برای داشتن دموکراسی باید ذهن ها نیز عوض شوند و باید ذهن ها نیز قوانین بازی را بپذیرند.
ابتدا باید مدارا را آموخت و سپس به اعتراض پرداخت . نزد ما، اعتراض و مخالفت فورا به یک امر ناموسی و غیرتی تبدیل می شود.
از آنجا که شما یا دوست من یا دشمن من هستید، پس به شیوه قبیله ای از یکدیگر انتقام می گیریم.
اگر دوست من باشید، باید در کنار من قرار بگیرید و اگر دشمن من هستید خونتان را می ریزم!
هموطنان ما هنوز دارای ذهنیت رعیت مآب هستند و هنوز شهروند نشده اند ؛ این امر نیاز به زمان دارد، نمی توان به نیروی معجزه از تئوکراسی به دموکراسی پرید.
دیگر چه بگویم از آداب و رسوم و خلقیات، از این عاداتی که به اعماق روح مان چسبیده اند.
بگذارید توصیف زیبایی را از یک نویسنده آمریکای لاتینی برایتان نقل کنم :
آداب و رسوم را ، زمان، با همان شکیب و صبر و درنگی که برای ساختن کوه ها به کار برده آفریده است با تلاش و روز به روز می تواند نابودش کند، با کوهستان نمی توان به زور سرنیزه درافتاد!
زیرآسمان‌های جهان ( کانال تفکر )
