استیضاح وزیر آموزش و پرورش ؛ بایدها و نبایدها

 در رابطه با استیضاح وزیر آموزش و پرورش تاکنون مطالب فراوانی بیان شده است .

اما یادآوری مطالب و نکاتی در این مورد ضروری به نظر می رسد .

فانی تاکنون دو بار کارت زرد دریافت نموده است و این برای بار چندمین بار است که برای استیضاح وی امضاء جمع آوری شده است .

در مورد اخیر ، حدود 70 نماینده استیضاح فانی را امضاء کرده اند .

به نظر می رسد این بار نمایندگان سماجت و پیگیری بیشتری برای اعلام وصول استیضاح توسط هیات رئیس مجلس را دارند هر چند هیات رئیسه مجلس نیز تاکنون از اعلام وصول استیضاح خودداری نموده و مقرر شده است  تا استیضاح کنندگان با تعامل بیشتر برای پیدا کردن راهکاری جهت بهبود شرایط و رفع مشکلات حوزه آموزش و پرورش اقدام کنند .

به نظر می رسد عملکرد فانی و تیم وی به ویژه در حوزه های معیشتی و اقتصادی مورد رضایت  تعداد قابل توجهی از فرهنگیان و معلمان نیست و آن ها انتظار بیشتری از فانی و حلقه اطرافیانش دارند .

نارضایتی روزافزون  معلمان از عملکرد وزارت آموزش و پرورش برخی از نمایندگان مجلس را به این فکر انداخته است که آن ها می توانند از این نمد برای خود کلاهی بدوزند !

مصاحبه ها ، گفت و گو ها و اعلام نظرهای پی در پی برخی از نمایندگان مجلس که دائما از معیشت فرهنگیان صحبت می کنند و خواهان توجه بیش از پیش دولت به وضعیت فرهنگیان می شوند و حتی از طرح ها و لوایح ضربتی برای پایان دادن به مشکلات اقتصاد و معشیت می گویند هر انسان منصف و عاقلی را به تردید وا می دارد .

مثلا در آخرین اظهار نظر ، جلیل جعفری‌بنه خلخال نماینده مردم خلخال و کوثر در مجلس شورای اسلامی در جشنواره خیرین مدرسه‌ساز در اردبیل اظهارداشته است : با توجه به وضعیت نامناسب معیشتی معلمان ما در یک طرح دو فوریتی که به امضای ۱۴۵ نماینده رسیده، تلاش می‌کنیم تا از محل یک درصد ارزش افزوده که به آموزش و پرورش اختصاص پیدا می‌کند، بتوانیم حقوق معلمان را تا ۵۰۰ هزار تومان در گام اول افزایش دهیم .

و یا رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس که حدود 100 نفر از فرهنگیان نماینده در آن عضویت دارند در اسفند ماه 93  برای تحول در آموزش و پرورش و تغییر اساسی در وضعیت فرهنگیان خواهان ارائه لایحه ای از سوی دولت شده بود و اختیارت مجلس را در این مورد کافی ندانسته بود .

کار به جایی رسیده است که منصور حقیقت‌پور ، نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار می کند تعداد زیادی از نمایندگان در روزهای اخیر طرح استیضاح وزیر آموزش و پرورش را اعلام کرده‌اند و به نظر می‌رسد در مجلس اجماعی وجود دارد تا فانی برکنار شود.

او حتی با اطمینان گفته است که با توجه به وضعیت معیشتی معلمان و اعتراض‌هایی که در جامعه وجود دارد به نظر می‌رسد استیضاح وزیر رای بیاورد.

این که در ماه های پایانی کار مجلس نهم برخی از نمایندگان چنین فعال شوند جای سوال و تامل دارد و شایسته است که فرهنگیان و معلمان با امعان نظر و هوشیاری بیشتری با این قضایا برخورد کنند و مساله اصلی به فراموشی سپرده نشود .

جالب است که این نمایندگان حتی در دوران وزرای قبلی و با وجود نارضایتی فرهنگیان از عملکرد وزرایی مانند حاجی بابایی از دادن یک تذکر جدی و یا کارت زرد به ایشان امتناع نمودند .

