به گفته ریچارد رورتی: "بالاترین تحقیر زمانی است که خویشتن را در و ضع و حالی بیابیم که در آن داستانی که در مورد خویش و برای خود روایت می کرده ایم _تصویر فرد امین و پرهیزکاری که من از خود داشته ایم _دیگر در نظرمان پوچ و یاوه جلوه کند" . این خود تحقیری که رورتی از آن به عنوان بالاترین شکل تحقیر نام می برد، برای افراد در شرایط مختلفی اتفاق می افتد. گاهی برای معلم اخلاق و پیر اندرزگویی که در دام عشق زن جوان اغواگر همه چیز خود را از کف می دهد.
گاهی برای مرد خانواده دوستی که سر از شهرها و مکان های بدنام دنیا در می آورد. گاهی برای فرد موجهی که در راه عشقی نافرجام مرتکب قتل می شود و گاهی برای سیاست مداری که ژست تساهل و اخلاق مداری و عدالت جویی می گیرد اما در بزنگاههای تاریخی حساب های بانکی، قدرت فردی و منافع شخصیش را به همه چیز ترجیح می دهد.
حق با رورتی است، بالاترین تحقیر یک انسان، آنجاست که به نزد خویشتن تصویر موجودی ذلیل، کریه المنظر و حقیر از خود داشته باشد. در چنین شرایطی اگر تمام دنیا به افتخار او بلند شده و در مقابلش خم شوند، اگر تمام ثروت و شهرت و قدرت دنیا در اختیار او باشد، اگر جهان با اشاره ابروی او بر مدار دیگری بچرخد.. باز همان موجود حقیر و فرومایه ای خواهد بود که مدام برای فرار از مواجه با خویشتن به حیل متعدد پناه خواهد برد.
کانال خرمگس
