معلم ای فرشته نجات بشریت شود بدون تو عالم بی هدف
کسی که آموختی علم و ادب بر ذهن و روح پاک کودکی من
نشاید که اجرت دهند دنیا شوی در هر دو عالم مفتخر
این چند بیت را تقدیم همه معلمان عزیز می کنم.
خواستن توانستن است. اگر دیدگاه مسئولان به آموزش و پرورش به عنوان رکن اساسی پیشرفت کشور تغییر کند و این موضوع که هر کشور برای توسعه باید ابتدا از آموزش و پرورش شروع کند،اگر مبنای کار برنامه ریزان کشوری قرار گیرد،سریع تر به پیشرفت دست خواهیم یافت.نمونه واضح این مورد،کشور ژاپن است که بعد از جنگ جهانی دوم ،توانسته است در سایه توجه به آموزش و پرورش به عنوان دومین قدرت اقتصادی دنیا شناخته شود.
هدف از این مقدمه، توجه بیشتر به معلم به عنوان عامل مهم در پیشرفت فرهنگ و علم است. هر قدر ما به معلمان توجه بیشتری کنیم و احتیاجات او را برطرف کنیم،آنها می توانند با آرامش خاطر بیشتری به وظیفه خود عمل کنند.
هر چند در تمامی ادوار و برنامه های توسعه در گذشته، به این مقوله توجه کمتری شده است.لازم به یادآوری است که احترام به معلمان باید در دو زمینه مهم زیر مورد توجه قرار گیرد:
1-حقوق دریافتی : با توجه به وضع اقتصادی کشور و بر اساس نرخ تورم سالیانه دولت ها موظفند،حقوق همه کارمندان از جمله معلمان را با در نظر گرفتن خط فقر و سایر احتیاجات یک زندگی آبرمندانه فراهم کنند.اما متاسفانه شاهد هستیم که همواره حقوق معلمان از خط فقر بسیار پایین تر است.به طور مثال اگر میانگین خط فقر 2700000 باشد،میانگین دریافتی معلمان،1500000 تومان است.با این اوصاف،ما در هر ماه بیش از یک میلیون تومان کمتر از خط فقر دریافت می کنیم. کار کردن به صورت حرفه ای، تحقیق، مطالعه،ارتقاء علمی ،روحیه بالای کاری و سایر موارد مرتبط با کار معلمی،در این شرایط بسیار سخت خواهد بود.و انگیزه کار کردن از خیلی از معلمان سلب شده است و آنان بر اساس وجدان شغلی،وظیفه خود را انجام می دهند،ولی کافی نیست. با داشتن رضایت شغلی بالا و دریافت حقوق مناسب زندگی حداقلی،می توانند به طور موثرتری بر اخلاق، فرهنگ و سواد جامعه تاثیرگذارتر باشند.
از سال 90 تا امروز،به دلیل افزایش سه برابری دلار و تورم بسیار بالا، افزایش حقوقی متناسب با این تغییرات انجام نشده ،به طوری که ارزش حقوق دریافتی 94به دلار،با سال 90 برابری می کند.یعنی سطح زندگی معلمان و خانواده هایشان حداقل،به یک سوم کاهش یافته است.هر چند برخی وزارت خانه ها مانند نفت، دادگستری و... مطابق با تورم توانسته اند،حقوق کارکنان خود را افزایش دهند، ولی وزارتخانه آموزش و پرورش به دلیل عدم توجه و در اولویت نبودن ، نتوانسته مدافع حقوق کارکنان خود باشد و به همین علت فشار زیادی بر معلمان و خانواده هایشان وارد شده و می شود.
2-امکانات رفاهی:
هر چند کمبود منابع آموزش و پرورش،باعث شده که معلمان حقوق مناسبی دریافت نکنند اما متاسفانه در بحث امکانات رفاهی هم آموزش و پرورش ضعیف عمل می کند.چند مورد از امکاناتی که می تواند در اختیار معلمان قرار گیرد در زیر ذکر شده است:
الف) بیمه تکمیلی مناسب در حدی که مشکل درمان معلمان و خانواده هایشان را برطرف کند.در حال حاضر معلمان از خدمات ارائه شده و نحوه برخورد بیمه گذار با آنان و خسارات پرداختی کم در بازه زمانی طولانی رضایت ندارند.
ب) امکانات ورزشی برای معلمان و خانواده هایشان باید فراهم گردد.آموزش و پرورش با داشتن امکانات ورزشی و سالن های مناسب،یا آنها را به دیگران اجاره می دهد یا با دریافت هزینه آنها را در اختیار معلمان قرار می دهد.
ج) امکانات تفریحی در هنگام مسافرت معلمان در شان آنان نیست.به طوری که معلمان جلوی خانواده هایشان از امکانات ضعیف مدارسی که برای اقامت در آن پول هم پرداخت می کنند،شرمنده می شوند.
د) تسهیلات مختلفی مانند وام مسکن،خرید خودرو باید در اختیار معلمان قرار گیرد. وزارت آموزش و پرورش با داشتن یک پنجم کارکنان دولت،بیمه و بانک مستقل ندارد.راه حل مشکل تاسیس بنگاه های اقتصادی است،که معلمان بتوانند بدون قوانین دست و پا گیر،وام خود را همانند سایر کارمندان به راحتی دریافت کنند.اما متاسفانه برخلاف تبلیغات تلویزیونی و مصاحبه های مسئولان آموزش و پرورش در اسفند 93 مبنی بر وام 5 میلیونی از طرف بانک ملی برای 25 درصد معلمان، تا امروز بانک ملی فقط در حال تشکیل پرونده است و افراد کمی آن را دریافت کرده اند!
در پایان امیدوارم مسئولان توجه بیشتری به حقوق و مشکلات معلمان داشته باشند،و با راه کار های مناسب حل و فصل نمایند.
همچنین بر احترام و منزلت معلمان در جامعه توجه بیشتری شود تا آثار و برکات آن در جامعه آشکار شود .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید