آموزش وپرورش باز هم در گرداب خیالات و کج راهه ها در حرکت هست و کشتیبانی برای نجات آن دیده نمی شود و طرح ها و مصوباتی خام صادر و آینده مبهم آن باز هم هزاران سوال بی جواب دارد.
بحث اخیر آموزش وپرورش ، مصوبه حذف تنوع مدارس و حذف آموزش زبان انگلیسی باز هم دلسوزان را به چالش کشیده و دیدگاه های متفاوتی عرضه می شود که هر کدام جای تامل و نقد و کنکاش دارد تا بهترین گزینه انتخاب شود، اما کشتی طوفان زده تعلیم و تربیت بدون ناخدایی درد آشنا بازهم محکوم به غرق شدن و آزمونی مجددا" پر از خطا خواهد بود.
طرح هایی که سالهای قبل اجرا شد و چون گوش شنوایی نبود درهمان قدمهای اول شکست خورد و چون مسئولان محترم همواره به پیروزی می اندیشند و شکست را در شان خود نمی دانند همواره آن را کتمان نمودند .
اما در خصوص حذف تنوع مدارس باید گفت اولا" این مصوبه باز هم بوی رانت و انحصار و نوعی مافیا در خود دارد و عملا" منافع عده ای را تامین می کند که ثروت و دولتشان از مدارس است.اگر به خاطر داشته باشید سالهای نه چندان دور مدارس تنها به صورت دولتی اداره می شد و همه پزشکان و متخصصان و مهندسان از دل این مدارس در نقاط فقیر نشین و متوسط جامعه سر بر می آورد تا اینکه هر سال نوعی مدرسه ایجاد کردیم بدون اینکه دلایل آن برای کسی آشکار شود. مدارس نمونه ، تیزهوشان ، هیئت امنایی، غیر دولتی، سمپاد، نمونه این مدارسند که با ایجاد خط کشی های نامتعارف دانش آموزان را به چند تفکیک کردیم بدون آنکه نسبت به بار روانی آن در فرزندانمان توجه کنیم و تاریخ نشان داد که صرف تحصیل در مدارس تیزهوشان تضمین کننده موفقیت نیست و چه بسا دانش آموزانی در مدارس عادی موفق ترین افراد در کنکور و تحصیل بودند . ثانیا"این حذف تنوع به نفع متولیان مدارس غیر دولتی است که اکثریت آنان از وزرا، نمایندگان مجلس ، مدیران کل فعلی و سابق آموزش و پرورش و مسئولان عالی رتبه کشورمان و خانواده های آنها هستند ؛ ( علی الخصوص در شهرهای بزرگ و مراکز استانها ) که به نوعی دانش آموزان را به سوی این مدارس جهت پرکردن جیب خود رهنمون خواهند ساخت که باز هم در آینده لطمات جبران ناپذیری بر پیکره نظام آموزشی خواهد آمد و از طرفی شکاف طبقاتی فقیر و غنی در جامعه نمود بیشتری خواهد داشت و فرزندان فقرا هر روز با نفرت و کینه از نداری و سرمایه دار به بار خواهند آمد.
حذف تنوع مدارس زمانی خوب هست که تنها مدارس به صورت دولتی و عادی اداره شوند و همه در مدارس هم سطح تحصیل کنند که بازهم در مدارس ایجاد رقابت تحصیلی و آموزشی به وجود آید و معلمان تمام توان خود را در مدارس عادی به کاربرند.
در خصوص حذف زبان انگلیسی نیز اولا"همان رویه مهندسی شده و به نفع آموزشگاههای زبان درحال اجراست ، سالهاست مدارس ما در آموزش زبان انگلیسی دچار مشکلند و بهترین بهره برداری را همان زبانکده ها می برند و درآمدهای چند صد میلیونی دارند، درحالی که با کمی تغییر در نحوه آموزش در مدارس زبان انگلیس راحت ترین درس مدارس خواهد شد و دست آموزشگاهها از این درآمدها کوتاه خواهدشد. ثانیا" زبان بین المللی، زبان انگلیسی است که ارتباطات جهانی ، علوم و تازه های علم به آن زبان نشر پیدا می کند و معلوم نیست پیشنهاد کنندگان حذف زبان خارجی از مدارس چند آموزشگاه زبان دارند که می خواهند آموزش نیز مافیایی اداره شود.
بسیاری از دروس در مدارس هستند که نیازی به وجود آنها نیست که با حذف آنها و افزودن ساعات تدریس زبان انگلیس بهترین بهر ه را از این درس برد.و اگر آقازاده ها در خارج کشور به خوشی روزگار می گذرانند مدیون آموزش این زبان در مدارس خودمان هستند.
اما وزیر محترم آموزش و پرورش !
شما هم مانند اسلاف گذشته خود به خوبی نشان داید که آموزش و پرورش در اولویت چندم شماست و سیاست وسیاسی کاری تنها دغدغه فکری شماست، جایی که نه از معلمان و نه از پیشکسوتان آموزش و پرورش در خصوص این طرح ها نظر نمی خواهید و پلی برای اتصال شما با معلمان نیست و آنچه خود می دانید می نگارید و عرضه می دارید.
وزیر عزیز با احتساب سالهای عمرم در آموزش و پرورش «از دانش آموزی تا معلمی » حدود 40 سال سابقه در این نهاد دارم و تاکنون ندیده ام کسی باشد که نظر معلم را بخواهد و یا با نظر معلم سر ستیز نداشته باشد.
در زمان جناب آقای فانی هم نوشتیم که ایران مهارت، طرح ویژه مدارس و... به بیراهه می رود و نرده بان سازمان فنی و حرفه ای و سایر نهادها نباشید ولی اصرار برا اجر عنان کار از کفتان ربوده است.
از نظام آموزشی بی رمق ، معلمان انگیزه و سرخورده از وزرای محترم ، طرح های بی اثر، دردهای تعلیم و تربیت ، نگاههای نو به آموزش و پرورش سخن گفتیم ولی هیچ کس نشنید و باز هم هیچ کس صدای معلمان را نخواهد شنید چون هیچ وقت یک معلم وزیر آموزش و پرورش نشده است.
آیا به جای سیاست بهتر نیست طرح های تحقیقاتی خود را روی بی انگیزگی کارکنان ستادی و معلمان و بهداشت روانی آنها متمرکز کنید و نتایج کار را ببینید؟
آیا بهتر نیست ارج و قرب معلم را برگردانید تا نیازی به شغل دوم و گاها" شغلهای دور از شان را طلب نکنند.
وزیر محترم !
آیا کارکنان دولت از یک خزانه حقوق دریافت نمی کنند؟ اگر جوابتان مثبت است چرا برای یکی حقوق چندبرابری با مزایای سالانه می دهند و برای معلم چندرغازی که هزینه نان و پنیرش هم نیست می دهند؟ چه کسی متولی احقاق حق معلم است؟ آیا یک معلم به اندازه سرایدار و خدمتگزار درب نگهبانی شرکت نفت مهم و تاثیر گذار نیست؟ شما لطف کنید فقط حقوق حدمتگزار شرکت نفت را به معلم بدهید، تلاش کنید حقوق کارمند بانک با مزایای مسکن و خودرو و سفر را پرداخت کنید.
آبدارچی بانکی که با من معلم در یک سال استخدام شده ایم اما او با مدرک سوم راهنمایی و من با فوق دیپلم و ایشان به لطف اشل بانکی به تحویلداری رسیده اند با چندین باب مغازه و چندین واحد مسکونی و ماشین مدل بالا و ما رویمان سرخ از نیمه ماه تا آخرماه .
آیا می دانید بسیاری از معلمان هنوز مستاجرند ، چون توان یافتن شغل دوم و درآمدهای نامتعارف نداشته اند؟
وزیر محترم !
آموزش و پرورش امروز هزینه سنگینی بر مردم مستضعف ما وارد می کند از کمک های مردمی ، کلاسهای تقویتی آموزشگاه های آزاد که دیگر به ریال هم راضی نیستند و به هر بهانه ای فرزندان میهنمان را وادار به حضور در این کلاسها می کنند، یکی با نام تقویتی ، دیگری با طعم پزشکی و دیگری ....که قداست معلم را هم زیر سوال می برد.
البته من به همکارانم حق می دهم که برای رقابت با سایر کارکنان دولت و سامان دادن به امور معیشت خود کلاسهای مدارس را جای استراحت خود قرار دهند و نیروی خود را در آموزشگاه ها و کلاسهای خصوصی متمرکز کنند تا ماهانه بالای 20 میلیون تومان درآمد داشته باشند.
مگر کتابهای درسی ما چه ضعفی دارند که معلمان کتب کمک آموزش تجویز می کنند تا صاحبان این انتشاراتی ها میلیاردها تومان سود ببرند؟ آیا نمی شود از توان خانواده بزرگ معلم استفاده کرد و کتابهای درسی را همانند این کتابهای کمک آموزشی تدوین نمود؟ مجموعه های انتشاراتی تحت پوشش آموزش و پرورش و شرکت ساخت مواد کمک آموزشی آن وزارتخانه چه نفعی برای معلم دارند ؟
صرف چاپ نشریات رشدی که فقط کاغذ مصرف می کنند و همکاران شاغل درآن درصدهای بالا از فروش می گیرند کار دیگری را بلد هستند؟
آیا اندیشیده اید که عواقب این کارها چیست ؟
چرا حفره های نظام آموزش و کنکور را نمی بندید تا استادان دانشگاه هم هوس ترک دانشگاه و حضور در این آموزشگاهها بنمایند ؟
شما درد شناس جامعه باید باشید نه دردافزای آن ، نگذارید آقازاده ها و مسئولان آموزش را چون قرون تاریک علم و آموزش این مملکت اداره کنند ، اگر به امثال برخی آقایانی که فرزندان و زن و... هرکدام مدرسه غیردولتی دارند باشد، کارگرزاده کارگر می شود و فرزند پینه بند پینه بند می شود و گدایی شغل موروثی !
عدالت آموزشی یعنی اینکه همه بتوانند در شرایط مساوی از آموزش بهر ه ببرند نه اینکه داراها با پولهای به یغما رفته از استثمار قشر ضعیف فرزندانشان را در مدارس آن چنانی و کلاسهای کنکور نجومی و دانشگاههای خارج کشور ثبت نام کنند و فقیر تنها آه بکشد و نفرین کارنابلدان بکند.
معلم امروز به آرامش و آسایش نیاز دارد نه شعار و القاب پرطمطراق. معلم باید زندگی کند تا درس زندگی بدهد.
نگذارید صدا و سیما در تخریب معلم بکوشد ولی از فداکاری او سخن نراند.از پخش اخبار ی که خانواده هارا در مقابل معلم قرار می دهد بپرهیزید و با وعده نظام هماهنگ پرداخت و رتبه بندی راننده تاکسی ها را به جان ما نیندازید.
از مدفون شدن معلم در زیر دیوار مدرسه ، از غرق شدن او برای نجات دانش آموز، از سوختنش در کنار بخاری نفتی ، از چاقو خوردنش توسط اولیاء و تحقیرش چرا خبر نمی دهد؟
ما مانده ایم و سوالهای بی جوابی که هر وقت هم بخواهیم درد را بگوییم حتما" به سوالهایی زیادی جواب بدهیم و شاید تعهدی را هم امضا کنیم.
ما مانده ایم و آرزوی آموزشی و پرورشی عادلانه ،و مدارسی یکرنگ و یک نوع، مامانده ایم و تبعیض بین کارکنان دولت.
اما به خداوندی خدا از حقمان نمی گذریم، و ایمان داریم در پیشگاه عدل الهی شرمندگی ما نزد فرزندانمان را شما جوابگو خواهید بود و آن روز چون به حق و عدالت رفتار خواهد شد خوشحال خواهیم بود ، چون نه شیر نفتی وجود دارد که آن را بهانه کنید و نه پولی که بتوانید جبران مافات کنید.
ما نیز با دولت تدبیر و امید، که امیدمان را ناامید و با بی تدبیری در مورد معلم و آموزش و پرورش پایه های مدارس را سست نمود در1400 به پایان می رسیم ، باشد که نسل بعدی معلمان را دریابید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
