنند ولی لفاظی و تعارف های پوچ و تو خالی در کارشان نیست.
راستش را بخواهید شاید متظاهر بودن و لفاظی کردن ما ایرانی ها یکی از بدترین خصوصیات ماست. همگی ما در تظاهر کردن به همه چیز استادیم . تظاهر به دوستی و رفاقت، تظاهر به افتادگی و درویش بودن، تظاهر به دانستن آنچه که هیچ از آن اطلاعی نداریم، تظاهر به پولدار بودن، تظاهر به مذهبی بودن، تظاهر به وطن پرست بودن، تظاهر به روشنفکر بودن، تظاهر به آشنائی با همه هنرها از موسیقی گرفته تا نقاشی و سینما و تئاتر، و خیلی مسائل دیگر از این قبیل.
کافی است که به یک ایرانی دیگر بگوئید که سرتان درد می کند و یا کم اشتها شده اید و او برای شما به سرعت نسخه می نویسد.
راجع به نیازتان برای خرید یک اتوموبیل و یا تعویض منزل تان بگوئید به سرعت تبدیل به یک مکانیک و یا متخصص خرید و فروش املاک و مستغلات می شود. خدا نکند که سر صحبت شما به مسائل سیاسی بیفتد که ناگهان شما با یک سیاست مدار کار کشته و آگاه به کلیه مسائل سیاسی اقتصادی و دنیوی مواجه می شوید.
اکثر بازدید کننده ها از ایران از صفات خوب ما ایرانی ها از خونگرمی و مهمان نوازی مردم در ایران صحبت می کنند ولی اگر به سفرنامه های آنها مراجعه کنید در نوشته های جدی شان از ایرانیان به عنوان مردمی دو رو و متظاهر و سطحی و شدیدا خرافاتی و متحجر یاد می کنند که تصور می کنند که همه چیز را می دانند در حالی که در هیچ زمینه ای اطلاعات درست و دقیقی ندارند.
آیا لازم نیست که به جای تقلید از مد روز و طرز لباس پوشیدن اروپائیان و و تظاهر به روشنفکر بودن و غیره کمی هم به طرز تفکر آنها توجه کنیم؟
صفحه Facebook
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
