باید اِستاد و فرود آمد بر آستان دری که کوبه ندارد.
برای هر اتفاقی می توان پاسخی یافت جز رفتن های نابه هنگام ...شاید رفتن خود پاسخ یک اتفاق است و هیچ کس نمی داند جز آن که رفته است !
از زمانی که خبر تاسف بار پرواز ابدی استاد مهدی بهلولی را شنیدم قصد نگارش چند سطری در سوگ ایشان داشتم . اکنون که قلم به دست گرفته ام یافتن واژه ها در وصف شخصیت ایشان بسی دشوار است.
با وجودی که آقای بهلولی زاده بروجرد بودند ، شوربختانه توفیق دیدار حضوری با ایشان هیچ گاه برایم میسر نگردید ولی سالهاست که با اشتیاق یادداشت های ایشان را در رسانه های مکتوب و مجازی مطالعه می کردم و از این طریق ارتباطی ناگسستنی بین ما پیوند خورده بود.
مهدی بهلولی از آن دسته منتقدانی بودند که هرگز قلم خود را به مثلث زر ، زور و تزویر آلوده نکردند و همواره دغدغه تعلیم و تربیت داشتند.
( فیس بوک مهدی بهلولی )
استاد بهلولی مترجمی توانمند و زبردست بودند و آثار ارزشمندی در این حوزه از خود به یادگار گذاشتند.
ایشان از معلمان فعال در عرصه رسانه بودند که همواره در نوشتارها و نقدهای دلسوزانه خود دغدغه عدالت آموزشی ، پرهیز از خصوصی سازی در آموزش و پرورش و لزوم بازگشت نظام تعلیم و تربیت به مدارس دولتی را داشتند.
بی شک ایشان معلمی اندیشمند ، آزاده ، شجاع و دلسوز بودند که متاسفانه بعضا از سوی برخی نهادهای حاکمیتی به دلیل تلاشهای ایشان در کانون صنفی معلمان ایران جهت تحقق آرمان های نظام آموزشی و تربیتی مدنظرشان مورد بی مهری قرار گرفتند که در این بین از سوی مدیران ارشد وزارتخانه هم حمایتی درخور از ایشان صورت نپذیرفت.
( فیس بوک مهدی بهلولی )
ایشان هیچ گاه یک شخصیت سیاسی نبودند و به سادگی می توان وجه غالب فرهنگی و اجتماعی شان را در مقالات و یادداشت های ارزشمندشان مشاهده کرد.
درگذشت این آموزگار فرهیخته و مطالبه گر را به خانواده محترمشان تسلیت عرض کرده و از درگاه حضرت دوست برای آن مرحوم طلب رحمت و مغفرت الهی خواهانم.
روحش شاد و یادش گرامی