وزیر آموزش و پرورش درباره استفاده از نرم‌افزارهای جایگزین شاد در مدارس گفت: تمام مدارس دولتی به‌طور قطع برای آموزش مجازی از شبکه شاد استفاده خواهند کرد و حق استفاده از نرم‌افزار دیگری را نخواهند داشت. مدارس غیردولتی هم برای آموزش رسمی باید از شاد استفاده کنند.( به نقل از رب‌نیوز )
شنیدن خبر فوق برای من شگفت‌آور و غیر قابل قبول است. باید چند نکته را یادآوری کنم:
۱. در آموزش و پرورش در هم‌چنان بر روی یک پاشنه می‌چرخد. مدرسه‌محوری و تمرکززدایی فقط در حد حرف و شعار جای مطرح شدن دارد و در عمل، بی خودی خودتان را خسته نکنید. نگاه‌های موجود در سیاست و فرهنگ کشور ما، هیچ‌گاه اجازه‌ای برای تحقق مدرسه‌محوری نخواهد داد. دنبال راهکار هم نگردید که به جایی نمی‌رسید.
۲. اصلاً موضوع «آموزش مجازی» بحثی سیال و غیرتمرکزگرا است. تلاش برای به بند کشیدن و محدود کردن چنین موضوعی، نشان از درک نادرست آن دارد. تا دیروز، فضای مجازی بد بود و همۀ مقامات ورود آن را به مدارس نهی می‌کردند. امروز که ناچار از پذیرش آموزش مجازی شده‌اند، باز می‌خواهند به روش معمول خود عمل کنند و آن را با وصله و پینه‌های وزارتی به مدارس بفرستند.
۰۳ نمی‌دانم چه کسانی به وزیر محترم مشاوره می‌دهند، اما در تعجبم که چرا می‌خواهند آزموده‌ها را دوباره بیازمایند. از این همه تفکر بسته و محدودکننده تا حالا چه نتیجه‌ای گرفته‌اید که هم‌چنان ول‌کن ماجرا نیستید؟ چرا کاری می‌کنید که مدارس و معلمان از شما جلو بیفتند و شما هم‌چنان در پیله‌هایی که خود تنیده‌اید، گرفتار بمانید؟
۰۴ می‌دانید و می‌دانیم که شما هر چه امر کنید، الزاماً همان نخواهد شد، همان‌گونه که تا حالا هم چنین بوده است. اگر معلمان می‌خواستند با اوامر و نواهی شما آموزش را دنبال کنند، الان حتی نشانه‌ای از آموزش مجازی در مدارس موجود نبود. همین مختصر توانایی هم که در مدارس موجود است، حاصل پیشگامی و انگیزه‌های شخصی عده‌ای از معلمان و مدیران است.
۰۵ چرا الزامات شرایط بحران را درک نمی‌کنید؟ برای شرایط بحران، باید مدیریت بحران بلد بود و این، فقط به معنای محدود کردن، اجبار کردن و تهدید کردن نیست. بگذارید مدارس کارشان را بکنند و شما نظارت منصفانه داشته باشید.
خلاصه آن‌که، «عرضِ خود می‌بری و زحمت ما می‌داری». لطفاً کمی از لجاجت، سماجت و اوامر یک‌طرفه و فرمایشی خود کوتاه بیایید. به این بیندیشید که چطور می‌شود از این شرایط بحران عبور کرد، با:
کمترین خسارت،
حداقل هزینه،
کارآمدترین روش‌ها،
تجمیع امکانات،
شناسایی همۀ موقعیت‌های مؤثر،
جلب بیشترین همکاری،
کشف پتانسیل‌ها،
یافتن نوآوری‌ها
و کمک به هر کسی که کاری مفید و مؤثر انجام می‌دهد.
به جای اخطار و تهدید هم، به مهر، احترام و قدردانی روی آورید. به شرایط موجود واقع‌بینانه و منطقی نگاه کنید، نه فقط با عینک خودتان.
( کانال شوق تغییر )
