نماینده دماوند و فیروزکوه در مجلس مورد سیل اخیر:
«با توجه به اینکه تعداد زیادی خودرو و افراد غیر بومی برای گردش به دماوند و فیرزوکوه آمده بودند نمی توان آمار دقیقی از تعداد مفقودین و فوتی های ناشی از سیل اخیر ارائه کرد»
بیش از ده روز است که از تمام رسانه ها و حتی پیامک گوشی اخطار داده می شود که احتمال وقوع سیلاب فراوان است و این چند روز سفر نروید و در آخر جماعتی را مشاهده می کنیم که پای بساط چای و کباب و قلیان در کنار رودها و مکانهای سیل خیز غافلگیر می شوند.
آدم یاد این خاطره منسوب به رئیس جمهور سابق فرانسه می افتد:
نقل است در سال ۱۳۵۵ ژیسکاردستن رئیس جمهور وقت فرانسه به ایران سفر می‌کند و شاه شخصا به استقبال او می‌رود و با هم در یک ماشین می‌نشینند. در آن زمان کتاب «به سوی دروازه های تمدن» در خارج چاپ شده بود. در ماشین، شاه در مورد کتاب صحبت می‌کند و توضیح می‌دهد که ما پل و جاده ساختیم و به دروازه‌های تمدن داریم می‌رسیم. در جایی در نزدیکی میدان انقلاب فعلی، گل کاری شده بود که دور این گل کاری حصار کشیده بودند. دستن خطاب به شاه می‌گوید: شما قدری تأمل کنید.در کشوری که مثلاً برای بیست هزار تومان گل کاری، دویست هزار تومان حصار می‌کشید که مردم گل ها را لگدکوب نکنند، حرف از توسعه زدن حرف صحیحی نیست. شما باید پول گل کاری و نرده‌کاری را روی منابع و سرمایه‌های انسانی صرف کنید. در کشور شما انسان ها باید توسعه یافته شوند» .
البته یک مقام سیاسی بلند پایه آن هم در دیدار با پادشاه یک کشور دیگر محافظه کارتر از آن است که این گونه میزبان خود را کنف کند و احتمالا این روایت جعلی است، اما حقیقت تلخی در آن نهفته است.
در کشوری که برای درمان مدفوع الاغ استعمال می کنند و آن را در بسته بندی های مجهز می فروشند .
در کشوری که پس از چند روز اخطار سیل باز عده بسیاری وسط حادثه حضور دارند و با اراده شخصی قربانی سیل می شوند .
در مملکتی که یاوه گویان و متوهمان مخاطبان بسیار بیشتری از اهالی اندیشه و کتاب دارند .
در مملکتی که نام امثال عباس تبریزیان مطرح می شود .
در مملکتی که از سیاست مدار تا فوتبالیست ملی پوشش با دعانویس و رَمال در ارتباطند .
در چنین مملکتی سخن گفتن از توسعه و آزادی و پارلمان و روشنگری حقیقتا سخنی بیهوده است...
( کلیپ :
رفتار عجیب یک کرمانی در سیل ؛ این فرد جان خود را از دست داد )
کانال خرمگس
