در کجای جهان مطالب درسی یکبار در کلاسهای عادی مدرسه، یکبار در کلاس های فوق برنامه مدرسه، یکبار در آموزشگاه های خصوصی و یکبار در خانه دانش آموز تدریس می شود؟
بیشتر دانش آموزان از این چهار جا، در دو یا سه و حتی هر چهار جا، یک مطلب درسی را تحصیل می کنند. در بعضی از مدارس به اجبار (مستقیم یا غیرمستقیم) این کلاسها را تشکیل می دهند. دزدی فقط از دیوار بالا رفتن نیست. ترساندن بچه و گول زدن اولیا با پیش کشیدن آینده فرزندش، کار دشواری نیست.
بهانه مافیای آموزشی در پایمال کردن حقوق دانش آموزان، چهار چیز است :
۱- ممکن است دانش آموزی با معلم خود ارتباط برقرار نکند.
۲- ممکن است دانش آموزی با چند بار گفتن بفهمد.
۳- کلاسهای خصوصی، تمرینی بیشتر برای دانش آموزان است.
۴- تعدادی از معلمان ضعیف هستند.
خطا چه در گفتار و چه در عمل ممکن است پیش آید ولی ما مجاز به یاوه گفتن نیستم.
طرح ضعف معلم، تف سر بالا برای آموزش و پرورش است. نیز تمرین دانش آموز به صورت کار فردی و گروهی با همکلاسی های خود باید انجام گیرد و اشکالات در کلاس درس مطرح شود.
مگر چند درصد از دانش آموزان ایران، کند ذهن و دیر فهم یا در ارتباط ضعیف با معلم هستند؟ آیا بیش از یک درصد؟ بسیاری از دانش آموزان شهرهای بزرگ و کوچک را به هزار و یک ترفند و تله در دام کلاسهای خصوصی می اندازند.
چرا نسل گذشته با حجم درسهای بیشتر کلاس خصوصی نداشتند؟
می گویند :
" دلیل گسترش کلاسهای خصوصی، چشم و هم چشمی در خانواده ها و ضعیف بودن بعضی از معلمان است."
با این استدلال گنگ، آموزش را به عنوان یک کالای مصرفی در بازار عرضه می کنند. این همه فوق برنامه دال بر گنگی دانش آموزان نیست. بلکه معلول بی انگیزگی آنها و سوءاستفاده معلم نماها و بعضی مدیران از نقص کتابهای درسی است.
با این سیاست مافیایی از طرف دیگر بین معلمان دو دستگی ایجاد کرده و مطالبات مادی و معنوی معلمان و دانش آموزان را مدیریت می کنند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
