شاید امروز کمتر کسی است که در ارج و قداست فعالیت کادر درمان کشور سخن نگوید . این نگاه را بیش از هر چیز دیگری باید مدیون و مرهون اقدام شجاعانه و بی بدیل وزیر بهداشت و درمان کشور به عنوان عالی ترین مقام مسئول در این وزارتخانه دانست که در مکاتبه با رهبر معظم انقلاب تقاضا کردند تا کادر درمان بیماران کرونایی در صورت ابتلا و فوت در زمره شهیدان راه خدمت قرار گیرند و این خود عاملی شد تا به نهادینه کردن فرهنگ نکریم و تعطیم کادر درمان بیماران کرونایی کشور بیانجامد . حرمت امام زاده با متولی آن است و چگونه می توان از رسانه ملی و سایر رسانه ها انتظار داشت که انعکاسی هر چند کم سو از این فعالیت ها و تلاشهای آگاهانه بازنشر کنند در حالی که متولیان این دستگاه در این خصوص سکوت کرده و به بیان مجاهدت ارزش مدارانه معلمان نپرداختند.
به جرات می توان ادعا کرد که اگر این رویه و نگاه از سوی مقام عالی این وزارت خانه دیده نمی شد شاید تا این حد شاهد نهادینه شدن فرهنگ قداست و ارج نهادن به مقام پزشکان و پرستاران و دیگر کادر درمان در افکار عمومی نبودیم . البته پیام تشکر مقام معظم رهبری هم مزید بر علت شد تا سیمای ملی و سایر رسانه ها در جهت دهی به افکار عمومی و تقدیس کادر درمان بیماران کرونایی شدت عمل بیشتری پیدا کنند . مقیاسی هم که ما را در درست بودن این تحلیل کمک می کند . وضعیت خدمات رسانی دولت ها به کادر درمان و نوع نگاه مسئولان سایر کشورها با کادر درمان بیماران کرونایی است که نه تنها این تکریم و تعظیم نهادینه نشده؛ بلکه در مواردی شاهد برخورد های قهری با پرستاران و کادر درمان هم بوده ایم و تجمعات اعتراض آمیز پرستاران و پزشکان در برخی کشورهای توسعه یافته موید این سخنان است .
در اینجا انسان بی اختیار یاد این ضرب المثل می افتد که حرمت امامزاده با متولی آن است.
چند روز پیش بود که خبر درگذشت قریب به 120 نفر از فرهنگیان سراسر کشور بر اثر کرونا ویروس نه در تارنمای وزارت آموزش و پرورش بلکه در یکی از رسانه های منتسب به جامعه صنفی فرهنگیان رسانه ای شد . این آمار در نوع خود رقم قابل توجهی است و واکنش درخور و شایسته هم کمترین انتظاری بود که فرهنگیان کشور و افکار عمومی از متولیان این دستگاه تاثیر گذار طلب می کند .
با نگاهی واقع بینانه به تلاش و مجاهدت فرهنگیان سراسر کشور در ایام تعطیلی غیر منتظره مدارس و قرنطینه خانگی باید پذیرفت که مدافعان فرهنگ و اندیشه همچون مدافعان سلامت با مسئولیت پذیری و آگاهی و عزمی راسخ و اراده ای آهنین از نخستین روزهای تعطیلات و شیوع کرونا ویروس با مدد گرفتن از فن آوری های نوین ارتباطی در دنیای مجازی کار آموزش را ادامه دادند و اجازه ندادند تا خللی در بحث آموزش دانش آموزان وارد شود .
این اقدامات تنها منحصر به آموزش های درسی نبود و هزاران گروه و کانال ارتباطی برای ارتقاء نشاط ، پویایی ، تحرک و بهداشت روانی دانش آموزان راه اندازی شد تا نسل آینده ساز جامعه با آگاهی و شناخت بیشتر بتواند این بحران را با کمترین آسیب پشت سربگذارد .