بررسی پیشینه عملکرد این نمایندگان و رفتار شناسی حال آن ها ، این فرضیه را به اثبات می رساند که ریشه های استیضاح سیاسی است و منافع و مصالح جامعه فرهنگیان در آن مستتر نیست به ویژه آن که در استیضاح اخیر، جریان موسوم به " جبهه پایداری " سردمدار استیضاح وزیر آموزش و پرورش شده است و برخی از چهره های شاخص این جریان با لابی های گسترده و انجام برخی حرکات و رفتارها مانع رای آوردن دکتر نجفی به عنوان گزینه مورد وفاق فرهنگیان سراسر کشور شدند .

ممکن است " هیجان تغییر " برای مدتی فرهنگیان و معلمان را در یک حالت سرخوشی مشغول نگاه دارد و آن ها تصور کنند که به بخشی از مطالبات خود رسیده اند اما مساله بسیار فراتر و وسیع تر است .

از آن جا که غالبا هدف ، برنامه و نقشه راهی برای " مدیریت تغییر " در آموزش و پرورش وجود ندارد ، پس از مدتی وضعیت نخست بازتولید شده  و روزمرگی بر روابط موجود سایه می افکند .

در صورت تغییر احتمالی وزیر آموزش و پرورش ، گزینه  آینده وزارت آموزش و پرورش باید مورد اجماع و وفاق مجلس اصول گرا و دولت تحول خواه باشد و بعید به نظر می رسد در چنین شرایطی این اتفاق ایجاد شود .

اما دولت چه می تواند بکند و یا چه کاری باید انجام دهد .

در مرحله نخست باید وضعیت و تکلیف کارگروهی که رئیس جمهور مشخص کرده است روشن شود . ارتباط این کار گروه با معلمان باید عینی تر و راحت تر شود .

اگر امکان حضور نمایندگان تشکل های معلمان در آن فعلا وجود ندارد از مشاور وزیر در امور تشکل ها کمک گرفته شود و به تشکل ها و معلمان گزارش داده شود .

معلمان باید احساس کنند که در برنامه ریزی های مسئولان و سیاست گذاران دیده می شوند تا نیازی به دیده شدن از طرق دیگر که با هزینه های فراوان و غیرقابل پیش بینی همراه است نباشد .

ضمن آن که دولت تدبیر و امید بر خلاف پیشینه  و تجارب سابق باید کاری کند که از نظر معلمان " متفاوت " باشد .

یکی از نهادهای مهم و تاثیرگذار در آموزش و پرورش " شورای عالی آموزش و پرورش " است که متاسفانه از ظرفیت های این شورا تاکنون به خوبی استفاده نگردیده است .

از آن جا که رئیس شورای عالی آموزش و پرورش ، رئیس جمهور است ؛ متاسفانه اخباری که می رسد نشان می دهد که آقای روحانی به عنوان رئیس این شور تاکنون حتی یک بار هم  در این شورا شرکت نکرده است و این انعکاس خوبی در میان افکار عمومی فرهنگیان ندارد .

اگر قرار است که آموزش و پرورش به مساله روز تبدیل شود و معلمان معماران  این محور توسعه پایدار باشند باید از یک جا شروع شود .

خانواده فرهنگی کشور باید احساس کنند که  آموزش و پرورش  فارغ از شعار برای مسئولان دغدغه است و این باید در عمل مشاهده شود .

سخن آخر

قبلا هم این مساله بیان شده است . مهم ترین چیزی که در حال حاضر فرهنگیان و معلمان را رنج می دهد ؛ مساله تبعیض و فرق هایی است که فاقد استدلال منطقی و پشتوانه های مدیریتی است .

نظام جامع ارزیابی عملکرد برای سیستم دولتی بر اساس معیارهای عینی و علمی باید تدوین شود .

در این مدل مشتری محوری و رضایت از عملکرد باید در وهله نخست باشد و هر فردی بر اساس میزان برون داد و عملکرد واقعی خود باید مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد و نه بر اساس جایگاه و یا پستی که اشغال کرده است .
در کنار همه این ها فرهنگیان و معلمان باید تحول را از خود شروع کنند .

آن ها برای دیده شدن در معادلات و برنامه ریزی ها باید خودشان دست به کار شوند .

آن ها باید از ظرفیت ها و پتانسیل های قانونی برای پیگری مطالبات خود استفاده کنند و در یک فرآیند اعتماد سازی  - که گریزی از آن نیست – در فکر تشکیل«  فراکسیون صنفی معلمان » در مجلس باشند تا مجال سوء استفاده برای  برخی که با نام معلم بر صندلی های مجلس تکیه زده اند و کاری نمی کنند از بین برود .

این یادداشت با تغییراتی در روزنامه آرمان امروز ( این جا ) منتشر  گردیده است .