با مروری تند و گذرا در سخنان ابراهیم رییسی در افتتاحیه سی و ششمین اجلاس مدیران و روسای آموزش و پرورش سراسر کشور ، دوباره به همان کلید واژه هایی بر می خوریم که با گذشت چهل سال از عمر انقلاب ، از مرز وعظ و خطابه، توصیه و تذکیر فراتر نرفته اند و جایشان در میدان عمل، سخت خالی است!
شاخص های عملکردی در آموزش و پرورش نشان از روند صعودی ناهنجاری های اجتماعی، تشدید نابرابری های آموزشی و در یک کلام افول و احتضار آموزش و پرورشی دارد که آقای رییس‌جمهور از آن به عنوان مهمترین نهاد فرهنگی کشور ، انتظار معجزه یا شق القمر را دارند.
آموزش مدرسه ای به منزله اصلی ترین خاستگاه رنسانس فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی ایران نوین در آستانه طبقاتی شدن یا تفکیک سفره اغنیا از فرودستان قرارگرفته است که نتایج هرساله آزمون سراسری کنکور شاهدی بر این ادعاست.
مدارس عادی دولتی به عنوان تنها مأمن و پناهگاه دهک های فرودست جامعه برای آموزش و پرورش رایگان، چنان از نفس افتاده اند که در ماراتن نفس گیر رقابت برای نمره و کنکور ، زیر پای رقبای پولداری مانند مدارس خاص یا غیردولتی ، له و لورده گردیده‌اند.
بخش های از سخنان رییس‌جمهور در این اجلاس نیز در جای خود قابل بحث، تامل برانگیز و البته اعجاب آور بود.
آقای رییس‌جمهور به درستی فرموده‌اند: « پیشنهاد من به این اجلاس آن است که فرهیختگان و مدیران مجرب با نگاهی موشکافانه و نقادانه پیشینه را واکاوی کرده ، نقص ها و کاستی ها را بیان کنند.»
چگونه می توان آموزش و پرورش را به مثابه اصلی ترین کانون سرمایه گذاری برای تربیت نسل آینده از آزمون و خطا بر حذر داشت اما راهبری ستاد این نهاد عظیم فرهنگی را به مدیرانی سپرد که حتی یک روز در آموزش وپرورش ما یعنی مدرسه ، مشق معلمی نکرده اند!
برای تحول ، تنها جوان یا انقلابی بودن و دانشجوی دکتری بودن کافی نیست چرا که به قول رییس جمهور ، آموزش وپرورش پس از ۴۳ سال نباید دوباره به میدان آزمون و خطا یا چوگان بازی نابلد هایی بدل شود که یک روز گچ تخته را نخورده و درد آن آموزگار کلاس چند پایه در روستای صعب‌العبور عشایری را هرگز نچشیده اند.
چگونه می توان در این اجلاسیه از اقتصاد پایدار آموزش و پرورش سخن گفت در حالی که وزیر شما پس از سیزده سال تاخیر در اجرای رتبه‌بندی معلمان ، در مقام رستم دستان ، نشسته بر رخش غرور ،پس از یک کرور منت و رجز خوانی ، می فرمایند :
« جای رییس جمهور بودم زیر بار اجرای این رتبه‌بندی نمی رفتم». آقای نوری هم که جز گاه شماری برای بارگذاری چند باره اسناد معلمان یا برپاکردن میز خدمت برای رتبه بندی ، ظاهراً تخصص دیگری در چنته ندارند.
گویا جناب نوری نستجیر بالله با جماعت کوران طرفند که به قول مولانا :
« حدیث چشم مگو با جماعت کوران!
چرا که فرموده بودند :« دولت قبل یعنی دولت دوازدهم، خزانه را برای آموزش و پرورش آب و جارو کرده، حتی ریالی پول برای حقوق ما معلمان نگذاشته اند ».
خدا را شکر کنید که آقای نوری رییس سازمان برنامه و بودجه نشد والا همین شندر غاز حقوق را هم نداشتیم!
تجربه مدیریتی زیسته، خاصه در سی سال گذشته نشان می دهد تشکیل این اجلاسیه ها با کمیسیون های به اصطلاح تخصصی ، با عناوینی رنگ و لعاب دار و عاریت گرفته از کلیدواژه های سند تحول آورده ای برای معلمان به همراه نخواهد داشت اگرچه ممکن است برای عده‌ای نان داشته باشد اما مطمئن باشید برای آموزش و پرورش آب ندارد !
حالا که آقای رییس‌جمهور از نقد و نقادی استقبال کرده‌اند چه خوب می شد با گذاشت ۱۴ ماه از عمر این دولت ، معاونان بی تجربه وزیر را یکی پس از دیگری به صف کرده ببینیم این حضرات چه تاجی از تحول بر سر آموزش و پرورش زده‌اند که از چشم ها پنهان مانده است!
تکلیف سازمان ملی کودک چه شد ؟ مشاور اعظم با سند تحول چه کرده اند؟
مردم جز پول دادن چه نقشی در مردمی سازی مدارس ایفا می کنند؟ رتبه‌بندی چه انقلاب یا رنسانسی در آموزش و پرورش به راه انداخته است که این هنوز از نتایج سحر است !
چرا از سازمان پژوهش و برنامه ریزی ترنم تحول و عدالت خواهی به گوش نمی رسد ! چگونه می توان آموزش و پرورش را به مثابه اصلی ترین کانون سرمایه گذاری برای تربیت نسل آینده از آزمون و خطا بر حذر داشت اما راهبری ستاد این نهاد عظیم فرهنگی را به مدیرانی سپرد که حتی یک روز در آموزش وپرورش ما یعنی مدرسه ، مشق معلمی نکرده اند!
یکسان سازی نصیب آموزشی از جنس محسوسات و مشهودات است یا معقولات و مفاهیم انتزاعی و پادر هوا وقس علی هذا !
آقای نوری هم که جز گاه شماری برای بارگذاری چند باره اسناد معلمان یا برپاکردن میز خدمت برای رتبه بندی ، ظاهراً تخصص دیگری در چنته ندارند.
خوشبختانه دولت نیز پس از سیزده سال با پرداخت مبلغی به عنوان علی الحساب بابت رتبه بندی ، خیال وزیر را آسوده داشت تا بیشتر به گردشگری در استان ها بپردازند تا پرداختن به تحول بنیادین در آموزش وپرورش!
راستش را بخواهید اگر من جای رییس جمهور بودم در تغییر دوباره وزیر آموزش و پرورش درنگ نمی کردم!
قدیم که بچه بودیم و بازی می کردیم می گفتیم تا سه نشه بازی نشه !
اما در آموزش و پرورش باید بگوییم تا چهار نشه ، راضی نشه !
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
