چهار سال پیش دانشگاه تقریبا جو فعال و پویایی داشت .
تکاپویی که بین فعالین دانشجویی دیده می شد وصف نشدنی بود؛ شاید تعداد انجمن‌های فعال به بیش از 15 انجمن می رسید و حمایت فقط حمایت از خواص نبود؛ هرچند باز هم به خواص و نور چشمی‌ها توجه بیشتری می‌شد ولی درگوشه رینگ توجه‌ای هم به فعالین بی‌چشم‌داشتِ دانشجویی می‌شد.
در آن سال‌ها بدنه علمی- فرهنگی دانشگاه تقریبا جان گرفته بود و مراحل شکوفایی خود را طی می‌کرد . در آن سال‌ها بود که انجمن‌ها و کانون‌ها در سطح کشوری موفقیت‌های خوبی کسب کرده بودند و فعالیت انجمن‌های علمی به حد خوبی رسیده بود. نمی‌دانم اخیرا چه اتفاقی افتاده که وضع فرهنگی دانشگاه این گونه است! اول فکر کردم شاید به‌خاطر شرایط کرونایی کشور باشد ولی بعد از کمی تفکر به این نتیجه رسیدم که شروع این افول قبل از پاندومی کویید 19 بود.
در واقع برای خاموش کردن فعالیت یک بخش از جامعه فرهنگی کافیست به بخش دیگر توجه ای ویژه شود ؛ این گونه می شود یک طیف فکری-فرهنگی را مایوس و خاموش کرد .
برای ما کاملا واضح است که جو دانشجویی-فرهنگیِ فعال باعث رشد اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی و بیدار شدن روحیه‌ی مطالبه‌گری دانشجو می شود .
همان طور که می‌دانیم یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های دانشجو باید مطالبه‌گری باشد، چیزی که به وضوح در بین دانشجویان و بدنه دانشجویی فعال در گذشته دیده می‌شد؛ ولی اکنون این حس پرسشگری اصلا دیده نمی‌شود. (مگر نه اینکه رهبر معظم انقلاب مطالبه گری دانشجویان را بسیار با اهمیت می‌داند) تازه بدِ ماجرا آن‌جاست که این دانشجویان قرار است معلم شوند. تربیت کننده‌ی نسل بعدی جامعه.
نباید توقع داشته باشیم در دانشگاهی که دانشجو از ترس کشیده شدن کارش به گزینش و یا حراست ، اعتراض خود را در نطفه خفه می‌کند معلم خوبی پرورش یابد. چرا که می‌دانیم نخستین اصل برای پژوهش و کشف و جابه جایی مرز علوم، آزادی و نبود خط قرمز است.
اصلا فرض را بر این می‌گذاریم که چنین نباشد؛ یعنی این ترس بیهوده و ساخته‌ی ذهن دانشجویان باشد که در این صورت باز هم آقایان مسئول هستند؛ چرا که این حس در دانشجویان خود به خود ایجاد نشده، بلکه ایجاد کرده‌اند.
آقایانِ مسئولِ دانشگاهِ رجایی به خودتان بیایید ببینید کجای راه را اشتباه رفته‌اید که روح مطالبه‌گری در این دانشگاه را کشته‌اید؟
البته اول باید ببینیم که این مرگ روحیه‌ی پرسشگری به‌خاطر سوء مدیریت شما، ناآگاهانه بوده و یا عمدی در کار است؟
من نمی‌دانم در جامعه‌ی فرهنگی دانشگاه چه می‌گذرد، اما خوب می‌دانم که اوضاع خوب نیست .
این ره که تو می روی جز به فاجعه نیست.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