شاید اگر این خلاقیت و نوآوری معلمان توسط مدیران ارشد دستگاه تعلیم و تربیت به خوبی دیده و هنرمندانه از آن رونمایی می شد و در بیان و کلام آنها مرتب بازنشر می گردید ، امروز افکار عمومی در کنار اقدام بی نظیر و ارزنده مدافعان سلامت ؛ کار مدافعان اندیشه و آگاهی را هم به خوبی می دید و از آن به خوبی و شایستگی یاد می کرد .
دوباره هم تکرار می کنم که حرمت امام زاده با متولی آن است و چگونه می توان از رسانه ملی و سایر رسانه ها انتظار داشت که انعکاسی هر چند کم سو از این فعالیت ها و تلاشهای آگاهانه بازنشر کنند در حالی که متولیان این دستگاه در این خصوص سکوت کرده و به بیان مجاهدت ارزش مدارانه معلمان نپرداختند و حتی در پی درگذشت قریب به 120نفر از فرهنگیان سراسر کشور در اثر ابتلای به کرونا ویروس پیام تسلیتی در تسکین آلام معلمان صادر نکرده و یا با خانواده این قربانیان به صورت حضوری یا تلفنی ابراز همدردی نکرده و یا حمایتی درخور انجام ندادند .
این روزها در تداوم بی مهری ها به جامعه معلمان و نادیده گرفتن آنها در اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری بیانیه تاسف برانگیزی هم از جانب روابط عمومی آموزش و پرورش یکی از شهرستان های شرقی کشور صادر شد که با نگاهی خصمانه به جامعه فرهنگیان حمله ورشده و با تعابیری سخیف و زننده آنها را مورد خطاب و بی مهری قرار داده بود . باید پذیرفت که این نوع نگاه را نمی توان به بدسلیقگی شخصی از طرف یک نیرو خلاصه کرد و به شکل ساختاری مدتهای مدیدی است که دیوار بلندی از بی اعتمادی بین معلم و نیروهای ستادی کشیده شده و هر از چند گاهی برخی مدیران با خط و نشان کشیدن باعث رنجش معلم می شوند .
ای کاش قانونی در آموزش و پرورش وجود داشت که حضور حداقل یک دهه از سنوات سی ساله معلمی را به عنوان پیش شرط برای مناصب اداری و ستادی معین می کرد تا مدیران ستادی هنگام برنامه ریزی و سیاست گذاری بتوانند معلم را درک کرده و متناسب با فعالیت و نتایج عملکرد او در بلند مدت برای خدمات رسانی به قشر فرهیخته و فرهنگی معلمان سیاست گذاری کنند .
در پایان به سه جمله از بزرگان در مقام تکریم و تعظیم شان و جایگاه معلم اشاره می کنم شاید در تابین بهتر موضوع به مخاطبین موضوع کمک کند .
بنیانگذار کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) فرمودند : مقام معلم مقام والایی است ؛ مقامی است که بالاتر از مقام معلم نیست ؛ مقامی است که خداوند تبارک و تعالی از آن تعظیم فرموده است
مقام معظم رهبری هم در سخنانی اشاره دارند که : دست توانای معلم است که چشم انداز آینده ما را ترسیم می کند. اگر می بینید که امیرمؤمنان، مولای متقیان علی (ع) می فرماید: من علمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً؛ هرکس چیزی به من بیاموزد، مرا غلام خویش کرده است. این بیان برای ما درس است تا معلمان، قدر خود را بدانند و تشخیص دهند که چقدر، وجود آنها در سرنوشت یک ملت مؤثر است.
پروفسور محمود حسابی در سخنانی می گوید : راه پیشرفت و توسعه جامعه ، ارزش نهادن به علم و تحقیق، احترام به معلمین، اساتید، دانش‌آموزان و دانشجویان است
امید که دست اندرکاران نهاد تعلیم و تربیت با تاسی به این سخنان بتوانند در نهادینه کردن فرهنگ تکریم و تعظیم معلم و هموار کردن مسیر خدمتگزاری به این قشر تاثیرگذار گام های موثری را بردارند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
